Osoba, która po przynajmniej trzyletnim pobycie za granicą przenosi rezydencję podatkową do Polski, może skorzystać z ulgi na powrót, o ile spełnia przepisy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, nawet przy zmianie formy opodatkowania, gdyż ustawodawca nie uzależnia stosowania ulgi od wyboru określonej formy opodatkowania.

Emerytura otrzymywana z polskiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń społecznych przez osoby mające miejsce zamieszkania w Niemczech podlega opodatkowaniu w Polsce, stosownie do art. 18 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej o unikaniu podwójnego opodatkowania. Opodatkowanie to odbywa się zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osoba posiadająca stałe miejsce zamieszkania w Polsce nie jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego w Polsce od sprzedaży nieruchomości położonej na Białorusi, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między RP a Białorusią.

Wnioskodawca w latach 2022-2024 nie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Ze względu na dłuższy czas pobytu oraz główne źródło dochodu w Norwegii, spełniał warunki rezydencji podatkowej tego kraju, co zostało potwierdzone postanowieniami Konwencji polsko-norweskiej.

Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i spełnia statuaryjne warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, ma prawo do skorzystania z "ulgi na powrót" w czterech kolejnych latach podatkowych, zaczynając od roku zamieszkania lub następnego.

Osoba fizyczna, która przebywała i pracowała za granicą zgodnie z przepisami określonymi w art. 21 ustawy o PIT, jest uprawniona do skorzystania z ulgi na powrót, pod warunkiem nieposiadania miejsca zamieszkania w Polsce w wymaganym okresie i spełnienia pozostałych przesłanek formalnych, w tym przeniesienia ośrodka interesów życiowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Osoba, która przenosi centrum swoich interesów życiowych i ekonomicznych do USA od momentu wyjazdu, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zgodnie z ustawą o PDOF i umową USA-Polska.

Podatnik, mimo ponad 183-dniowego pobytu we Włoszech, zachowuje polską rezydencję podatkową w 2026 roku, z uwagi na przeważające centrum interesów życiowych i gospodarczych w Polsce na mocy art. 3 ust. 1a ustawy o PIT oraz umowy polsko-włoskiej.

Zmiana rezydencji podatkowej podatnika z Polski do Niemiec, która nie prowadzi do utraty przez Polskę prawa do opodatkowania dochodów ze zbycia składników majątku, nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku od niezrealizowanych zysków, jeśli łączna wartość przenoszonych składników nie przekracza 4 mln zł.

Osoba fizyczna przebywająca w Polsce dłużej niż 183 dni oraz posiadająca tu ośrodek interesów życiowych w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, obejmującemu wszystkie uzyskane dochody.

Wnioskodawca, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., nie spełnia warunków do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej lub odpowiednich dokumentów za cały okres wymagany do ustalenia prawa do zwolnienia.

Osoba fizyczna, która ma miejsce zamieszkania i centrum interesów życiowych w Polsce, podlega w tym kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, niezależnie od stałego adresu zameldowania za granicą lub posługiwania się tym adresem w dokumentacji, o ile spełnia warunki wskazane przez ustawę o podatku dochodowym oraz umowę międzynarodową o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zwolnienie z podatku dochodowego, tzw. ulga na powrót, nie przysługuje wnioskodawcy, który powraca do kraju, jeżeli przed powrotem nie spełnił się warunek trzyletniego okresu braku zamieszkania na terytorium Polski, zgodnie z art. 21 ust. 43 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca nie spełnia wymogu posiadania certyfikatu rezydencji, co stanowi przeszkodę w zastosowaniu ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 43 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik, który przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może skorzystać z ulgi podatkowej na powrót w odniesieniu do określonych przychodów, pod warunkiem spełnienia formalnych wymogów określonych w art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym, a ulga obejmuje maksymalnie kwotę 85 528 zł rocznie przez cztery następujące lata.

Wnioskodawca, posiadający polską rezydencję podatkową, podlega opodatkowaniu w Polsce, ale zyski ze stałego zakładu w Niemczech podlegają tamtejszemu opodatkowaniu według umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zleceniobiorca może być uznany za rezydenta podatkowego Polski w przypadku oświadczenia o posiadaniu centrum interesów życiowych w Polsce, co uprawnia wnioskodawcę do stosowania ogólnych zasad poboru zaliczek podatkowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoba fizyczna staje się polskim rezydentem podatkowym od momentu przeniesienia centrum interesów życiowych do Polski, co w niniejszej sprawie następuje od 1 września 2025 roku.

Rezydencję podatkową w roku 2025 określa miejsce stałego zamieszkania i powiązania osobiste. W przypadku dwojej autentycznej rezydencji, decydujące jest miejsce zwykłego przebywania podatnika. Rezydentura wnioskodawcy na rok 2025 ustalona została na Jordanię, ograniczając obowiązek podatkowy w Polsce do dochodów krajowych.

Dochód z wynajmu nieruchomości położonej na terytorium Polski uzyskiwany przez nierezydenta szwedzkiego podlega opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z prawem podatkowym kraju źródła oraz umową o unikaniu podwójnego opodatkowania z Szwecją.

Osoba fizyczna przebywająca i uzyskująca dochody głównie za granicą, niemająca więcej niż 183 dni pobytu ani centrum interesów osobistych w Polsce w danym roku, podlega wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od dochodów osiągniętych na terytorium Polski.

Prawo do ulgi na powrót, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, przysługuje podatnikowi, który po 31 grudnia 2021 r. przeniósł miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegając nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, i spełnia dodatkowe wymogi ustawowe; zwolnienie obejmuje przychody do 85 528 zł rocznie z wybranych źródeł.