Należności w trakcie roku obrotowego należy ujmować w księgach rachunkowych w wartości nominalnej, czyli faktycznie należnej od kontrahenta. Na koniec roku obrotowego jednostki są jednak zobowiązane do ustalenia stanu należności w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności, czyli pomniejszonej o ewentualne odpisy aktualizujące tę należność. Wskazujemy, jak powinno się analizować należności

Spółka od niemal dwóch lat posiada należność od kontrahenta krajowego na kwotę 68 zł. W związku ze sporządzaniem sprawozdania finansowego za bieżący rok zamierzamy wyksięgować tę kwotę z rozrachunków jako nieściągalną. Powodem jest niska kwota należności oraz kompletny brak kontaktu z kontrahentem. Jak taką operację udokumentować i zaksięgować, by kwota ta była uznana za koszt uzyskania przychodów.

1 stycznia 2019 r. - to data planowanego wejścia w życie wielu korzystnych zmian w ustawie o rachunkowości. Projekt przewiduje m.in rozszerzenie katalogu jednostek mikro i małych, jak również częściowe zbliżenie rachunkowości do przepisów podatkowych (np. w zakresie amortyzacji i leasingu). Przedstawiamy tabelaryczny przegląd proponowanych rozwiązań. Będą one miały zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań

Jedną z podstawowych zasad rachunkowości jest zasada ostrożnej wyceny (art. 7 ust. 1 uor). Nakazuje ona wyceniać aktywa ostrożnie, a jednocześnie obiektywnie. Oznacza to konieczność uwzględniania przy wycenie bilansowej aktywów także zmniejszeń wartości użytkowej lub wartości handlowej składników aktywów (należności, zapasów, środków trwałych). Utworzone w ten sposób odpisy aktualizujące zmniejszają