Płatnicy składek niebędący jednocześnie płatnikami zasiłków, w przypadku niezdolności do pracy swoich pracowników lub zleceniobiorców, muszą przekazać do ZUS stosowne dokumenty, na podstawie których zostanie wypłacone świadczenie. Są one różne w zależności od rodzaju zasiłku (np. chorobowy, opiekuńczy, macierzyński) oraz formy zatrudnienia (np. w przypadku pracowników pracodawca przekazuje do ZUS zaświadczenie

Zasiłki z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczeni podlegający ubezpieczeniu chorobowemu otrzymują od pracodawcy będącego ich płatnikiem w terminie wypłaty wynagrodzeń za pracę. Jednak zdarzają się przypadki, gdy zasiłki nie zostają wypłacone z przyczyn dotyczących ubezpieczonych, w tym z ich winy, a także z winy płatnika zasiłków lub w wyniku jego błędu. Jeżeli świadczenia te nie uległy przedawnieniu

Każdy płatnik składek musi ustalić na 30 listopada 2018 r., ile osób zgłasza do ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli na ten dzień płatnik będzie zgłaszał do tego ubezpieczenia co najmniej 21 osób, w 2019 r. będzie wypłacał zasiłki (chorobowe, opiekuńcze, macierzyńskie, wyrównawcze oraz świadczenia rehabilitacyjne). Jeśli natomiast liczba ubezpieczonych będzie mniejsza od 21 wówczas zasiłki od przyszłego

Zasiłek wyrównawczy przysługuje tylko osobie zatrudnionej na umowę o pracę. Prawo do zasiłku wyrównawczego przysługuje pracownikowi ze zmniejszoną sprawnością do pracy, którego miesięczne wynagrodzenie uległo obniżeniu na skutek poddania się rehabilitacji zawodowej w ośrodku rehabilitacji zawodowej lub u pracodawcy na wyodrębnionym stanowisku pracy dostosowanym do potrzeb adaptacji lub przyuczenia

Zatrudniamy pracownika, który od lutego br. odbywa rehabilitację zawodową. 10 września br. przedstawił nam zwolnienie lekarskie obejmujące okres do 30 września br. Pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim 16 dni w lutym, 7 dni w marcu oraz 17 dni w kwietniu. Przed rehabilitacją otrzymywał 2500 zł wynagrodzenia, natomiast w trakcie rehabilitacji przysługuje mu 1800 zł. Jak obliczyć wysokość zasiłku

Pracodawca, którego pracownik uległ wypadkowi przy pracy, ma obowiązek ustalić okoliczności i przyczyny zaistniałego wypadku. Ponadto, jeśli jest płatnikiem zasiłków, będzie również zobowiązany do wypłaty świadczeń z ubezpieczenia wypadkowego, takich jak zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, a nawet zasiłek wyrównawczy z ubezpieczenia wypadkowego.

W listopadzie 2011 r. nasz pracownik uległ wypadkowi przy pracy. W efekcie do końca maja przebywał na zwolnieniu lekarskim oraz uzyskał orzeczenie lekarza orzecznika ZUS o potrzebie odbycia rehabilitacji zawodowej w związku ze zmniejszoną sprawnością do pracy. Pracownik ten przed wypadkiem był wynagradzany stałą stawką miesięczną 2850 zł brutto (wynagrodzenie nie uległo zmianie od 2 lat przed wypadkiem

Jeden z naszych pracowników doznał znacznego uszczerbku na zdrowiu w wyniku wypadku przy pracy. Do tej pory nie odzyskał pełnej zdolności do pracy. Powierzyliśmy mu inne obowiązki na specjalnie przygotowanym stanowisku. Zakres obowiązków, które teraz wykonuje, spowodował obniżenie jego wynagrodzenia, dlatego wypłacamy mu zasiłek wyrównawczy. Czy świadczenie to przysługuje w okresie choroby tej osoby

Zasiłek wyrównawczy jest świadczeniem przysługującym wyłącznie pracownikom, którzy ze względu na stan zdrowia i wskutek poddania się rehabilitacji zawodowej posiadają zmniejszoną sprawność do pracy. W konsekwencji ich miesięczne wynagrodzenie ulega obniżeniu.

Zasiłek wyrównawczy jest świadczeniem z ubezpieczenia chorobowego lub wypadkowego, które ma na celu zrekompensowanie ubezpieczonemu otrzymywania przez okres rehabilitacji wynagrodzenia w niższej wysokości. Prawo do zasiłku może nabyć wyłącznie osoba będąca pracownikiem.

Pracownicy, od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu, które jest integralną częścią ubezpieczeń społecznych. Jeżeli pracownik ulegnie wypadkowi przy pracy, przysługują mu określone świadczenia w razie choroby, których szczegółowe zasady przyznawania i wypłaty ustalono w ustawie z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym