Jednym z obowiązków ciążących na płatnikach składek zatrudniających pracowników i zleceniobiorców jest kompletowanie dokumentacji zasiłkowej. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany podmiot wypłaca zasiłki, czy nie. Różnica jest jedynie taka, że przedsiębiorca albo wypłaca dany zasiłek, albo – gdy nie jest płatnikiem zasiłków – przesyła komplet dokumentów do ZUS, aby ten zrealizował wypłatę. Świadczenia

Okres zasiłkowy to taki, za który ubezpieczonemu jest wypłacane wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy. Do tego okresu zliczane są także okresy niemożności wykonywania pracy uznawane za równorzędne z chorobą (np. okres kwarantanny lub izolacji albo okres przeprowadzania badań lekarskich przewidzianych dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów). Nieprawidłowości w zliczaniu do jednego

Potrąceń z zasiłków z ubezpieczenia społecznego (w tym świadczenia rehabilitacyjnego) należy dokonywać na zasadach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, czyli w tzw. ustawie emerytalnej. Przy ich realizacji należy przestrzegać górnej granicy potrącenia oraz kwoty wolnej od potrąceń. Kwoty wolne od potrąceń z zasiłków zmieniają się wraz ze wzrostem najniższej

Płatnicy składek niebędący jednocześnie płatnikami zasiłków, w przypadku niezdolności do pracy swoich pracowników lub zleceniobiorców, muszą przekazać do ZUS stosowne dokumenty, na podstawie których zostanie wypłacone świadczenie. Są one różne w zależności od rodzaju zasiłku (np. chorobowy, opiekuńczy, macierzyński) oraz formy zatrudnienia (np. w przypadku pracowników pracodawca przekazuje do ZUS zaświadczenie

Pracodawcy i zleceniodawcy będący płatnikami zasiłków mają obowiązek ustalania okoliczności i przyczyn wypadków, jakim ulegają ubezpieczeni, jak również prawa do świadczeń przysługujących im z tego tytułu. Zasiłek chorobowy, zasiłek wyrównawczy czy świadczenie rehabilitacyjne przysługują w takiej sytuacji z ubezpieczenia chorobowego albo wypadkowego. Decyduje o tym rodzaj wypadku. Przy ustalaniu prawa

Ubezpieczony może nabyć prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, gdy zostanie ustalone, że jego dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy. Nie ma w tym przypadku konieczności ustalenia, że dana osoba rokuje odzyskanie zdolności do pracy w terminie 12 miesięcy. Taki okres jest jedynie maksymalnym terminem, przez jaki świadczenie rehabilitacyjne może przysługiwać

Podstawa wymiaru świadczeń chorobowych i z tytułu macierzyństwa, która jest ustalana od minimalnego wynagrodzenia za pracę lub jego części odpowiednio w przypadku pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy albo na część etatu, od 1 stycznia 2023 r. wymaga przeliczenia z uwzględnieniem wyższej kwoty minimalnej płacy. Ponownie podstawa ta wzrośnie od 1 lipca 2023 r.

Pracownikowi, który uległ wypadkowi w drodze do lub z pracy, przysługuje od pierwszego dnia powstałej z tej przyczyny niezdolności do pracy wynagrodzenie chorobowe, a po wyczerpaniu przysługującego limitu - zasiłek chorobowy. Jeżeli po wykorzystaniu zasiłku za maksymalny okres pracownik jest nadal niezdolny do pracy, jednak rokuje odzyskanie zdolności do pracy, może ubiegać się o świadczenie rehabilitacyjne

Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu z tytułu czasowej niezdolności do pracy, po wyczerpaniu zasiłku chorobowego, w razie pozytywnych rokowań co do odzyskania zdolności do pracy po dalszym leczeniu lub rehabilitacji leczniczej. W czasie orzeczonej niezdolności do pracy ubezpieczony jest zobowiązany do powstrzymania się od wykonywania pracy - pod rygorem utraty prawa do świadczenia

Do przeprowadzenia kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich i ich kontroli formalnej jest uprawniony ZUS i płatnicy składek, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego co najmniej 21 ubezpieczonych. W przypadku gdy ubezpieczonych jest mniej, kontrolę przeprowadza ZUS, także na wniosek płatnika składek, który nie ma takiej możliwości.

Od 1 stycznia 2022 r. płatnicy zasiłków (w tym pracodawcy) realizujący obowiązki w zakresie ustalania uprawnień do świadczeń chorobowych i macierzyńskich muszą uwzględniać zmiany przepisów wprowadzone z początkiem tego roku. Dotyczą one m.in. okresu zasiłkowego po ustaniu zatrudnienia, który został skrócony ze 182 do 91 dni wliczania do jednego okresu zasiłkowego wszystkich niezdolności do pracy bez

Kwoty wolne od potrąceń z zasiłków finansowanych przez budżet państwa (chorobowych, macierzyńskich, opiekuńczych) oraz świadczenia rehabilitacyjnego wzrosły od 1 marca 2021 r. Zostały zwaloryzowane kwotowo jak w poprzednim roku rozliczeniowym trwającym do 28 lutego 2021 r. Płatnicy zasiłków ustalają wysokość potrąceń z zasiłków z zastosowaniem dotychczasowych granic, które nie uległy zmianie.

Dodatkowe wynagrodzenie roczne przysługujące pracownikom sfery budżetowej, tzw. trzynastka, zawsze jest wliczane do podstawy wymiaru zasiłków (chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego) oraz świadczenia rehabilitacyjnego. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia rocznego stanowi określony procent wynagrodzenia pracownika, przysługującego za czas faktycznie przepracowany. Oznacza to, że zatrudniony nie zachowuje

Osobie uprawnionej do świadczeń chorobowych i z tytułu macierzyństwa w czasie obniżenia wymiaru czasu pracy lub zmiany w sposób niekorzystny warunków jej zatrudnienia z powodu epidemii płatnik zasiłków powinien ustalić podstawę wymiaru ww. świadczeń zgodnie z ustawą covidową. Nie należy w tym przypadku stosować art. 40 ustawy zasiłkowej. Zatem przy zmianie etatu podstawa zasiłkowa nie jest ustalana

Jeżeli w okresie wcześniej pobieranego zasiłku np. chorobowego pracownikowi obniżono wymiar czasu pracy z powodu COVID-19 oraz między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo była ona krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, ma on prawo do wyrównania zasiłku. Przed zmianą przepisów w takich przypadkach pracownicy otrzymywali zasiłki ustalone od nowego wymiaru czasu pracy

Każdy płatnik składek musi ustalić na 30 listopada 2020 r., ile osób zgłasza do ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli na ten dzień płatnik zgłosi do tego ubezpieczenia co najmniej 21 osób, w 2021 r. będzie wypłacał zasiłki (chorobowe, opiekuńcze, macierzyńskie, wyrównawcze oraz świadczenia rehabilitacyjne). Jeśli natomiast liczba ubezpieczonych okaże się mniejsza od 21, wówczas zasiłki od przyszłego roku