Osoba pozostająca w nieformalnym związku z rodzicem dziecka, który okresowo przebywa za granicą, nie jest uznawana za samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli drugi rodzic utrzymuje kontakt i wspiera w wychowywaniu.”

Podatniczka, jako osoba faktycznie samotnie wychowująca dzieci, spełnia przesłanki preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca. Może ona korzystać z ulgi prorodzinnej na młodsze dziecko, chyba że jej dochody przekroczą 112 000 zł, a na pełnoletnie dziecko ulga nie przysługuje, gdy jego dochody przekraczają limit określony ustawą.

Osoba rozwiedziona, która samotnie wychowuje dziecko, ma prawo do preferencyjnego rozliczenia podatkowego jako osoba samotnie wychowująca, pod warunkiem, że nie wychowuje innego dziecka wspólnie z jego drugim rodzicem, zgodnie z art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osoba rozwiedziona, samotnie wychowująca dziecko w swoim gospodarstwie domowym, uprawniona jest do preferencyjnego opodatkowania zgodnie z art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych w tymże akcie prawym, w tym faktycznego samotnego wychowania dziecka.

Podatniczka, mimo faktycznego wychowywania dzieci, nie może rozliczać ulg prorodzinnych w pełni jako osoba samotnie wychowująca dzieci, gdy brak rozwodu lub separacji wyklucza ją z definicji tej kategorii podatkowej według art. 6 ustawy o PIT.

Osoba rozwiedziona, która faktycznie samodzielnie wychowuje dziecko, bez rzeczywistego wspierania przez drugiego rodzica, ma prawo do preferencyjnego opodatkowania dochodów jako osoba samotnie wychowująca dziecko, zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Osoba rozwiedziona, sprawująca naprzemiennie faktyczne czynności związane z wychowywaniem dzieci, w odosobnieniu i bez równoczesnego wsparcia drugiego rodzica, ma prawo do preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego jako osoba samotnie wychowująca dzieci, zgodnie z art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f.

Podatnik będący rozwódką może rozliczać podatek jak osoba samotnie wychowująca dzieci za lata 2020-2021. Jednak od 2022 r. utrata tego statusu wynika z art. 6 ust. 4f ustawy o PIT, w skutek wychowywania dziecka wspólnie z nowym małżonkiem.

Matka, jako osoba wykonująca wyłączną władzę rodzicielską nad dziećmi, ma prawo do pełnego odliczenia ulgi prorodzinnej za 2025 rok. Jednakże, brak rozwodu wyklucza możliwość rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Podatniczka, nie będąc w związku z drugim rodzicem dziecka, który nie uczestniczył w procesie wychowawczym, spełnia kryteria osoby samotnie wychowującej dziecko, uprawniające do preferencyjnego opodatkowania zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o PIT.

Jeżeli jeden z rodziców, mimo formalnego posiadania władzy rodzicielskiej, nie wykonuje faktycznie pieczy nad dzieckiem, drugi rodzic, sprawujący faktyczną opiekę, jest uprawniony do samodzielnego odliczenia ulgi prorodzinnej w pełnej wysokości.

Rodzic, który w danym roku podatkowym faktycznie sprawuje samodzielną opiekę nad dzieckiem z poprzedniego związku, jest uprawniony do preferencyjnego rozliczenia. Jednakże wspólne wychowywanie nowo narodzonego dziecka z obecnym partnerem wyklucza tę preferencję podatkową w latach następujących, zgodnie z art. 6 ust. 4f ustawy o PIT.

Osoba pozostająca w związku małżeńskim nie uzyskuje statusu osoby samotnie wychowującej dziecko na potrzeby preferencyjnego opodatkowania, zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o PIT, jeśli małżonek nie został formalnie pozbawiony władzy rodzicielskiej, pomimo faktycznego jedynie wykonywania władzy rodzicielskiej.

Samotne wychowywanie dzieci kwalifikuje do preferencyjnego rozliczenia PIT-37, lecz nie przysługuje osobom uzyskującym przychody opodatkowane ryczałtem lub gdy dochody pełnoletniego dziecka przekraczają ustawowy próg.

Prawo do rozliczenia podatkowego na zasadach przewidzianych dla osoby samotnie wychowującej dziecko przysługuje rodzicowi wykonującemu w danym roku podatkowym samodzielną ciągłą opiekę nad dzieckiem, niezależnie od współzamieszkiwania z inną osobą, jeżeli drugi rodzic faktycznie nie uczestniczy w procesie wychowawczym dziecka.

Podatnik będący formalnie w związku małżeńskim, bez orzeczenia rozwodu lub separacji w rozumieniu przepisów prawa, nie jest uprawniony do preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dziecko, pomimo faktycznego wychowywania dziecka w pojedynkę.

Faktyczne, wyłączne sprawowanie opieki nad dziećmi przez rozwódkę, mimo formalnego orzeczenia o opiece naprzemiennej, uprawnia ją do preferencyjnego opodatkowania podatkiem dochodowym jako osobę samotnie wychowującą dzieci, zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy PIT.

Rodzic rozwiedziony, sprawujący naprzemienną opiekę nad dzieckiem i niekorzystający z przyznanego świadczenia 800+, ma prawo do preferencyjnego opodatkowania jako osoba samotnie wychowująca dziecko, zgodnie z art. 6 ust. 4c-4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie przysługuje ulga podatkowa dla osób samotnie wychowujących dzieci, jeśli rodzic nie osiągnął formalnego statusu rozwodnika, pozbawienia praw małżonka, czy sądowej separacji – art. 6 ust. 4c ustawy o PIT wymaga ścisłego spełnienia określonych warunków cywilnoprawnych.

Podatnik, będący jednym z rozwiedzionych rodziców, który faktycznie samodzielnie sprawuje pieczę nad dziećmi, może korzystać z preferencyjnego rozliczenia podatkowego jako osoba samotnie wychowująca dzieci zgodnie z art. 6 ust. 4c ustawy o PIT, mimo formalnego utrzymania pełnej władzy rodzicielskiej przez oboje rodziców.

Osoba, która faktycznie samotnie wychowuje dziecko i spełnia cywilnoprawne przesłanki samotnego wychowawcy, ma prawo do preferencyjnego rozliczenia podatkowego przewidzianego w art. 6 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nawet jeśli rodzice dziecka posiadają pełne prawa rodzicielskie.

Osoba samotnie wychowująca dzieci ma prawo do preferencyjnego rozliczenia podatku dochodowego na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 i nast. ustawy o PIT, jeśli faktycznie sprawuje sama codzienną opiekę i wychowanie dzieci, mimo okresowych kontaktów dzieci z drugim rodzicem. Decydująca jest faktyczna, codzienna odpowiedzialność za wychowanie, a nie formalna obecność drugiego rodzica.