Należności w trakcie roku obrotowego należy ujmować w księgach rachunkowych w wartości nominalnej, czyli faktycznie należnej od kontrahenta. Na koniec roku obrotowego jednostki są jednak zobowiązane do ustalenia stanu należności w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności, czyli pomniejszonej o ewentualne odpisy aktualizujące tę należność. Wskazujemy, jak powinno się analizować należności

Jedną z podstawowych zasad rachunkowości jest zasada ostrożnej wyceny (art. 7 ust. 1 uor). Nakazuje ona wyceniać aktywa ostrożnie, a jednocześnie obiektywnie. Oznacza to konieczność uwzględniania przy wycenie bilansowej aktywów także zmniejszeń wartości użytkowej lub wartości handlowej składników aktywów (należności, zapasów, środków trwałych). Utworzone w ten sposób odpisy aktualizujące zmniejszają

Spółka do ewidencji wyrobów gotowych stosuje stałe ceny ewidencyjne. Wartość wyrobów na dzień bilansowy wynosi: - saldo konta "Wyroby gotowe" 200 000 zł - saldo kredytowe konta "Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych" 10 000 zł Cena sprzedaży netto wyrobów gotowych pozostających w magazynie wynosi 170 000 zł. W jakiej wartości wykazać na dzień bilansowy stan wyrobów gotowych?

Spółka dowiedziała się, że w lutym 2014 r. jeden z jej kontrahentów ogłosił upadłość. W związku z tym chce utworzyć odpis aktualizujący posiadaną należność wobec tego kontrahenta. Czy powinna dokonać odpisu aktualizującego już teraz (tj. w lutym), czy też dopiero na koniec roku? Jak często powinno się tworzyć odpisy aktualizujące?

W stosowanej polityce rachunkowości posiadamy zapis, że na koniec każdego kwartału tworzymy odpisy aktualizujące na należności przeterminowane według zasady, że na należności z przedziału: ● od 30 do 60 dni - odpis wynosi 30% ich wartości, ● od 60-90 dni - odpis wynosi 50% ich wartości, ● od 90-180 dni - odpis wynosi 75% ich wartości, ● powyżej 180 dni - odpis wynosi 100% wartości należności. W 2013