Przychód z tytułu przedawnionych zobowiązań pożyczkowych stanowi przychód podatkowy zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy CIT, a jego momentem powstania jest dzień przedawnienia. Zobowiązanie podatkowe z tytułu CIT ulega przedawnieniu przy braku przesłanek zawieszających jego bieg.

Umorzenie części zadłużenia z tytułu pożyczki hipotecznej w 2024 r. nie kwalifikuje się do zaniechania poboru podatku dochodowego na podstawie rozporządzenia MF z 11 marca 2022 r., gdyż zaniechanie to nie dotyczy pożyczek hipotecznych umorzonych przed 1 stycznia 2025 r.

Rzeczywistym właścicielem odsetek wobec umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest Bank 2 jako rezydent Japonii, co uzasadnia pobranie 10% podatku u źródła na podstawie UPO PL-JP. Wnioskodawca, jako płatnik, jest zobowiązany do wykazania należytej staranności oraz posiadania certyfikatu rezydencji.

Spółka A sp. z o.o., przy wypłacie odsetek na rzecz Banku 2, może zastosować 10% stawkę podatku u źródła, zgodnie art. 11 ust. 2 UPO PL-JP, jeśli Bank 2 jest rzeczywistym właścicielem odsetek.

Polski rezydent podatkowy jest uprawniony do pobrania 10% WHT od odsetek wypłacanych do Banku 2 (rezydenta Japonii) zgodnie z art. 11 ust. 2 UPO PL-JP, o ile Bank 2 posiada status rzeczywistego właściciela.

Zwrot środków z tytułu nienależnie pobranych rat kapitałowo-odsetkowych na mocy ugody dotyczącej umowy pożyczki hipotecznej nie stanowi przychodu podatkowego, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zaniechanie poboru podatku od umorzonej kwoty pożyczki hipotecznej jest dopuszczalne, jeśli pożyczka była zaciągnięta na realizację inwestycji mieszkaniowej, nawet gdy umowa jej celu nie wskazywała, pod warunkiem spełnienia wymogów przewidzianych w przepisach szczególnych.

Bank jest obowiązany do korekty informacji PIT-11 po cofnięciu przez podatników oświadczeń o zaniechaniu poboru podatku i żądaniu uwzględnienia zaniechania w innym kredycie, zgodnie z Rozporządzeniem z 11 marca 2022 r.

Zaniechanie poboru podatku dochodowego od umorzonych wierzytelności dotyczy wyłącznie kredytów hipotecznych na cele mieszkaniowe, nie obejmuje pożyczek. Zwolnienie podatkowe obowiązuje dla zobowiązań umorzonych po 1 stycznia 2025 roku.

Umorzenie pożyczki hipotecznej zaciągniętej na cele inne niż mieszkaniowe skutkuje osiągnięciem przychodu podlegającego opodatkowaniu, nieobjętego zaniechaniem poboru podatku, nawet jeśli środki pożyczki przeznaczono pośrednio na inwestycję mieszkaniową.

Zarządzenie zaniechania poboru podatku dochodowego nie obejmuje umorzenia pożyczki hipotecznej jako równorzędnej z kredytem hipotecznym, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów. Pożyczka i kredyt są odrębnymi instytucjami prawnymi, co wyklucza zamienne ich interpretowanie w kontekście ulg podatkowych.

Przeniesienie własności nieruchomości jako forma spłaty długu (datio in solutum) stanowi odpłatne zbycie rodzące obowiązek podatkowy. Zwolnienie z długu jest korzyścią majątkową, a przeznaczenie przychodu na własne cele mieszkaniowe może skutkować zwolnieniem z opodatkowania.

Umorzenie zobowiązań z pożyczek hipotecznych prowadzi do powstania przychodu podatkowego zgodnie z definicją przychodu zawartą w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, nawet jeśli zadłużenie umorzone dotyczyło celów mieszkaniowych, lecz pożyczka nie kwalifikuje się jako kredyt mieszkaniowy podlegający zwolnieniu.

Umorzenie zadłużenia z tytułu pożyczki hipotecznej nie wchodzi w zakres zaniechania poboru podatku dochodowego określonego dla kredytów mieszkaniowych w Rozporządzeniu Ministra Finansów z 2022 r., w brzmieniu do 31 grudnia 2024 r. Pożyczka hipoteczna nie jest tożsama z kredytem mieszkaniowym dla celów podatkowych.

Umorzenie części zadłużenia przed 2025 rokiem na mocy ugody z bankiem stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bez możliwości zastosowania zaniechania poboru podatku. Natomiast zwrot nadpłaty i odsetki od niej nie stanowią przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Umorzenie zobowiązania z pożyczki hipotecznej na cele mieszkaniowe, spełniające warunki rozporządzenia Ministra Finansów, podlega zaniechaniu poboru podatku dochodowego. Zwrot środków nienależnie wpłaconych przez pożyczkobiorcę nie stanowi przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kwota zwrócona pożyczkobiorcom przez bank w wyniku zawartej ugody, stanowiąca nadpłatę w ramach spłaty nieważnej umowy pożyczki, nie stanowi przychodu podatkowego, gdyż nie jest definitywnym przyrostem majątkowym.

Podmiot dokonujący wypłat odsetek na rzecz odbiorców zagranicznych, którzy są rzeczywistymi właścicielami oraz podatnikami w swoich jurysdykcjach, jest uprawniony do zastosowania zwolnienia z poboru WHT na podstawie właściwych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, przy spełnieniu warunków dokumentacyjnych i wymogów należytej staranności.

Ugoda z bankiem (pożyczka - kwota dodatkowa).

Skutki podatkowe umorzenia części należności.

Dotyczy ustalenia, czy Projekt Wnioskodawcy, stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT i tym samym na podstawie art. 15c ust. 8 ustawy o CIT Wnioskodawca nie powinien uwzględniać kosztów finansowania dłużnego związanych z Projektem przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o której mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o

Obowiązki płatnika w zakresie skutków podatkowych ugód zawartych z kredytobiorcami/pożyczkobiorcami.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów poniesionej przez bank straty z tytułu zbycia funduszowi sekurytyzacyjnemu albo towarzystwu funduszy inwestycyjnych tworzącemu fundusz sekurytyzacyjny wierzytelności z tytułu kredytów.

Możliwość skorzystania z zaniechania poboru podatku z tytułu umorzenia kwoty pożyczki.