W 2025 r. Sąd Najwyższy zajmował się m.in. problemami wykonywania obowiązków zawodowych w okresie wypowiedzenia przez odwołanego pracownika, ustalenia liczby pracowników na potrzeby oceny, czy doszło do zwolnień grupowych, szczególnej ochrony działacza związkowego w przypadku przeciwwskazań lekarskich do wykonywania pracy oraz dyskryminacji w kontekście dress code’u.

Niezdolność do pracy z powodu choroby stwierdza zaświadczenie lekarskie lub wpis na PUE ZUS o objęciu obowiązkową izolacją domową lub kwarantanną. Nie zawsze jednak na podstawie wskazanych dokumentów i informacji ubezpieczonym będzie przysługiwać świadczenie chorobowe. Okolicznościami, które mogą pozbawić prawa do zasiłku chorobowego, są m.in. nabycie za czas choroby wynagrodzenia za pracę, kontynuacja

W wyroku z 11 lipca 2018 r. (II PK 175/17) Sąd Najwyższy uznał, że pracownikowi, który podlega ochronie w czasie obniżonego wymiaru czasu pracy w związku z prawem do urlopu wychowawczego, nie przysługuje wynagrodzenie za cały okres pozostawania bez pracy w razie bezzasadnego rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. W takim przypadku pracownik ma prawo maksymalnie do 3-miesięcznego wynagrodzenia

Pracownik, który nie przyczynił się w żaden sposób do wypłaty nienależnego wynagrodzenia za pracę, co do zasady nie musi liczyć się z obowiązkiem zwrotu tego typu płatności ze stosunku pracy. Bez znaczenia jest też fakt późniejszego poinformowania przez pracodawcę o nienależnej wypłacie (wyrok Sądu Najwyższego z 8 czerwca 2010 r., I PK 31/10).