Gminie przysługuje częściowe odliczenie VAT od pozostałych wydatków inwestycyjnych związanych z realizacją zadania inwestycyjnego w oparciu o proporcję wyliczoną wg art. 86 i art. 90 ustawy o VAT, z wyłączeniem zakupu i montażu paneli fotowoltaicznych z magazynem energii, które związane są z różnymi czynnościami.

Zaliczki na rekompensaty oraz rekompensaty dla podmiotów uprawnionych wynikające z ustawy o maksymalnych cenach energii elektrycznej, stanowią wyjątek od zasady opodatkowania VAT. Nie są traktowane jako dotacje wpływające na podstawę opodatkowania według ustawy o VAT i nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Sprzedaż energii elektrycznej do nabywców końcowych, tj. podmiotów nieposiadających koncesji, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego z chwilą wydania energii, niezależnie od dalszych transakcji. Czynność ta stanowi dopuszczenie do konsumpcji podlegające akcyzie.

Budowa farmy wiatrowej jako długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej spełnia warunki wyłączające limitowanie kosztów finansowania dłużnego na podstawie art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT. Projekt ten kwalifikuje się jako infrastruktura publiczna w interesie ogólnospołecznym, co umożliwia nieuwzględnianie związanych z nim kosztów kredytów i pożyczek przy wyliczaniu nadwyżki kosztów

Realizowana inwestycja w postaci budowy Farmy Fotowoltaicznej stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, co umożliwia nieuwzględnianie kosztów finansowania dłużnego przy obliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Realizacja Farmy Fotowoltaicznej stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT, co uprawnia do wyłączenia kosztów finansowania dłużnego przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania, w świetle zapewnienia ogólnego interesu publicznego oraz formy i struktury inwestycyjnej.

Odsprzedaż opłat eksploatacyjnych w formie mediów, jako niezależne świadczenia od usługi najmu, podlega wliczeniu do limitu zwolnienia podmiotowego z VAT. Nieobjęcie ich tym limitem stanowi naruszenie przepisów art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Koszty centralnego ogrzewania i związane media mogą korzystać ze zwolnienia z VAT jako odrębne świadczenia. Natomiast opłaty eksploatacyjne oraz wynagrodzenie zarządcy są częścią kompleksowej usługi najmu zwolnionej z VAT. Opłaty takie jak wywóz nieczystości i najem garażu nie korzystają z tego zwolnienia.

Przekazanie energii elektrycznej do sieci w ramach systemu net-billingu jest odpłatną dostawą towarów podlegającą VAT. Gmina, prowadząc usługi odprowadzania ścieków na rzecz odbiorców zewnętrznych, działa jako podatnik i jej czynności są objęte VAT. Gmina może stosować indywidualny sposób określenia proporcji dla odliczenia VAT, jeśli obiektywnie odzwierciedla on specyfikę działalności i nabyć.

Gmina, jako prosument energii odnawialnej, prowadząc działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży wyprodukowanej energii elektrycznej, ma prawo do częściowego odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z instalacją fotowoltaiczną, pod warunkiem stosowania odpowiedniego prewspółczynnika określonego w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Wprowadzenie przez Gminę do sieci energetycznej nadwyżki energii rozliczanej w systemie net-metering nie stanowi odpłatnej dostawy towarów podlegającej VAT, gdyż energia nie przechodzi na własność Przedsiębiorstwa energetycznego, a brak wynagrodzenia wyklucza istnienie odpłatnego charakteru czynności.

Saldo Dodatnie, jako koszt pośredni uzyskania przychodu, może zostać rozpoznane jako koszt w dacie jego ostatecznego potwierdzenia przez zarządcę rozliczeń po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego, a nie w trakcie prowadzenia bieżących raportów do operatora.

Saldo Dodatnie, powstające w wyniku aukcji OZE i wynikające z wyższej rynkowej ceny energii w stosunku do ceny aukcyjnej, kwalifikuje się jako pośredni koszt uzyskania przychodów, ponoszony w celu zabezpieczenia działalności gospodarczej; jego rozpoznanie jako koszt podatkowy winno nastąpić dopiero po jego ostatecznym ustaleniu po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

Kwota Salda Dodatniego, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, stanowi dla wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, ujmowany w księgach po ostatecznym rozliczeniu trzyletnim okresie, jako koszt pośredni, nie bezpośredni. Organ zaakceptował tę interpretację, uznając stanowisko za prawidłowe.

Wprowadzanie przez prosumenta energii elektrycznej do sieci w systemie net-billing stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą VAT. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, przy braku faktury - z upływem terminu płatności. Podstawą opodatkowania jest iloczyn energii i rynkowej ceny z uwzględnieniem korekty prosumenckiego depozytu.

W zakresie kosztów uzyskania przychodu, Saldo Dodatnie użytkowane przez Wytwórcę energii z OZE powinno być uznane za koszt pośredni ponoszony w momencie jego księgowego ujęcia jako zobowiązanie wobec ZR, na podstawie ostatecznego potwierdzenia wysokości przez ZR po zakończeniu każdego 3-letniego okresu rozliczeniowego.

Saldo Dodatnie powstałe w systemie aukcyjnym OZE podlega uznaniu za koszt uzyskania przychodu w momencie jego ostatecznego ujawienia po zakończeniu okresu rozliczeniowego, zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Jednostce samorządu terytorialnego, realizującej zadania nieopodatkowane związane z ochroną środowiska, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków niezwiązanych z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT).

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie w aukcyjnym systemie wsparcia OZE powinna zostać uznana za koszt uzyskania przychodu dopiero po zakończeniu okresu rozliczeniowego i otrzymaniu ostatecznego potwierdzenia jej wysokości od operatora.

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie, ujmująca różnicę pomiędzy ceną rynkową a ceną aukcyjną, stanowi dla wytwórcy energii odnawialnej koszt uzyskania przychodów, koszt ten należy rozpoznać po ostatecznym zamknięciu 3-letniego okresu rozliczeniowego.

Kwota Salda Dodatniego, ustalona na podstawie ostatecznego rozliczenia sprzedaży energii w trzyletnim okresie rozliczeniowym, stanowi koszt uzyskania przychodów rozpoznawany po zakończeniu okresu, co wynika z zasady, iż takie rozliczenie jest ostateczne i wiarygodne.

Saldo Dodatnie, jako kwota nadwyżki rynkowej ceny energii nad ceną aukcyjną, jest uznawane za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ujmowane po zakończeniu okresu rozliczeniowego, jako pośredni koszt prowadzący do osiągnięcia przychodów.

Podatnikowi będącemu współwłaścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego przysługuje prawo do odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na materiały i urządzenia, w tym magazyny energii jako element instalacji fotowoltaicznej, w ramach ulgi termomodernizacyjnej, jeśli wydatek został poniesiony ze środków własnych i spełnia kryteria określone w przepisach.

Kwota Salda Dodatniego, ustalona na podstawie ostatecznego rozliczenia po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego, stanowi koszt uzyskania przychodów co do zasady kwalifikowany jako koszt pośredni, który winien być rozpoznawany podatkowo w momencie zaksięgowania na podstawie dokumentów potwierdzających definitywną wartość zwrotu.