Podatnik, będący marynarzem pracującym na statkach w żegludze międzynarodowej poza terytorium lądowym państw, może korzystać z ulgi abolicyjnej bez limitu kwotowego. Warunkiem jest stosowanie metody proporcjonalnego zaliczenia dla dochodów podatkowych uzyskanych w obcym państwie. Rodzaj statku nie wpływa na możliwość zastosowania ulgi.

Składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne zapłacone w Norwegii mogą być odliczone od dochodu w zeznaniu podatkowym składanym w Polsce, pod warunkiem że nie zostały odliczone w Norwegii ani zwrócone podatnikowi, oraz istnieje możliwość ich wyodrębnienia zgodnie z norweskimi przepisami.

Podatnik posiadający nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce może odliczyć od dochodu składki na ubezpieczenie społeczne zapłacone w Norwegii, jeśli składki te nie zostały wcześniej odliczone w Norwegii ani w żadnej formie zwrócone, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Wnioskodawca w latach 2022-2024 nie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Ze względu na dłuższy czas pobytu oraz główne źródło dochodu w Norwegii, spełniał warunki rezydencji podatkowej tego kraju, co zostało potwierdzone postanowieniami Konwencji polsko-norweskiej.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia od dochodu składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne zapłaconych w Norwegii w 2024 r., zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile składki te nie zostały odliczone w Norwegii ani zwrócone podatnikowi.

Podatnik posiadający ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, w przypadku dochodów z umowy zlecenia zawartej z polskim zleceniodawcą i wykonywanej głównie za granicą, podlega opodatkowaniu w Polsce, chyba że dostarczy certyfikat rezydencji potwierdzający miejsce zamieszkania podatkowego poza Polską. Brak takiego certyfikatu skutkuje obowiązkiem pobrania podatku dochodowego w formie ryczałtu.

Składki na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne, zapłacone przez rezydenta podatkowego Polski w Norwegii, mogą być odliczone od dochodu opodatkowanego w Polsce, pod warunkiem spełnienia określonych przesłanek prawnych, w tym braku ich wcześniejszego odliczenia w państwie zapłaty oraz uwzględnienia metod unikania podwójnego opodatkowania.

Osoba fizyczna przebywająca przez większą część roku podatkowego 2025 w Norwegii, z głównym źródłem dochodu tamże, posiadająca powiązania osobiste i gospodarcze w obu krajach, nie spełnia warunków do posiadania miejsca zamieszkania w Polsce, w myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i podlega jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Osoba fizyczna przebywająca w Polsce dłużej niż 183 dni oraz posiadająca tu ośrodek interesów życiowych w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, obejmującemu wszystkie uzyskane dochody.

Wnioskodawca nie spełnia wymogu posiadania certyfikatu rezydencji, co stanowi przeszkodę w zastosowaniu ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osoba fizyczna, która w większości roku przebywa na terytorium Polski i posiada tam centrum interesów życiowych, ma w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, niezależnie od czasowego zatrudnienia poza krajem.

Podatnik, nie posiadając w 2024 roku miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PDOF, nie był zobowiązany do opodatkowania dochodów z pracy wykonywanej w Norwegii w Polsce.

Osoba fizyczna przebywająca i uzyskująca dochody głównie za granicą, niemająca więcej niż 183 dni pobytu ani centrum interesów osobistych w Polsce w danym roku, podlega wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiągniętych na terytorium Polski.

Dochody z emerytury wypłacanej z norweskiego prywatnego programu emerytalnego, działającego w oparciu o przepisy pracowniczych programów emerytalnych państw EOG, są zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 58 lit. b i ust. 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osoba fizyczna, która spędza więcej niż 183 dni w Polsce i posiada tu centrum interesów życiowych, uznawana jest za rezydenta podatkowego Polski, co skutkuje nieograniczonym obowiązkiem podatkowym od całości dochodów, niezależnie od źródła ich pochodzenia.

W przypadku osób, które przeprowadziły się z Polski do Norwegii i planują tam stale mieszkać oraz przebywają w Polsce krócej niż 183 dni w roku, ośrodek interesów życiowych oraz gospodarczych znajduje się w Norwegii; zatem osoby te nie są polskimi rezydentami podatkowymi, a ich obowiązek podatkowy względem Polski jest ograniczony.

Emerytura uzyskana przez rezydenta Polski z Norwegii podlega opodatkowaniu w obu krajach, zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego oraz postanowieniami Konwencji polsko-norweskiej, przy czym zastosowanie metody proporcjonalnego zaliczenia pozwala na uniknięcie podwójnego opodatkowania tego dochodu.

Podatnik, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium RP w 2024 r., nie spełnia przesłanek „ulgi na powrót” z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, jeżeli miał miejsce zamieszkania w Polsce w części roku 2021; ulga wymaga braku rezydencji przez pełne trzy lata przed powrotem.

Działalność gospodarcza prowadzona w Norwegii przy użyciu biura domowego oraz wystawianie faktur prowadzi do powstania zagranicznego zakładu według art. 5 Konwencji polsko-norweskiej, co skutkuje opodatkowaniem przypisanych zysków w Norwegii.

Osoba fizyczna, która przeniosła swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych do Norwegii, od 1 maja 2024 r. podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, w odniesieniu do dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 3 ust. 2a ustawy o PIT).

Ustalenie miejsca zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencji podatkowej).

Opodatkowania dochodów osiąganych w Norwegii.

Mając na uwadze, że w 2023 r. Wnioskodawca przebywał zazwyczaj w Norwegii, uznać należy, że miejscem zamieszkania Wnioskodawcy dla celów podatkowych była Norwegia.