Od 26 kwietnia 2023 r. pracownicy zyskali dodatkowe przerwy w pracy. Zgodnie z nowymi przepisami pracownik, którego dobowy wymiar czasu pracy przekroczy 9 godzin, ma prawo do dwóch 15-minutowych przerw, a jeśli jego praca wyniesie ponad 16 godzin na dobę – do trzech takich przerw. Nowe przepisy uregulowały również zasady wliczania czasu szkoleń do czasu pracy.

Czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Czasem pracy jest zatem nie tylko czas, w którym pracownik faktycznie świadczy pracę na rzecz pracodawcy, ale również czas, w którym pracodawca może wydawać pracownikowi polecenia i dyspozycje związane z rodzajem pracy określonym w zawartej umowie o pracę

Od 23 sierpnia 2013 r. zostały znacznie uelastycznione dotychczasowe rozwiązania dotyczące czasu pracy. Będą z nich mogli skorzystać pracodawcy, których pracownicy podlegają przepisom o czasie pracy zawartym w Kodeksie pracy lub w innych ustawach, które jednak w związku z niepełną regulacją w tym zakresie odwołują się do Kodeksu pracy.

Pracownik pracuje od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00-16.00 w systemie podstawowym. Ze względu na szczególne potrzeby pracodawcy w sobotę przyszedł do pracy i pracował od godz. 7.00 do 15.00. Dzień wolny za sobotę odebrał w poniedziałek. Czy praca od godz. 7.00 stanowi w tym przypadku naruszenie przepisów o dobie pracowniczej? Jeżeli tak, to czy za tę jedną godzinę należy się jakaś rekompensata

Pracodawca ustalając harmonogram czasu pracy na dany okres rozliczeniowy jest zobowiązany uwzględnić wiele zasad i norm. Z praktyki wynika, że największe trudności sprawia pracodawcom prawidłowe określenie ram czasowych doby pracowniczej.

Z uwagi na fakt, że niektóre przepisy regulujące organizację czasu pracy odwołują się do pojęcia „dnia wolnego” jednocześnie go nie definiując, powstaje problem jego interpretacji w odniesieniu do zmianowej organizacji czasu pracy.

Jeden z naszych pracowników jest zatrudniony w wymiarze 3/4 etatu. W umowie o pracę ustalono, że po przekroczeniu 39 godzin pracy tygodniowo otrzymuje oprócz normalnego wynagrodzenia dodatek jak za godziny nadliczbowe. Zgodnie z grafikiem pracownik ten powinien pracować w poniedziałki i wtorki 6 godz. od 10.00 do 16.00. W poniedziałek pracował zgodnie z grafikiem, natomiast we wtorek przyszedł do pracy

Jesteśmy firmą prowadzącą działalność w zakresie serwisu urządzeń elektronicznych. Specyfika naszej działalności wymaga świadczenia usług przez 24 godziny na dobę. W związku z tym nasi pracownicy poza wykonywaniem pracy w wyznaczonych godzinach są przez nas zobowiązywani do okresowego pozostawania w gotowości do pracy. Problem dotyczy jednego z pracowników. Wykonuje on pracę od poniedziałku do piątku

Pracownik naszego zakładu był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony, która zakończyła się z upływem terminu, na jaki została zawarta, tj. 31 grudnia 2004 r. Swoją pracę wykonywał w systemie zmianowym, także w porze nocnej. Obowiązujący pracownika rozkład czasu pracy przewidywał, że 31 grudnia 2004 r. będzie on świadczył pracę między godzinami 22.00 a 6.00 następnego dnia (tj. 1 stycznia