Bazę Klientów B i C, nabyte w celu poszerzenia działalności dystrybucyjnej, należy traktować jako wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT, zaś transakcję przeniesienia praw do tych baz jako zysk z przeniesienia własności, nie podlegający opodatkowaniu u źródła w Polsce.

Zmiana stawek amortyzacyjnych środków trwałych dla działalności strefowej jest dopuszczalna, pod warunkiem, że środki te były w ewidencji przed 2021 r. Spółka nie ma obowiązku dostosowania ich do okresu ekonomicznej użyteczności. Nieuprawnione jest stosowanie korekt wstecznych dotyczących tych odpisów.

Po 2022 roku lokale mieszkalne używane w działalności gospodarczej nie podlegają amortyzacji jako koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co obejmuje również lokale niewykorzystywane w najmie lub dzierżawie.

Stawka indywidualna amortyzacji dla lokalu niemieszkalnego po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji może być ustalona na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, a nie art. 22j ust. 4, jako że odnosi się do inwestycji w obcych środkach trwałych. Stanowisko wnioskodawcy uznane jest za nieprawidłowe z uwagi na błędne wskazanie podstawy prawnej.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT nie uprawnia podatników do modyfikacji stawek wstecznie za zakończone lata podatkowe.

Działalność spółki w ramach projektu, co do zasady, stanowi działalność badawczo-rozwojową, uprawniającą do ulgi podatkowej na podstawie art. 18d ustawy o CIT, a ponoszone koszty wynagrodzeń, materiałów oraz odpisy amortyzacyjne od licencji są uznane za koszty kwalifikowane, jeśli spełniają wymogi ustawowe.

Korekta kosztów podatkowych o odpisy amortyzacyjne na skutek niewłaściwego uznania własności przedmiotu nie może być dokonana na bieżąco, gdy brak jest przesłanek błędu rachunkowego lub omyłki; wymaga to korekty wstecznej.

Działalność Wnioskodawcy spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej umożliwiające zastosowanie ulgi B+R, lecz nie wpływa na podstawę daniny solidarnościowej ani nie uprawnia do korekty deklaracji DSF-1.

Zgodnie z art. 16c pkt 2a ustawy o CIT, lokale mieszkalne zaklasyfikowane jako środki trwałe, niezależnie od użytkowania w działalności gospodarczej, nie podlegają amortyzacji podatkowej. Kwalifikacja lokali musi uwzględniać ich formalne przeznaczenie.

Spółka nieruchomościowa, która dla celów bilansowych nie klasyfikuje nieruchomości jako środków trwałych podlegających amortyzacji, posiada prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tych nieruchomości, niezależnie od limitu przewidzianego w art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Podatnik prawidłowo alokuje odpisy amortyzacyjne od nabytego patentu, dzieląc je pomiędzy przychody z zysków kapitałowych i inne źródła, zgodnie z adekwatnym kluczem alokacji, w sytuacji gdy przypisanie kosztów bezpośrednio do źródeł przychodów nie jest możliwe (art. 15 ust. 2 i 2b CIT).

Z dniem 1 stycznia 2022 r. wyłączono możliwość amortyzacji budynków i lokali mieszkalnych, niezależnie od ich przeznaczenia, a dotychczasowe odpisy amortyzacyjne mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jedynie do końca 2022 r. Postanowienia przepisów nie przewidują ochrony praw nabytych w tym zakresie.

Koszt nabycia licencji oraz prace wdrożeniowe, o ile są niezbędne do uruchomienia i funkcjonalnego wykorzystania oprogramowania, stanowią podstawę wartości początkowej amortyzowanej wartości niematerialnej i prawnej, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 i art. 16g ust. 3 ustawy o CIT.

Budynki i lokale mieszkalne, niezależnie od ich faktycznego wykorzystania na potrzeby działalności gospodarczej, podlegają wykluczeniu z amortyzacji podatkowej według ustawy PIT. Formalna klasyfikacja nieruchomości warunkuje uznanie odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów.

Podatnik jest uprawniony do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych odnoszących się do wykorzystywanej części nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów, przy zastosowaniu wybranej metody amortyzacji. Nie można jednako zastosować indywidualnej stawki amortyzacji po rozpoczęciu amortyzacji środka trwałego, nawet w razie jego ulepszenia.

Amortyzacji podatkowej nie podlegają budynki mieszkalne nabyte przed 2022 r., których amortyzacja rozpoczęła się przed wejściem w życie ustawy Polski Ład. Od 2023 r. odpisy amortyzacyjne od takich nieruchomości nie stanowią kosztu uzyskania przychodów (art. 16c ust. 2a ustawy o CIT).

Odpisy amortyzacyjne od budynków klasyfikowanych jako niemieszkalne, w rozumieniu Klasyfikacji Środków Trwałych, mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, nawet jeśli modernizacja budynków została sfinansowana ze środków uzyskanych z dywidend.

Dochody uzyskane z działalności produkcyjnej prowadzonej w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, której częściowy proces odbywa się poza nią, lecz służący celom marginalnym, podlegają zwolnieniu podatkowemu według art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. W ramach rozliczania kosztów wspólnych należy stosować zasadę proporcjonalnego ich podziału względem uzyskanych przychodów strefowych i pozastrefowych.

Dochód uzyskany z działalności gospodarczej wykonywanej w ramach specjalnej strefy ekonomicznej jest zwolniony z opodatkowania, gdy spełnia warunki określone w decyzji o wsparciu. Koszty transportu, amortyzacyjne oraz wynikające z różnic kursowych i kredytów powinny być przypisane do działalności strefowej, o ile są bezpośrednio związane z nową inwestycją, a ich proporcjonalne rozliczanie opiera się

Przepisy art. 22c ust. 2 ustawy o PIT wyłączają możliwość amortyzacji środków trwałych będących lokalami mieszkalnymi, wykorzystywanymi w działalności gospodarczej podatnika, bez względu na zapisy art. 22j ustawy o PIT dotyczące indywidualnych stawek amortyzacyjnych.

Spółka z o.o. utworzona z przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej uprawniona jest do stosowania ryczałtu od dochodów spółek kapitałowych od pierwszego roku podatkowego, a przepisy o korekcie wstępnej oraz o dochodzie z przekształcenia, zawarte w art. 7aa ustawy o CIT, nie mają zastosowania wobec takiej spółki jeśli nie prowadziła ksiąg rachunkowych.

Linia Technologiczna składająca się z maszyn i urządzeń nie spełnia definicji Robota przemysłowego według art. 38eb ust. 3 ustawy o CIT, co skutkuje odmową możliwości skorzystania z ulgi na robotyzację dla tej linii.

Linia technologiczna, składająca się z wielu maszyn i urządzeń, nie spełnia definicji robota przemysłowego w rozumieniu art. 38eb ust. 3 ustawy o CIT, a zatem nie kwalifikuje się do ulgi na robotyzację odpisów amortyzacyjnych.

Cała linia produkcyjna nie spełnia definicji robota przemysłowego z art. 38eb ust. 3 ustawy o CIT, a w konsekwencji nie kwalifikuje się do ulgi na robotyzację. Poszczególne maszyny muszą być zintegrowane z robotem przemysłowym, by wypełnić warunki ulgi zgodnie z aktualnymi przepisami podatkowymi.