Strony stosunku pracy mogą zawrzeć umowę o pracę na okres próbny, na czas określony albo na czas nieokreślony. Od 26 kwietnia 2023 r. zostały wprowadzone istotne zmiany dotyczące zatrudniania na podstawie umów terminowych. Pracownikom zatrudnionym na czas określony trzeba bowiem podać przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę oraz skonsultować rozwiązanie takiej umowy z organizacją związkową.

Od 1 września 2019 r. średnie wynagrodzenie nauczycieli wzrośnie o ok. 10%. Ponadto nauczycielowi, któremu powierzono wychowawstwo, będzie przysługiwał dodatek funkcyjny w wysokości nie niższej niż 300 zł, a nauczyciel stażysta otrzyma jednorazowe świadczenie w kwocie 1000 zł. To najważniejsze rozwiązania, jakie wprowadza najnowsza nowelizacja Karty Nauczyciela.

W placówkach feryjnych nauczyciele zatrudnieni na umowy na czas nieokreślony powinni otrzymać wypowiedzenia do 31 maja 2019 r., bo ich stosunek pracy musi się rozwiązać z końcem roku szkolnego, tj. 31 sierpnia br. Dotyczy to także pracowników pedagogicznych z wygaszanych w tym roku gimnazjów. W przypadku likwidowanych gimnazjów zakończenie stosunku pracy z końcem sierpnia br. obejmuje również nauczycieli

Zatrudniony na umowę o pracę na czas określony pracownik objęty ochroną przedemerytalną, któremu wypowiedziano umowę z naruszeniem przepisów, ma prawo żądać przywrócenia do pracy. Tak orzekł Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 11 grudnia 2018 r. (P 133/15). Przepis, który pozwalał w tym przypadku jedynie na żądanie odszkodowania, został uznany za niezgodny z konstytucją.

21 listopada 2018 r. miną 33 miesiące od wejścia w życie przepisów wprowadzających limity dla umów o pracę na czas określony. Oznacza to, że po tym terminie niektóre z takich umów mogą z mocy prawa przekształcić się w umowy na czas nieokreślony.

Pracodawca, składając pracownikowi wypowiedzenie umowy o pracę, powinien je złożyć w formie pisemnej. Powinno ono zawierać pouczenie o możliwości odwołania się do sądu pracy w ciągu 21 dni od jego otrzymania. Natomiast w przypadku umów na czas nieokreślony w wypowiedzeniu należy podać jego przyczynę.

Długość okresu wypowiedzenia zależy od rodzaju umowy o pracę. Okresy wypowiedzenia umowy na czas nieokreślony i umowy na czas określony są takie same i wynoszą od 2 tygodni do 3 miesięcy w zależności od długości zatrudnienia u danego pracodawcy. Okresy wypowiedzenia umowy na okres próbny wynoszą od 3 dni roboczych do 2 tygodni i są uzależnione od okresu, na jaki zawarto taką umowę.

Jedną z form zatrudniania pracowników jest umowa o pracę na czas określony w celu zastępstwa nieobecnego pracownika. Stosuje się ją przede wszystkim w przypadku długotrwałych, usprawiedliwionych nieobecności w pracy pracowników, jeżeli zachodzi konieczność ich zastępstwa. Zawarcie tego rodzaju umowy jest korzystne dla pracodawcy, ponieważ niezależnie od długości trwania nie przekształci się w umowę

Od 22 lutego 2016 r. pracodawcy będą mogli podpisać z tym samym pracownikiem umowę na czas określony maksymalnie na 33 miesiące. Zmienią się też okresy wypowiedzenia dla umów na czas określony, które będą uzależnione od długości zatrudnienia u danego pracodawcy. W związku z tym trzeba będzie zmienić pracownikom informację o warunkach zatrudnienia w zakresie okresu wypowiedzenia.

Od 22 lutego 2016 r. zacznie obowiązywać nowelizacja Kodeksu pracy zmieniająca przepisy dotyczące umów o pracę na czas określony. Wprowadza ona ustawową możliwość wypowiadania takich umów. Ponadto nowe przepisy wprowadzają limit okresu zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony, tj. 33 miesiące, i zwiększają dopuszczalną liczbę umów zawartych przez te same strony z 2 do 3 umów.

Zatrudniam kasjerki na podstawie umów na czas określony. W większości przypadków umowy zostały zawarte w 2012 r. na 5 lat. Do tej pory mogłem wypowiadać takie umowy zachowując 2-tygodniowy okres wypowiedzenia. Umowy zawierają bowiem klauzulę przewidującą taki okres wypowiedzenia. Czy po nowelizacji przepisów od 22 lutego 2016 r. muszę stosować do tych umów 3-miesięczne okresy wypowiedzenia?

Często zawieramy umowy na czas określony. Zwykle jest w nich klauzula o możliwości wypowiedzenia. Mamy jednak podpisaną jedną roczną umowę na czas określony (kończy się w lipcu 2016 r.), w której nie zawarto takiej klauzuli. Czy umowa ta będzie mogła zostać rozwiązana za wypowiedzeniem po wejściu w życie nowelizacji dotyczącej umów terminowych? Czy jeżeli nie będzie to możliwe, to możemy wprowadzić

Mamy zawartą z pracownikiem umowę o pracę na czas określony, która będzie obowiązywać jeszcze przez 38 miesięcy od wejścia w życie nowelizacji w zakresie umów terminowych, tj. od 22 lutego 2016 r. Czy w związku ze zmianami przepisów powinniśmy taką umowę skrócić do 33 miesięcy liczonych od dnia obowiązywania nowych przepisów? Co w sytuacji, gdy pracownik nie zgadza się na jej skrócenie?

W 2015 r. uchwalono liczne zmiany w Kodeksie pracy oraz w przepisach ZUS. Dotyczą one kwestii związanych m.in. z umowami terminowymi, zasiłkami macierzyńskimi czy uprawnieniami urlopowymi dla rodziców. Nowe rozwiązania wchodzą w życie w pierwszym kwartale 2016 r. Wymuszają na pracodawcach nie tylko formalną znajomość przepisów, ale i podjęcie określonych działań zmierzających do dostosowania relacji

Mamy zawartą z pracownicą umowę na zastępstwo. Umowa potrwa pewnie jeszcze rok. Pracownica zastępuje pracownicę, która przebywa na urlopie wychowawczym. Czy po 21 lutego 2016 r., czyli po zmianie przepisów w zakresie umów terminowych, umowa ta nadal będzie mogła zostać rozwiązana za 3-dniowym wypowiedzeniem?

Pracownikowi, któremu pracodawca wypowiedział umowę o pracę zawartą na czas określony, w przypadku gdy strony nie przewidziały możliwości jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem, może przysługiwać nie tylko odszkodowanie, ale i roszczenie o przywrócenie do pracy (uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III PZP 6/11).

Przewidziany w art. 39 Kodeksu pracy zakaz wypowiedzenia umowy o pracę nie dotyczy umowy o pracę zawartej na czas określony, która uległaby rozwiązaniu z upływem okresu jej trwania przed osiągnięciem przez pracownika wieku emerytalnego umożliwiającego mu uzyskanie prawa do emerytury (wyrok Sądu Najwyższego z 27 lipca 2011 r., II PK 20/11).