Wierzytelności uznane za nieściągalne można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko, jeśli przewidywane koszty dochodzenia są wyższe od ich wartości, zgodnie z art. 16 ust. 2 pkt 3 CITU. Subiektywny pogląd na trudności kulturowe i prawne nie ma tu decydującego znaczenia.

Czy w wariancie pierwszym - w przypadku, gdy Spółka sprzedała wierzytelność kosztem podatkowym z tytułu jej sprzedaży będzie wartość nominalna wierzytelności? Czy w wariancie pierwszym - w przypadku, gdy Spółka sprzedała wierzytelność - strata na sprzedaży tej wierzytelności stanowi koszt uzyskania przychodów?

1. Czy w wariancie drugim - w przypadku, gdy Spółka zdecyduje się na utworzenie rezerwy i dalszą windykację komorniczą - utworzona rezerwa może być zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów? 2. Czy w wariancie drugim - w przypadku, gdy Spółka zdecyduje się na utworzenie rezerwy i dalszą windykację komorniczą, lecz windykacja ta nie przyniesie rezultatów - wierzytelność ta może zostać trwale

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku wierzytelności głównej zabezpieczonej poręczeniem, hipoteką (w tym na nieruchomości osoby trzeciej), zastawem lub wekslem, odpisanie takiej wierzytelności jako nieściągalnej zgodnie z art.16 ust.1 pkt 25 lit.b UPDOP i zaliczenie jej do kosztów uzyskania przychodów nastąpić może dopiero w przypadku udokumentowania nieściągalności

Bank nie wskazał, kiedy dokonał ewidencyjnego odpisu nieściągalnych wierzytelności w prowadzonych księgach rachunkowych. Przyjmując że miało/ma to miejsce w roku 2008 lub 2009, to w tym roku Bank ma prawo do rozpoznania kosztu uzyskania przychodów w wysokości wierzytelności z tytułu nieściągalnego kredytu. Jeżeli jednak nastąpiło to w latach wcześniejszych, np.2005,2006,2007, to wówczas Bank powinien