Należności w trakcie roku obrotowego należy ujmować w księgach rachunkowych w wartości nominalnej, czyli faktycznie należnej od kontrahenta. Na koniec roku obrotowego jednostki są jednak zobowiązane do ustalenia stanu należności w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności, czyli pomniejszonej o ewentualne odpisy aktualizujące tę należność. Wskazujemy, jak powinno się analizować należności

Spółka od niemal dwóch lat posiada należność od kontrahenta krajowego na kwotę 68 zł. W związku ze sporządzaniem sprawozdania finansowego za bieżący rok zamierzamy wyksięgować tę kwotę z rozrachunków jako nieściągalną. Powodem jest niska kwota należności oraz kompletny brak kontaktu z kontrahentem. Jak taką operację udokumentować i zaksięgować, by kwota ta była uznana za koszt uzyskania przychodów.

Ze zjawiskiem trwałej utraty mamy do czynienia wówczas, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych. Jednostka powinna przynajmniej raz w roku przeprowadzić test na ustalenie, czy konieczne jest objęcie środka trwałego odpisem aktualizującym jego wartość. Okazją

Prawo bilansowe nakazuje (co do zasady), by jednostki gospodarcze na koniec każdego roku obrotowego wyceniały posiadane składniki majątku (w tym należności handlowe) w wartości, według których wprowadzono je do ksiąg rachunkowych. Wartości te nie powinny jednak przekraczać korzyści ekonomicznych możliwych do uzyskania dzięki ich posiadaniu (sprawowaniu nad nimi kontroli). Zatem jeśli na dzień bilansowy

W stosowanej polityce rachunkowości posiadamy zapis, że na koniec każdego kwartału tworzymy odpisy aktualizujące na należności przeterminowane według zasady, że na należności z przedziału: ● od 30 do 60 dni - odpis wynosi 30% ich wartości, ● od 60-90 dni - odpis wynosi 50% ich wartości, ● od 90-180 dni - odpis wynosi 75% ich wartości, ● powyżej 180 dni - odpis wynosi 100% wartości należności. W 2013

Wycena należności na dzień bilansowy powinna nastąpić w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności. Określenie kwoty wymaganej zapłaty nie sprawia problemów - wynika z dokumentów potwierdzających przeprowadzenie transakcji z klientem. Stosowanie zasady ostrożności polega na ustaleniu, w jakim stopniu składniki aktywów - w tym należności - utraciły swoją ekonomiczną wartość. Utrata ekonomicznej