Ze zjawiskiem trwałej utraty mamy do czynienia wówczas, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowany przez jednostkę składnik aktywów nie przyniesie w przyszłości w znaczącej części lub w całości przewidywanych korzyści ekonomicznych. Jednostka powinna przynajmniej raz w roku przeprowadzić test na ustalenie, czy konieczne jest objęcie środka trwałego odpisem aktualizującym jego wartość. Okazją

Dość często występuje sytuacja, w której dłużnik wprawdzie nie kwestionuje należności, ale nie dokonuje też jej zapłaty, a telefoniczne i pisemne wezwania do zapłaty nie odnoszą żadnego skutku. W takiej sytuacji pozostaje skierować sprawę o zapłatę na drogę postępowania sądowego. Mamy wtedy do czynienia z prawdopodobieństwem utraty wartości użytkowej należności, którą należy prawidłowo rozliczyć rachunkowo

W praktyce zdarza się, że przedsiębiorca zakupi składnik rzeczowego majątku trwałego, którego wartości - ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok - nie zaliczy do środków trwałych, lecz ujmie bezpośrednio w kosztach. Jeśli jednak okaże się, że faktyczny okres używania tego składnika majątku będzie inny niż ten przewidywany, tzn. będzie dłuższy niż rok, i zostaną spełnione

Każdy przedsiębiorca dąży do otrzymania pełnej zapłaty za dostarczone towary i wykonane usługi. Niestety, w praktyce ten cel nie zawsze udaje się osiągnąć. Niektóre należności są kwestionowane przez dłużników, a jeśli nawet nie są kwestionowane, to dłużnik po prostu nie dokonuje ich zapłaty. W takiej sytuacji pozostaje skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowego.

Wierzyciele mogą rozliczać wierzytelności nieściągalne w kosztach uzyskania przychodów oraz korygować podstawę opodatkowania VAT i podatek należny. W tym celu muszą spełnić warunki określone przepisami. Przepisy podatkowe odnoszą się również do sytuacji dłużników unikających regulowania wierzytelności. W raporcie przedstawiamy zasady rozliczania wierzytelności nieściągalnych w podatku dochodowym oraz

Często się zdarza, że klienci (kontrahenci) pomyłkowo nie dopłacają albo nadpłacają drobne kwoty (np. 1, 2, 3 grosze). Wówczas powstaje problem, czy należy utrzymywać te różnice na koncie rozrachunków, czy też odpisywać je w koszty/przychody. Wielu księgowych zastanawia się, czy jeśli odniesie się te różnice w koszty/przychody, to będzie można je uznać w rachunku podatkowym. Równie często zadawane

Jedną z podstawowych zasad rachunkowości jest zasada ostrożnej wyceny (art. 7 ust. 1 uor). Nakazuje ona wyceniać aktywa ostrożnie, a jednocześnie obiektywnie. Oznacza to konieczność uwzględniania przy wycenie bilansowej aktywów także zmniejszeń wartości użytkowej lub wartości handlowej składników aktywów (należności, zapasów, środków trwałych). Utworzone w ten sposób odpisy aktualizujące zmniejszają

W związku z zaleganiem przez kontrahenta z płatnością należności spółka skierowała sprawę na drogę postępowania sądowego. Sąd orzekł zwrot należności głównej wraz z naliczonymi odsetkami, a także zwrot kosztów sądowych i zastępstwa procesowego. Jak zaksięgować te koszty, gdy na sporną należność spółka utworzyła odpis aktualizujący?

W stosowanej polityce rachunkowości posiadamy zapis, że na koniec każdego kwartału tworzymy odpisy aktualizujące na należności przeterminowane według zasady, że na należności z przedziału: ● od 30 do 60 dni - odpis wynosi 30% ich wartości, ● od 60-90 dni - odpis wynosi 50% ich wartości, ● od 90-180 dni - odpis wynosi 75% ich wartości, ● powyżej 180 dni - odpis wynosi 100% wartości należności. W 2013

Wycena należności na dzień bilansowy powinna nastąpić w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności. Określenie kwoty wymaganej zapłaty nie sprawia problemów - wynika z dokumentów potwierdzających przeprowadzenie transakcji z klientem. Stosowanie zasady ostrożności polega na ustaleniu, w jakim stopniu składniki aktywów - w tym należności - utraciły swoją ekonomiczną wartość. Utrata ekonomicznej