Wycofanie nieruchomości z majątku działalności gospodarczej do majątku prywatnego, przy kontynuacji ich wynajmu, nie powoduje obowiązku korekty podatku VAT, jeżeli nieruchomości te będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Stacja GPO, pełniąca jednolitą funkcję transformacji i przesyłu energii elektrycznej, stanowi jeden środek trwały w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, od którego można dokonywać odpisów amortyzacyjnych według jednej stawki, spełniając kryteria kompletności i zdatności do użytku.

Czynność przekazania nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego, z przeznaczeniem na wynajem, nie podlega opodatkowaniu VAT, gdy nieruchomości pozostają w użyciu dla celów opodatkowanej działalności gospodarczej, jak najem.

Sprzedaż lokali mieszkalnych z miejscami postojowymi, następująca po pierwszym zasiedleniu, korzysta ze zwolnienia od VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, pod warunkiem że pierwsze zasiedlenie miało miejsce co najmniej dwa lata przed dostawą.

Sprzedaż lokali mieszkalnych wraz z udziałem w częściach wspólnych zmienia przeznaczenie środka trwałego na czynności zwolnione, co wymaga jednorazowej korekty VAT według art. 91 ust. 4-6 UPTU.

Sprzedaż nieruchomości o charakterze mieszkalnym, użytkowanej w działalności gospodarczej, po upływie pięciu lat od jej nabycia, nie generuje przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nawet jeśli była częścią środka trwałego.

Podatnicy składający wnioski o wydanie indywidualnych interpretacji, w przypadku środków trwałych, muszą wykazać aktywne uczestnictwo w ich procesie wytworzenia, aby uprawnienia do stosowania preferencyjnych zasad amortyzacji, takich jak indywidualne stawki amortyzacyjne i skrócony okres amortyzacji, mogły być zastosowane.

Nakłady na modernizację budynku mieszkalnego przekształconego w biurowy, kwalifikowane jako inwestycje w obcych środkach trwałych zaliczone do KŚT nr 105, mogą podlegać amortyzacji podatkowej w CIT. Wyłączenie z art. 16c pkt 2a ustawy CIT nie dotyczy tego przypadku, jeśli klasyfikacja wskazuje na budynek niemieszkalny.

Wydatki poniesione na tymczasową przebudowę drogi publicznej przez podatnika mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako koszty pośrednie, gdy stanowią konieczny element prowadzenia i realizacji inwestycji generującej przychody, w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Wydatki poniesione na budowę tymczasowych dróg i placów składowych na czas inwestycji stanowią wartość początkową środków trwałych, jako że są związane z wytworzeniem budowli na cudzym gruncie i będą amortyzowane jako inwestycje w cudzych środkach trwałych, a nie jako koszty uzyskania przychodów.

Przychód ze sprzedaży działki wraz z budynkiem mieszkalnym, nabytej w ramach majątku wspólnego małżonków i wykorzystywanej w działalności gospodarczej, nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, gdy zbycie następuje po upływie 5 lat od nabycia (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy PIT).

Wnioskodawca, w przypadku zmiany sposobu użytkowania budynku z przeznaczeniem mieszkalnym w proporcji mniejszej niż użytkowej, ma prawo do kontynuacji ujmowania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, gdy budynek zachowuje charakter niemieszkalny.

Art. 30g ust. 10 PDOFizU odnosi się wyłącznie do powiązań kapitałowych, nie zaś osobowych, takich jak relacje rodzinne między wspólnikami spółki jawnej, uprawniając każdego wspólnika do pełnej kwoty wolnej od podatku od przychodów z budynków.

Dotacje przedmiotowe i na zakup środków trwałych przekazane przez gminę podlegają zwolnieniu z CIT, natomiast dopłaty do cen usług nie kwalifikują się do tego zwolnienia; środki z korekty VAT oraz wartość nieodpłatnie przekazanych środków trwałych są opodatkowanymi przychodami.

Nieodpłatne przekazanie inwestycji drogowej przez Inwestora na rzecz Zarządcy drogi, działającego w ramach jednostki samorządu terytorialnego, nie kreuje obowiązku podatkowego po stronie odbiorcy w zakresie podatku VAT, o ile odbiorca nie uczestniczy w odpłatnej transakcji.

Przyznanie przez uczelnię prawa do korzystania z miejsc w domach studenckich i związane z tym opłaty stanowią umowy o charakterze zbliżonym do najmu, co implikuje obowiązek zapłaty podatku od przychodów z budynków na podstawie art. 24b ustawy o PDOP.

Nakłady na budowę budynku na cudzym gruncie, które nie stanowią istniejącego środka trwałego, nie mogą być uznane za inwestycję w obcym środku trwałym i winny być rozliczane jako budynki i budowle na cudzym gruncie, wyłączając możliwość ich rozliczenia jako koszt uzyskania przychodu po zbyciu.

Od 1 stycznia 2023 r. przepisy art. 16c pkt 2a ustawy o CIT wykluczają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcych środkach trwałych będących lokalami mieszkalnymi. Organy uznają, że zasady wyłączenia dotyczące budynków mieszkalnych odnoszą się również do inwestycji w takich budynkach.

Korekta podatku VAT odliczonego od środków trwałych w przypadku zmiany przeznaczenia na cele zwolnione z VAT, powinna być przeprowadzona zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, z uwzględnieniem współczynnika struktury sprzedaży określonego proporcjonalnie do obrotu z działalności opodatkowanej i zwolnionej.

Strata z likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych jest kosztem uzyskania przychodu, o ile utrata przydatności nie wynika ze zmiany rodzaju działalności. Koszt ten można odliczyć w dacie fizycznego zakończenia prac likwidacyjnych, a nie jako część wartości nowego środka trwałego.

Nabyte budynki i ogrodzenie nie zalicza się do środków trwałych, gdyż przeznaczone są do rozbiórki celem budowy nowego obiektu. Wydatki na ich nabycie oraz likwidację wchodzą w skład kosztu wytworzenia środka trwałego w postaci nowej inwestycji budowlanej.

Wycofanie budynku usługowego z działalności gospodarczej spółki do majątku wspólników, w sytuacji wcześniejszego prawa do odliczenia VAT, podlega opodatkowaniu VAT jako odpłatna dostawa towarów, aczkolwiek korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z uwagi na upływ ponad dwóch lat od pierwszego zasiedlenia po modernizacji.

Podatnik posiadający status centrum B+R może zakwalifikować do ulgi amortyzację środków trwałych i WNIP wykorzystywanych w działalności B+R według rzeczywistego zaangażowania, z wyłączeniem budowli i budynków, które objęte są odmiennymi zasadami kwalifikacji. Pełne wykorzystanie aktywów dla celów B+R nie oznacza automatycznego pełnego zaliczenia do ulgi.

Działalność rozwojowa w Modelu 1 spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej z art. 4a pkt 26 CIT do celów ulgi B+R. Produkcja według nierejestrowanych receptur bez ich zmiany nie kwalifikuje się do ulgi. Odliczeniu podlegają koszty działalności twórczej, z wyłączeniem rutynowych działań technicznych.