Należności w trakcie roku obrotowego należy ujmować w księgach rachunkowych w wartości nominalnej, czyli faktycznie należnej od kontrahenta. Na koniec roku obrotowego jednostki są jednak zobowiązane do ustalenia stanu należności w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności, czyli pomniejszonej o ewentualne odpisy aktualizujące tę należność. Wskazujemy, jak powinno się analizować należności

Spółka od niemal dwóch lat posiada należność od kontrahenta krajowego na kwotę 68 zł. W związku ze sporządzaniem sprawozdania finansowego za bieżący rok zamierzamy wyksięgować tę kwotę z rozrachunków jako nieściągalną. Powodem jest niska kwota należności oraz kompletny brak kontaktu z kontrahentem. Jak taką operację udokumentować i zaksięgować, by kwota ta była uznana za koszt uzyskania przychodów.

Dość często występuje sytuacja, w której dłużnik wprawdzie nie kwestionuje należności, ale nie dokonuje też jej zapłaty, a telefoniczne i pisemne wezwania do zapłaty nie odnoszą żadnego skutku. W takiej sytuacji pozostaje skierować sprawę o zapłatę na drogę postępowania sądowego. Mamy wtedy do czynienia z prawdopodobieństwem utraty wartości użytkowej należności, którą należy prawidłowo rozliczyć rachunkowo