Należności w trakcie roku obrotowego należy ujmować w księgach rachunkowych w wartości nominalnej, czyli faktycznie należnej od kontrahenta. Na koniec roku obrotowego jednostki są jednak zobowiązane do ustalenia stanu należności w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności, czyli pomniejszonej o ewentualne odpisy aktualizujące tę należność. Wskazujemy, jak powinno się analizować należności

Ustawa o rachunkowości nakazuje, by wszelkie nierozliczone na dzień bilansowy rozrachunki wyceniać na dzień bilansowy po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski (por. art. 30 ust. 1 pkt 1 uor). W przypadku jednostek, których rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, do wyceny bilansowej stosuje się średnie kursy NBP obowiązujące na 31

Koszty na przełomie lat obrotowych mogą sprawić problem. Najczęściej dotyczą one typowych dla tego okresu wydatków, takich jak rozliczenia mediów, wynagrodzeń, prenumerat itp. W tym opracowaniu omówiono zasady ujmowania i rozliczania takich kosztów w księgach rachunkowych na przełomie roku.

W stosowanej polityce rachunkowości posiadamy zapis, że na koniec każdego kwartału tworzymy odpisy aktualizujące na należności przeterminowane według zasady, że na należności z przedziału: ● od 30 do 60 dni - odpis wynosi 30% ich wartości, ● od 60-90 dni - odpis wynosi 50% ich wartości, ● od 90-180 dni - odpis wynosi 75% ich wartości, ● powyżej 180 dni - odpis wynosi 100% wartości należności. W 2013