W przypadku wypłaty odsetek w ramach cash poolingu, których rzeczywistym właścicielem jest rezydent brytyjski, spółka pełni rolę płatnika podatku u źródła, uprawnionego do zastosowania stawki preferencyjnej określonej w Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania, przy spełnieniu wymogów formalnych.

Przekazywane kwoty z tytułu spłat wierzytelności nie będą uznane za przychody wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT; w konsekwencji brak obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego przez spółkę pełniącą rolę płatnika.

Kwoty spłat wierzytelności przekazywane na rzecz Kupującego w ramach cesji nie stanowią przychodów podlegających zryczałtowanemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym na terytorium Polski, w związku z czym Spółka nie jest płatnikiem podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy CIT.

Środki transportu wynajmowane przez spółkę od kontrahentów duńskich uznaje się za "urządzenia przemysłowe" w myśl art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Tym samym spółka jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła od należności z tytułu najmu tych urządzeń.

Spółka dokonując płatności za należności licencyjne do spółki A, stosując certyfikat rezydencji i oświadczenie spółki B, może korzystać z obniżonej stawki podatkowej zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania; spółka B winna być wskazana w informacji IFT-2R jako rzeczywisty beneficjent.

Płatności dokonywane przez polskiego rezydenta na rzecz nierezydentów, związane z uczestnictwem w zagranicznych targach, nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż nie stanowią przychodów z użytkowania urządzeń handlowych ani usług reklamowych.

Wypłata odsetek w ramach Cash-Poolingu musi być opodatkowana na zasadach określonych w polskich przepisach o CIT oraz umowach UPO, przy czym podstawa obliczenia WHT obejmuje pełną kwotę odsetek skapitalizowanych, a nie bierze pod uwagę jedynie salda netto. Metodologia obliczeń oparta na proponowanym przez wnioskodawcę podejściu jest niezgodna z regulacjami prawnymi.

Wnioskodawca ma obowiązek weryfikacji statusu rzeczywistego właściciela dywidendy. Przy stosowaniu zasady „look-through” Wnioskodawca może określać skutki podatkowe i stawki podatku u źródła w odniesieniu do rzeczywistych właścicieli dywidend zgodnie z UPO. Obowiązki płatnika w zakresie podatku u źródła determinują status rzeczywistego właściciela i należyta staranność.

Rzeczywisty właściciel odsetek decyduje o kwalifikacji podatkowej. Gdy odbiorca płatności (podmiot A) nie jest właścicielem rzeczywistym, zastosowanie znajduje norma 'look-through', umożliwiająca rozpoznanie rzeczywistych przepisów podatkowych względem podmiotów B, C i D. Podmiot A, będąc pośrednikiem, nie podlega zwolnieniu od podatku u źródła na podstawie odpowiednich umów międzynarodowych (PL/US

Obowiązkiem polskiego płatnika jest sporządzenie i przesłanie informacji IFT-1/IFT-1R dla zagranicznych podatników z tytułu nabycia usług doradczych, niezależnie od poboru podatku u źródła w kontekście umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Dochody z należności odsetkowych oraz innych tytułów wypłacanych przez Spółkę na rzecz niemieckiego funduszu inwestycyjnego są zwolnione od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, o ile fundusz spełnia określone warunki, w tym pełne opodatkowanie w kraju siedziby i nadzór finansowy.

Nabywane przez Spółkę usługi ubezpieczeniowe i brokerskie nie mieszczą się w zakresie przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Spółka nie jest zobowiązana do pełnienia funkcji płatnika podatku u źródła w Polsce na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Stosowanie stawki 5% podatku u źródła na podstawie art. 10 ust. 2 lit. a UPO z Francją wymaga, aby rzeczywisty beneficjent dywidendy rozporządzał bezpośrednio co najmniej 10% kapitału w spółce wypłacającej dywidendę.

Podmiot wypłacający dywidendę może zastosować zwolnienie zryczałtowanego podatku u źródła od osób prawnych, przy uwzględnieniu rzeczywistego właściciela należności w ramach koncepcji look-through approach, jeśli dywidenda jest przekazywana zgodnie z formalnym mechanizmem prawnym i spełnia wymogi art. 22 ust. 4-6 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę zagranicznym kontrahentom tytułem nabycia licencji do odsprzedaży oprogramowania nie stanowi przychodu z należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, co zwalnia Spółkę z obowiązku poboru podatku u źródła na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.

Kwoty rozliczenia kontraktów swap nie spełniają definicji odsetek według art. 21 ust. 1 PDOP i nie powinny być uwzględniane w podstawie opodatkowania podatku u źródła.

Należności wypłacane za usługi informatyczne w ramach "hardware flat rate" nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła, gdyż nie jest to użytkowanie urządzeń przemysłowych. Klucze licencyjne mimo związków z prawami autorskimi nie generują obowiązku podatkowego jako należności licencyjne, lecz klasyfikowane są jako zyski przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Usługi programistyczne nabywane od nierezydentów nie są objęte obowiązkiem poboru podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż nie mieszczą się w katalogu świadczeń podlegających zryczałtowanemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Płatności za usługi programistyczne, nabywane od nierezydentów przez Spółkę, nie są objęte ryczałtowym podatkiem u źródła zgodnie z art. 29 ustawy o PIT, chyba że umowy obejmują należności będące wynagrodzeniem za przeniesienie praw autorskich lub określone w katalogu świadczeń podobnych.

Terminal dostarczony przez cypryjską spółkę stanowić będzie zagraniczny zakład na terytorium Polski w rozumieniu art. 5 UPO Polska-Cypr, a opłaty czarterowe za jego użytkowanie nie będą podlegały zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT.

Wartość zapłaconego podatku u źródła w wyniku korekt rozliczeń po kontrolach celno-skarbowych za lata 2019-2023, może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 CIT, mimo braku klauzuli ubruttowienia w umowach. Jest to koszt pośredni, potrącalny w momencie poniesienia.

Podatek u źródła zapłacony przez płatnika na skutek korekt podatkowych może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu (art. 15 ust. 1 CIT), nawet bez umownej klauzuli ubruttowienia, pod warunkiem wykazania, że służył zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu i jest potwierdzony dowodami księgowymi.

Podatek u źródła zapłacony w wyniku korekt jest kosztem uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 CIT, zaliczanym w momencie poniesienia, mimo braku klauzuli ubruttowienia, gdy wydatek spełnia przesłanki definitywności i związku z działalnością.

Wynagrodzenie wypłacane przez spółkę za nabycie licencji z prawem do sublicencjonowania oprogramowania mieści się w ramach art. 21 ust. 1 ustawy o CIT jako przychód z praw autorskich, a spółka jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat.