Koszty wdrożenia, instalacji oprogramowania oraz opłat subskrypcyjnych stanowią element wartości niematerialnej i prawnej, która podlega amortyzacji. Wartość ta powinna być wyceniona na dzień odbioru systemu, uwzględniając wszystkie poniesione koszty, zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Wynagrodzenia za rozwój Systemu X są dochodem z kwalifikowanego IP, podlegającym 5% stawce CIT jako dochód z działalności badawczo-rozwojowej. Jednak koszty pośrednie, jak marketing i podróże służbowe, nie mogą być bezpośrednio przypisane do działalności badawczo-rozwojowej w kalkulacji wskaźnika nexus.

Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę z tytułu Licencji użytkownika końcowego za oprogramowanie komputerowe nie mieści się w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym nie powoduje obowiązku poboru zryczałtowanego podatku u źródła w Polsce.

Wynagrodzenie wypłacane przez spółkę za nabycie licencji z prawem do sublicencjonowania oprogramowania mieści się w ramach art. 21 ust. 1 ustawy o CIT jako przychód z praw autorskich, a spółka jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat.

Wynagrodzenie wypłacane za licencję użytkownika końcowego oprogramowania komputerowego nie mieści się w katalogu należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przez co nie podlega zryczałtowanemu podatkowi u źródła w Polsce.

Opłaty za licencje użytkownika końcowego, nieprzenoszące praw autorskich, nie mieszczą się w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, nie powodując obowiązku poboru podatku u źródła, gdyż są jedynie opłatą za korzystanie na własny użytek, nie stanowiąc należności licencyjnych w rozumieniu UPO.

Wynagrodzenie z tytułu licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie użytkowane w modelu SaaS, ograniczone do prawa użytkowania zgodnie z jego przeznaczeniem, nie podlega obowiązkowi poboru podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie za Licencje użytkownika końcowego, czyli za prawo do korzystania z oprogramowania dla własnych potrzeb nie stanowi należności licencyjnych, zatem nie podlega opodatkowaniu u źródła podatkiem dochodowym w Polsce na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz obowiązującej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Należności wypłacane przez Spółkę za nabycie oprogramowania i dostęp do usług SaaS, nieprzenoszące autorskich praw majątkowych, nie stanowią przychodów określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i nie rodzą obowiązku poboru podatku "u źródła".

Licencja użytkownika końcowego na oprogramowanie, nieprzenosząca praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, co wyklucza obowiązek poboru podatku u źródła od wypłat na rzecz zagranicznego dostawcy.

Opłaty za licencje użytkownika końcowego na oprogramowanie umożliwiające jedynie korzystanie na własne potrzeby, nie stanowią wynagrodzeń podlegających obowiązkowi poboru podatku u źródła, w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wypłaty z tytułu Licencji użytkownika końcowego na rzecz zagranicznego dostawcy oprogramowania nie mieszczą się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i nie powodują obowiązku poboru podatku u źródła, z uwagi na brak transferu majątkowych praw autorskich.

Płatności dokonywane przez spółkę na rzecz zagranicznego dostawcy z tytułu licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie nie generują obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego jako należność licencyjna, gdyż nie obejmują przekazania majątkowych praw autorskich, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie wypłacane przez spółkę za licencjonowanie produktów, które mogą być sublicencjonowane, stanowi przychód z praw autorskich w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, co skutkuje obowiązkiem poboru podatku u źródła.

Płatności za licencję na korzystanie z programu komputerowego stanowiącego przedmiot prawa autorskiego, używanego jedynie do własnych celów przez polskiego licencjobiorcę, nie klasyfikują się jako należności licencyjne wymagające poboru podatku u źródła.

Przychody z tytułu opłat abonamentowych za korzystanie z platformy cyfrowej, nie wynikające z udostępnienia czy przeniesienia praw autorskich, nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o CIT w zakresie estońskiego CIT.

Płatności dokonywane na rzecz zagranicznych dostawców za licencje użytkownika końcowego w modelu SaaS nie stanowią należności licencyjnych i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, gdyż dotyczą jedynie użytkowania oprogramowania na własne potrzeby bez możliwości przenoszenia praw.

Działalność polegająca na tworzeniu programów komputerowych, spełniając przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, może podlegać opodatkowaniu preferencyjną 5% stawką podatku CIT, przy uwzględnieniu prawidłowej alokacji kosztów oraz klasyfikacji wydatków w ramach wskaźnika nexus, zgodnie z art. 24d ustawy o CIT.

Zatrudnienie w Polsce pracownika do tworzenia oprogramowania na rzecz zagranicznej spółki skutkuje powstaniem zakładu podatkowego w Polsce, jeśli działalność pracownika stanowi istotną część działalności przedsiębiorstwa i jest prowadzona w sposób regularny i stały, nawet bez posiadania fizycznej placówki.

Nabycie oprogramowania end user i usług SaaS dla własnego użytku lub przez inne podmioty z grupy nie powoduje powstania obowiązku dokonania poboru podatku u źródła, gdyż nie nabywa się przy tym autorskich praw majątkowych, ani prawa użytkowania w zakresie, jaki wymagałby jego zryczałtowanego opodatkowania.

Wynagrodzenie za licencję użytkownika końcowego na korzystanie z oprogramowania nie rodzi obowiązku poboru podatku u źródła, jako że nie jest obejmowane katalogiem należności licencyjnych określonym w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Należności wypłacane za nabywane oprogramowanie end user oraz usługi SaaS przez Spółkę, które nie obejmują przeniesienia autorskich praw majątkowych, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Spółka nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat.

Należności z tytułu nabywania oprogramowania "end user" oraz usług SaaS, bez przeniesienia autorskich praw majątkowych, nie mieszczą się w zakresie przychodów opisanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, zwalniając spółkę z obowiązków płatnika określonych w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Nabycie oprogramowania end user i usług SaaS bez przeniesienia majątkowych praw autorskich nie rodzi obowiązku poboru podatku u źródła. Takie należności nie mieszczą się w przedmiotowym katalogu przychodów określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.