Wycofanie nieruchomości z majątku działalności gospodarczej do majątku prywatnego, przy kontynuacji ich wynajmu, nie powoduje obowiązku korekty podatku VAT, jeżeli nieruchomości te będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Odpisy amortyzacyjne od ulepszonych środków trwałych, sfinansowane dodatkowo ze środków własnych, wymagają ponownego ustalenia proporcji KUP/NKUP, z uwzględnieniem finansowania dotacyjnego. Każdy przypadek zmiany wartości środka trwałego musi respektować zasadę rozdziału kosztów według źródeł finansowania, niezależnie od późniejszego finansowania ulepszeń.

Straty z tytułu likwidacji lub sprzedaży nie w pełni amortyzowanych środków trwałych związanych z produkcją nierentownych grup produktów, które nie wynikają z zmiany rodzaju działalności, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów działalności pozastrefowej opodatkowanej na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Przekazanie nieruchomości z majątku spółki jawnej do majątku prywatnego wspólników może stanowić odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, jeśli spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości.

Preproporcja i proporcja sprzedaży uprawniają Gminę do częściowego odliczenia VAT od inwestycji, niezależnie od finansowania z Polskiego Ładu. Dofinansowanie nie zwiększa podstawy opodatkowania, gdyż nie jest dopłatą do ceny usług.

Jednorazowe wynagrodzenie za użytkowanie gruntu niezbędnego do wytworzenia środka trwałego, stanowi element wartości początkowej tego środka zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o CIT, wpływając na amortyzację.

Wycofanie nieruchomości z majątku spółki do prywatnego majątku wspólników jest czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT jako dostawa towarów, pod warunkiem uprzedniego wykorzystania prawodzielności do odliczenia podatku naliczonego. Zwolnieniu od podatku VAT podlegać mogą jedynie te dostawy, gdzie od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres nie krótszy niż dwa lata.

Czynsz dzierżawny, jako koszt wytworzenia środka trwałego do przekazania go do użytkowania, zwiększa jego wartość początkową w świetle art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, natomiast podatki od nieruchomości i rolny związane z inwestycją mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Niezamortyzowaną wartość netto zlikwidowanego środka trwałego należy rozpoznać kosztowo w okresie zakończenia proces likwidacyjny, jeżeli likwidacja nie wiąże się z utratą przydatności z powodu zmiany działalności, a w przypadku częściowej likwidacji środka, należy odpowiednio obniżyć jego wartość początkową.

W przypadku spółek nieruchomościowych, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych zaliczonych do grupy 1 KŚT są ograniczone do wysokości odpisów dokonanych zgodnie z przepisami rachunkowymi. Jeśli brak jest odpisów bilansowych, spółka nie może uznać odpisów podatkowych za koszty uzyskania przychodu.

Nieruchomość nabyta w celu jej późniejszej sprzedaży, która podlega znacznym przeróbkom, nie jest towarem handlowym, lecz produkcją niezakończoną. Wydatki związane z jej ulepszeniem powiększają wartość produkcji w toku i stają się kosztami uzyskania przychodu dopiero przy sprzedaży. Tymczasowe wynajęcie nie zmienia tej kwalifikacji, chyba że wynajem trwa ponad rok, czyniąc nieruchomość środkiem trwałym

Działalność Spółki prowadzona w ramach realizacji projektów badawczo-rozwojowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co uprawnia do ulgi, a koszty wynagrodzeń oraz opłat licencyjnych mogą być uznane za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu.

Wynik z realizacji kontraktów IRS, zabezpieczających ryzyko stóp procentowych dla finansowania inwestycyjnego, w zakresie transakcji związanych z wytworzeniem środka trwałego, może zwiększać lub zmniejszać jego wartość początkową zgodnie z art. 16g ust. 4 updop, jako integralna część kosztów wytworzenia.

Wycofanie nieruchomości z przedsiębiorstwa do majątku prywatnego bez zmiany przeznaczenia na czynności nieopodatkowane nie rodzi potrzeby korekty podatku VAT, zakładając dalsze wykorzystywanie nieruchomości do czynności opodatkowanych jak najem.

Wydatki na nabycie i eksploatację jachtu żaglowego jako koszty reprezentacyjne, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Podmiot nie jest zobowiązany do korekty podatku VAT odliczonego od pawilonów wyłącznie używanych do działalności opodatkowanej, które zostały trwale wyłączone z użytkowania. W przypadku pawilonu używanego do działalności mieszanej, należy dokonać ostatecznej rocznej korekty na koniec użytkowania, a następnie zaprzestać dalszych korekt.

Czynność przekazania nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego, z przeznaczeniem na wynajem, nie podlega opodatkowaniu VAT, gdy nieruchomości pozostają w użyciu dla celów opodatkowanej działalności gospodarczej, jak najem.

W przypadku podziału przez wydzielenie, wydatki poniesione przez Spółkę Przejmującą na materiały i usługi obce zalicza się do wartości początkowej środka trwałego. Spółka Przejmująca ma prawo do amortyzacji nowopowstałych środków trwałych zgodnie z ustalonymi zasadami CIT, modyfikując przy tym sposób rozpoznania kosztów wynagrodzeń.

Osobom prawnym, które klasyfikują nieruchomości jako inwestycje w bilansie, nie przysługuje prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych tych nieruchomości jako kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełniają definicję spółki nieruchomościowej. Wnioskodawca, nie dokonując odpisów rachunkowych, nie może uznać ich za koszt podatkowy zgodnie z art. 15 ust. 6 CIT.

Spółka nieruchomościowa, dla której nieruchomość traktowana jest jako inwestycja bilansowa i nie są od niej dokonywane odpisy amortyzacyjne obciążające wynik finansowy, jest uprawniona do zaliczenia podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów, mimo ograniczeń z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Podatnik ma prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych na mocy art. 16i ust. 5 ustawy CIT zarówno retroaktywnie, jak i prospektywnie, co potwierdzają orzeczenia sądów administracyjnych, które zapewniają elastyczność w dostosowywaniu stawek do zmian gospodarczych, takich jak pandemia COVID-19.

Stawka indywidualna amortyzacji dla lokalu niemieszkalnego po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji może być ustalona na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, a nie art. 22j ust. 4, jako że odnosi się do inwestycji w obcych środkach trwałych. Stanowisko wnioskodawcy uznane jest za nieprawidłowe z uwagi na błędne wskazanie podstawy prawnej.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT nie uprawnia podatników do modyfikacji stawek wstecznie za zakończone lata podatkowe.

Środki trwałe powinny być wprowadzone do ewidencji nie później niż w miesiącu przekazania do używania, a późniejsze wprowadzenie stanowi ich ujawnienie. Retroaktywne ujmowanie środków z mocą wsteczną i naliczanie zaległych odpisów amortyzacyjnych nie jest dopuszczalne na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.