Przychody uzyskane ze zbycia własnych wierzytelności w ramach umowy faktoringu należy wliczać do limitu przychodów pasywnych przewidzianego w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o CIT. W przypadku przekroczenia progu 50%, dochody te mogą pozbawić spółkę możliwości stosowania ryczałtu od dochodów spółek.

Przychody i koszty wynikające z umów faktoringu, związanych z wierzytelnościami z działalności zwolnionej z opodatkowania, przypisuje się do działalności opodatkowanej, ponieważ umowy te nie są integralną częścią działalności objętej wsparciem, co wyklucza ich zwolnienie na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a UPDOP.

Uznanie czy koszty wynagrodzenia Faktora ponoszone przez Spółkę na podstawie umowy faktoringu pełnego stanowią koszty finansowania dłużnego.

Przychód uzyskany ze zbycia wierzytelności (faktoring) powinien być rozpoznany jako przychód opodatkowany na zasadach ogólnych, oraz na potrzebę ustalenia klucza alokacji kosztów przypisany do przychodów opodatkowanych.

Czy objęcie należności umową faktoringu mieszanego spowoduje u Wnioskodawcy osiągnięcie przychodu ze zbycia wierzytelności, o którym mowa art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o CIT, uniemożliwiając w rezultacie – w razie przekroczenia proporcji określonej w tym przepisie – stosowanie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, czyli tzw. estońskiego CIT, o którym mowa w rozdziale 6b ustawy o CIT

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony rozpocząć opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek z początkiem roku podatkowego rozpoczynającego się 1 stycznia 2025 r.

Brak zastosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczącego kosztów finansowania dłużnego, w odniesieniu do kwoty Dyskonta wypłacanego na podstawie umów faktoringu.

Wypłacane dyskonto (oraz ewentualne inne opłaty) stanowi wynagrodzenie należne w zamian za przystąpienie do transakcji faktoringu albo sekurytyzacji. Wypłata dyskonta (oraz innych opłat) na rzecz podmiotów wymienionych we wniosku stanowi dla Spółki koszt związany z uzyskaniem środków finansowych i z korzystaniem z nich.

Moment zaliczania do kosztów uzyskania przychodów - opłaty związane z umową faktoringu.

Ustalenie, czy koszty wspólne mogą być dzielone na działalność zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a updop i działalność podlegającą opodatkowaniu z wykorzystaniem klucza rozliczeniowego, wyłączającego koszty faktoringu z podstawy przychodowej.

Prawidłowe jest Państwa stanowisko, zgodnie z którym Spółka powinna uwzględniać przychody uzyskane z Faktoringu (tj. cenę zbycia wierzytelności) w kwocie przychodów wykorzystywanej dla kalkulacji tzw. przychodowego klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust. 2-2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Czy sprzedaż Wierzytelności w wyniku zawarcia przez Wnioskodawcę z Faktorem Umowy faktoringu, na warunkach opisanych w stanie faktycznym, skutkuje dla Spółki (jako faktoranta) powstaniem przychodu podatkowego? W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy dochód z tego tytułu korzysta ze zwolnienia CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT?

Brak zastosowania ograniczenia, o którym mowa w art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczącego kosztów finansowania dłużnego, w odniesieniu do kwoty Dyskonta wypłacanego na podstawie umów faktoringu

w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła przez Wnioskodawcę od wynagrodzenia pobieranego przez Bank w Irlandii