Prawidłowe obliczenie okresu 183 dni okresu pobytu pracownika oddelegowanego do pracy za granicą jest konieczne, aby ustalić, w którym kraju wynagrodzenie tej osoby powinno zostać opodatkowane. Do tego okresu należy zaliczać również dni wolne dla pracownika, w tym święta, a nie tylko dni faktycznie wykonywanej przez niego pracy.

Od 1 maja 2010 r. obowiązują nowe przepisy regulujące koordynację systemów zabezpieczenia społecznego państw należących do Unii Europejskiej. Na ich podstawie możliwie jest m.in. czasowe oddelegowanie do pracy w innym kraju Wspólnoty osób pracujących na umowę zlecenia i dalsze opłacanie za nich składek w Polsce. Jednak wymaga to przeprowadzenia stosownej procedury.

Pracownik, który ma być delegowany do pracy z Polski do Unii Europejskiej, powinien mieć ustalone w umowie o pracę miejsce pracy w kraju, w którym ma wykonywać pracę. Trzeba mu również zapewnić warunki zatrudnienia nie gorsze niż w państwie, do którego został skierowany, m.in. w zakresie minimalnych okresów odpoczynku, minimalnego wymiaru urlopu wypoczynkowego czy minimalnych stawek wynagrodzenia.

PROBLEM Oddelegowaliśmy jednego z naszych pracowników do Rosji. Ze względu na to, że przebywa poza granicami Polski powyżej 183 dni, nie odprowadzamy od jego przychodów z delegowania zaliczek podatkowych do polskiego urzędu skarbowego. Natomiast składki ubezpieczeniowe, pomimo delegowania, opłacamy do ZUS. Czy w związku z tym, że podatek wynosi 0 zł, możemy obniżać składkę na ubezpieczenie zdrowotne

Od 1 października 2016 r. obowiązują nowe zasady ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe osób zatrudnionych przez polskiego pracodawcę, oddelegowanych do wykonywania obowiązków za granicą. Po zmianie przepisów nie ma już zastosowania mechanizm podwyższania podstawy wymiaru składek do kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia, w sytuacji gdy faktyczny przychód

Z początkiem maja br. przejmiemy w trybie art. 231 Kodeksu pracy inny zakład wraz z jego pracownikami. W przejmowanym zakładzie wielu pracowników jest oddelegowanych do pracy za granicą. W czasie oddelegowania podlegają oni polskiemu systemowi zabezpieczenia społecznego. Składki za tych pracowników są opłacane do ZUS na podstawie druków A1 wystawionych jeszcze dla przejętego przez nas zakładu. Czy

Podstawa wymiaru składek pracowników delegowanych, którzy nadal podlegają polskim ubezpieczeniom, jest ustalana w inny sposób niż pracowników wykonujących pracę w Polsce. W obydwu przypadkach jest to przychód ze stosunku pracy, ale dla oddelegowanych należy go pomniejszyć o równowartość diet za czas pobytu za granicą. Jednocześnie osoby te obowiązuje minimalna miesięczna podstawa wymiaru składek w

Zwrot opłaconych składek za pracowników delegowanych za granicę jest możliwy dopiero po stwierdzeniu - prawomocną decyzją ZUS lub wyrokiem sądowym - że pracownicy ci powinni być ubezpieczeni wyłącznie w kraju, w którym wykonywali pracę, a nie w Polsce (wyrok Sądu Najwyższego z 19 maja 2011 r., I UK 403/10).

Jedną z korzyści, jaka wynika z przepisów dotyczących koordynacji ubezpieczeń społecznych, jest prawo do oddelegowania pracowników z jednego do innego państwa członkowskiego bez konieczności zmiany kraju, w którym za te osoby trzeba opłacać składki. Jednak nie każda firma może skorzystać z takiej możliwości. Najpierw musi spełnić tzw. warunki oddelegowania. W przeciwnym przypadku ZUS odmówi poświadczenia

Polskie firmy często zawierają kontrakty z podmiotami zagranicznymi. W konsekwencji oddelegowują pracowników na krótsze lub dłuższe okresy do wykonywania pracy poza terytorium Polski. Dlatego istotne jest poznanie zasad dotyczących składkowo-podatkowego rozliczania takich wyjazdów służbowych.

Od 1 sierpnia 2010 r. zleceniobiorcy mają oficjalnie prawo do korzystania ze zwolnienia ze składek niektórych osiąganych przychodów. Przedstawiamy, które warto im zaproponować, a których nie należy przyznawać, by nie narazić się na uznanie umowy cywilnej za stosunek pracy.