Jednorazowa amortyzacja środków trwałych, nabytych w ramach pomocy de minimis, możliwa jest w stosunku do środków finansowanych pożyczką stanowiącą również pomoc de minimis, o ile nie dochodzi do podwójnego rozliczenia tej samej formy pomocy.

Czynsz dzierżawny, jako koszt wytworzenia środka trwałego do przekazania go do użytkowania, zwiększa jego wartość początkową w świetle art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, natomiast podatki od nieruchomości i rolny związane z inwestycją mogą być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W przypadku spółek nieruchomościowych, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych zaliczonych do grupy 1 KŚT są ograniczone do wysokości odpisów dokonanych zgodnie z przepisami rachunkowymi. Jeśli brak jest odpisów bilansowych, spółka nie może uznać odpisów podatkowych za koszty uzyskania przychodu.

Działalność Spółki prowadzona w ramach realizacji projektów badawczo-rozwojowych spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co uprawnia do ulgi, a koszty wynagrodzeń oraz opłat licencyjnych mogą być uznane za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu.

Wydatki na nabycie i eksploatację jachtu żaglowego jako koszty reprezentacyjne, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatki poniesione do dnia oddania środka trwałego do użytkowania, ściśle powiązane z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym, powiększają jego wartość początkową i stanowią podstawę do odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów.

Osobom prawnym, które klasyfikują nieruchomości jako inwestycje w bilansie, nie przysługuje prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych tych nieruchomości jako kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełniają definicję spółki nieruchomościowej. Wnioskodawca, nie dokonując odpisów rachunkowych, nie może uznać ich za koszt podatkowy zgodnie z art. 15 ust. 6 CIT.

Spółka nieruchomościowa, dla której nieruchomość traktowana jest jako inwestycja bilansowa i nie są od niej dokonywane odpisy amortyzacyjne obciążające wynik finansowy, jest uprawniona do zaliczenia podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów, mimo ograniczeń z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Podatnik ma prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych na mocy art. 16i ust. 5 ustawy CIT zarówno retroaktywnie, jak i prospektywnie, co potwierdzają orzeczenia sądów administracyjnych, które zapewniają elastyczność w dostosowywaniu stawek do zmian gospodarczych, takich jak pandemia COVID-19.

Stawka indywidualna amortyzacji dla lokalu niemieszkalnego po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji może być ustalona na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, a nie art. 22j ust. 4, jako że odnosi się do inwestycji w obcych środkach trwałych. Stanowisko wnioskodawcy uznane jest za nieprawidłowe z uwagi na błędne wskazanie podstawy prawnej.

Środki trwałe powinny być wprowadzone do ewidencji nie później niż w miesiącu przekazania do używania, a późniejsze wprowadzenie stanowi ich ujawnienie. Retroaktywne ujmowanie środków z mocą wsteczną i naliczanie zaległych odpisów amortyzacyjnych nie jest dopuszczalne na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka nieruchomościowa jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości, jeśli nieruchomość nie jest środkiem trwałym w rozumieniu przepisów o rachunkowości i brak jest bilansowych odpisów amortyzacyjnych wpływających na wynik finansowy jednostki.

Działalność Wnioskodawcy spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej umożliwiające zastosowanie ulgi B+R, lecz nie wpływa na podstawę daniny solidarnościowej ani nie uprawnia do korekty deklaracji DSF-1.

W świetle znowelizowanego art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, spółka nieruchomościowa nie jest uprawniona do zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli nie dokonuje równoczesnych odpisów rachunkowych obciążających wynik finansowy.

Podatnicy będący mikroprzedsiębiorcami mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla budynków niemieszkalnych, zlokalizowanych na obszarze gmin o specyficznych wskaźnikach bezrobocia i zamożności, zgodnie z art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia ich do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej i skrócenia okresu amortyzacji do co najmniej 10 lat.

Podatnicy składający wnioski o wydanie indywidualnych interpretacji, w przypadku środków trwałych, muszą wykazać aktywne uczestnictwo w ich procesie wytworzenia, aby uprawnienia do stosowania preferencyjnych zasad amortyzacji, takich jak indywidualne stawki amortyzacyjne i skrócony okres amortyzacji, mogły być zastosowane.

Nakłady na modernizację budynku mieszkalnego przekształconego w biurowy, kwalifikowane jako inwestycje w obcych środkach trwałych zaliczone do KŚT nr 105, mogą podlegać amortyzacji podatkowej w CIT. Wyłączenie z art. 16c pkt 2a ustawy CIT nie dotyczy tego przypadku, jeśli klasyfikacja wskazuje na budynek niemieszkalny.

Wydatki poniesione na budowę tymczasowych dróg i placów składowych na czas inwestycji stanowią wartość początkową środków trwałych, jako że są związane z wytworzeniem budowli na cudzym gruncie i będą amortyzowane jako inwestycje w cudzych środkach trwałych, a nie jako koszty uzyskania przychodów.

Wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze spadku należy określać według ich wartości rynkowej z dnia nabycia spadku, bez kontynuacji odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca, w przypadku zmiany sposobu użytkowania budynku z przeznaczeniem mieszkalnym w proporcji mniejszej niż użytkowej, ma prawo do kontynuacji ujmowania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, gdy budynek zachowuje charakter niemieszkalny.

Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia oprogramowania kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy o CIT. Niektóre koszty, w tym wynagrodzenia z tytułów B2B, nie spełniają przesłanek uznania ich za kwalifikowane w ramach ulgi B+R, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a CIT.

Od 1 stycznia 2023 r. przepisy art. 16c pkt 2a ustawy o CIT wykluczają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcych środkach trwałych będących lokalami mieszkalnymi. Organy uznają, że zasady wyłączenia dotyczące budynków mieszkalnych odnoszą się również do inwestycji w takich budynkach.

Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, spełniających definicję robota przemysłowego oraz oprzyrządowania, dokonane w latach 2022-2026, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów poniesione na robotyzację zgodnie z art. 38eb ustawy o CIT, niezależnie od daty ich nabycia.

Podatnicy mogą obniżać stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2021 r., nawet jeśli są wykorzystywane w działalności zwolnionej z CIT, bez względu na ograniczenia czasowe wynikające z art. 16i ust. 8 ustawy CIT.