Osoba, która po przynajmniej trzyletnim pobycie za granicą przenosi rezydencję podatkową do Polski, może skorzystać z ulgi na powrót, o ile spełnia przepisy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, nawet przy zmianie formy opodatkowania, gdyż ustawodawca nie uzależnia stosowania ulgi od wyboru określonej formy opodatkowania.
Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej po 1 stycznia 2022 r., może skorzystać z ulgi na powrót, jeżeli spełni wszystkie przewidziane przesłanki, w tym nieprzerwane zamieszkiwanie przez co najmniej trzy lata przed zmianą rezydencji oraz posiadanie innych dowodów dokumentujących miejsce zamieszkania, pomimo braku certyfikatu rezydencji.
Wydatki ponoszone przez podatnika nie kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodu zgodnie z przepisami podatkowymi, co uniemożliwia ich objęcie ulgą podatkową.
Przychód ze sprzedaży nieruchomości zagranicznej przez osobę fizyczną, mającą ośrodek interesów życiowych w Holandii na moment transakcji, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.
Podatnik mający zamiar stałego zamieszkania w Polsce i spełniający ustawowe warunki, w tym brak wcześniejszej rezydencji na terytorium RP oraz posiadanie Karty Polaka, jest uprawniony do ulgi na powrót. Zwolnienie obejmuje przychody do 85 528 zł rocznie przez cztery lata podatkowe.
Podatnik, który przenosi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i spełnia statuaryjne warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, ma prawo do skorzystania z "ulgi na powrót" w czterech kolejnych latach podatkowych, zaczynając od roku zamieszkania lub następnego.
Podatnik, który ponownie przenosi miejsce zamieszkania do Polski i spełnia warunki z art. 21 ust. 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może korzystać z tzw. „ulgi na powrót”, nawet jeśli chwilowo przebywał w Polsce, o ile jego centrum interesów pozostawało za granicą.
Organ podatkowy stwierdził, że podatnik do 15 lipca 2025 r. podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, gdyż posiadał tam centrum interesów życiowych. Dopiero po przenosinach najbliższej rodziny do USA od 16 lipca 2025 r. spełnił warunki ograniczonego obowiązku podatkowego na terytorium Polski, zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT.
Podatnik, który przebywa za granicą przez co najmniej trzy pełne lata podatkowe przed przeprowadzką do Polski i po powrocie staje się polskim rezydentem podatkowym, spełnia warunki do skorzystania z ulgi na powrót z zagranicy, przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, o ile posiada dowody potwierdzające miejsce zamieszkania i nie korzystał z tej ulgi wcześniej.
Podatnik ma prawo do zastosowania ulgi na powrót na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, gdyż spełnia wszystkie wymagane warunki dotyczące zmiany rezydencji podatkowej, braku zamieszkania w Polsce w latach poprzedzających przeniesienie oraz posiadania dokumentacji potwierdzającej ośrodek interesów życiowych poza Polską.
Ulga na powrót, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o PIT, przysługuje podatnikom tylko przy spełnieniu wszystkich wymogów formalnych, w tym zamieszkiwania przez pełne 3 lata kalendarzowe w państwie członkowskim UE przed przeniesieniem na terytorium RP.
Wnioskodawca, który przeniósł miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., nie spełnia warunków do skorzystania z ulgi na powrót zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli nie posiada certyfikatu rezydencji podatkowej lub odpowiednich dokumentów za cały okres wymagany do ustalenia prawa do zwolnienia.
Przychody małoletnich dzieci, niezwiązane z pracą lub działalnością osobistą, mimo miejsca zamieszkania za granicą, powinny być doliczane do dochodów rodziców; nie podlegają metodom unikania podwójnego opodatkowania i wykluczają ulgę abolicyjną według Konwencji i ustawy o PIT.
Wnioskodawczyni, która przeniosła miejsce zamieszkania do Polski po 31 grudnia 2021 r., może skorzystać z ulgi na powrót na mocy art. 21 ust. 1 pkt 152 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie była rezydentem podatkowym w Polsce w okresie trzech lat poprzedzających ten rok, a także spełniła wszystkie wymagane warunki związane z rezydencją podatkową w Niemczech.
Warunek braku zamieszkania na terytorium Polski przez trzy lata kalendarzowe poprzedzające rok powrotu jest wymaganiem bezwzględnym do uznania za dopuszczalne zastosowanie ulgi na powrót, co nie zostało spełnione przez wnioskodawcę w niniejszym przypadku.
Otrzymana w grudniu 2024 r. zaliczka stypendium stanowi przychód podatkowy za 2024 rok, podlegający opodatkowaniu w Polsce, z uwagi na rezydencję podatkową w tym okresie, i nie korzysta ze zwolnienia, gdyż w 2024 r. podatnik nie przebywał czasowo za granicą na stypendium.
Wnioskodawca, posiadający polską rezydencję podatkową, podlega opodatkowaniu w Polsce, ale zyski ze stałego zakładu w Niemczech podlegają tamtejszemu opodatkowaniu według umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Renta wdowia z austriackiego systemu ubezpieczeń społecznych, otrzymywana przez osobę z miejscem zamieszkania w Polsce, zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Austrią, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce jako dochód osoby zamieszkałej w Polsce.
Osoba fizyczna będąca obywatelką polską, posiadająca centrum interesów osobistych oraz gospodarczych w Polsce, spełnia kryteria rezydencji podatkowej zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy PIT, nawet jeśli prowadzi część działań gospodarczych i utrzymuje relacje rodzinne poza Polską. dualna rezydencja podatkowa nie występuje, jeśli brak zaistnienia spełnienia przesłanek w dwóch państwach.
Nie przysługuje prawo do "ulgi na powrót" osobie, która w trzech latach poprzedzających powrót do Polski posiadała miejsce zamieszkania na jej terytorium, co narusza warunki z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Osoba fizyczna uzyskuje nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce od momentu posiadania centrum interesów życiowych w Polsce. W przypadku, gdy przed 1 marca 2021 r. centrum interesów znajdowało się za granicą, nie można uznać polskiej rezydencji podatkowej przed tym terminem.
Przeniesienie miejsca zamieszkania do Polski przed 31 grudnia 2021 r. nie kwalifikuje do ulgi na powrót, gdyż ulga przysługuje podatnikom, którzy zmienili rezydencję po tej dacie.
Podatnik posiadający rezydencję podatkową w Polsce nie może korzystać ze zwolnień podatkowych przewidzianych dla pracowników wykonawców kontraktowych USA w ramach umowy o współpracy obronnej, gdyż zwolnienie to nie dotyczy osób posiadających stałe miejsce zamieszkania w Polsce.
Podatnik, który utracił Kartę Polaka przed relokacją do Polski, nie spełnia warunku do skorzystania z ulgi na powrót, nawet w przypadku nieprzerwanego zamieszkania w Białorusi, państwie spoza UE, przed przeprowadzką.