Pracownikowi, który zostaje wysłany do pracy za granicę, nie przysługują takie należności, jak zwrot kosztów noclegów, diety czy ryczałty za lokalne przejazdy. Podlega on jako pracownik delegowany szczególnym zasadom w zakresie ubezpieczeń społecznych oraz rozliczeń z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych. Aby wypełnić obowiązki z tym związane, pracodawca musi prawidłowo ustalić właściwość

PROBLEM Pracownik został oddelegowany do pracy w Wielkiej Brytanii od 5 kwietnia 2017 r. do 31 lipca 2017 r., pozostając przez cały ten okres objętym ubezpieczeniami w ZUS. Załóżmy, że w kwietniu wypracował następujące wynagrodzenie: - za czas pracy w Polsce: 514,48 zł brutto, - za czas pracy za granicą: 1224 GBP, co wynika z przeliczenia: 170 godz. pracy x 7,2 GBP stawki godzinowej zapisanej w umowie

Pracodawca delegujący pracowników do Polski musi im zapewnić warunki zatrudnienia nie mniej korzystne niż obowiązujące w naszym kraju. Ma też obowiązek wybrać swojego przedstawiciela, który będzie pośredniczył w kontaktach z PIP oraz będzie zobowiązany do przesyłania i otrzymywania dokumentów lub zawiadomień. To najważniejsze regulacje, jakie wprowadza od 18 czerwca 2016 r. ustawa o delegowaniu pracowników

Oddelegowaliśmy pracownika do pracy we Włoszech na okres od 22 czerwca do 31 lipca 2015 r. W tym czasie składki ZUS i zaliczki na podatek od wypłaconego mu wynagrodzenia będą opłacane w Polsce. Czy ustalając wysokość wynagrodzenia należnego pracownikowi za czas oddelegowania, powinniśmy zapewnić mu pensję w wysokości obowiązującej we Włoszech? A może wystarczy, że przyjmiemy podstawę wymiaru składek

Od 1 stycznia 2015 r. w Niemczech obowiązuje minimalna stawka za jedną godzinę pracy, wynosząca 8,5 euro brutto. Wprowadziła ją ustawa o płacy minimalnej (Mindeslohngesetz), która co do zasady obowiązuje wszystkich pracowników wykonujących pracę w Niemczech. Ustawa została czasowo zawieszona w stosunku do kierowców przejeżdżających przez terytorium tego kraju tranzytem.

Pracodawca, ustalając pracownikowi miejsce wykonywania pracy poza granicami Polski, w zakresie wynagradzania powinien stosować do niego przepisy kraju, w którym praca będzie świadczona. Nie dotyczy to jednak sytuacji, gdy przepisy kraju wykonywania pracy są mniej korzystne niż minimalne warunki płacowe obowiązujące w Polsce.

Jedną z form rozwiązania umowy o pracę jest porozumienie stron. Pracodawca musi jednak liczyć się z tym, że porozumienie o rozwiązaniu umowy może zostać zakwestionowane przez pracownika. Od podpisanego porozumienia stron można się bowiem uchylić, jeżeli zostało ono zawarte pod wypływem błędu lub groźby.