W 2025 r. wejdzie w życie dużo zmian w zakresie prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Najważniejsze z nich dotyczą nowego urlopu macierzyńskiego dla rodziców dzieci urodzonych przedwcześnie i wymagających po urodzeniu hospitalizacji. Ponadto od 1 stycznia 2025 r. wzrasta także płaca minimalna, a wraz z nią inne świadczenia pracownicze zależne od minimalnego wynagrodzenia. Natomiast od 1 lutego 2025

Potrąceń z zasiłków z ubezpieczenia społecznego (w tym świadczenia rehabilitacyjnego) należy dokonywać na zasadach przewidzianych w przepisach o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, czyli w tzw. ustawie emerytalnej. Przy ich realizacji należy przestrzegać górnej granicy potrącenia oraz kwoty wolnej od potrąceń. Kwoty wolne od potrąceń z zasiłków zmieniają się wraz ze wzrostem najniższej

Płatnicy składek niebędący jednocześnie płatnikami zasiłków, w przypadku niezdolności do pracy swoich pracowników lub zleceniobiorców, muszą przekazać do ZUS stosowne dokumenty, na podstawie których zostanie wypłacone świadczenie. Są one różne w zależności od rodzaju zasiłku (np. chorobowy, opiekuńczy, macierzyński) oraz formy zatrudnienia (np. w przypadku pracowników pracodawca przekazuje do ZUS zaświadczenie

Kalendarium wydarzeń maj 2023 r.

Podstawa wymiaru świadczeń chorobowych i z tytułu macierzyństwa, która jest ustalana od minimalnego wynagrodzenia za pracę lub jego części odpowiednio w przypadku pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy albo na część etatu, od 1 stycznia 2023 r. wymaga przeliczenia z uwzględnieniem wyższej kwoty minimalnej płacy. Ponownie podstawa ta wzrośnie od 1 lipca 2023 r.

Od 1 stycznia 2022 r. płatnicy zasiłków (w tym pracodawcy) realizujący obowiązki w zakresie ustalania uprawnień do świadczeń chorobowych i macierzyńskich muszą uwzględniać zmiany przepisów wprowadzone z początkiem tego roku. Dotyczą one m.in. okresu zasiłkowego po ustaniu zatrudnienia, który został skrócony ze 182 do 91 dni wliczania do jednego okresu zasiłkowego wszystkich niezdolności do pracy bez

Płatników składek i zasiłków czekają duże zmiany w zakresie ubezpieczeń społecznych oraz świadczeń. Ustawa nowelizująca przewiduje zmiany m.in. w dobrowolnych ubezpieczeniach emerytalnych, rentowych i chorobowych, w zakresie kontroli ZUS, w przedawnieniu należności składkowych, a także w ustalaniu stopy procentowej składki wypadkowej oraz odsetek za zwłokę od zaległości względem ZUS. Nowe przepisy

Dodatkowe wynagrodzenie roczne przysługujące pracownikom sfery budżetowej, tzw. trzynastka, zawsze jest wliczane do podstawy wymiaru zasiłków (chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego) oraz świadczenia rehabilitacyjnego. Wysokość dodatkowego wynagrodzenia rocznego stanowi określony procent wynagrodzenia pracownika, przysługującego za czas faktycznie przepracowany. Oznacza to, że zatrudniony nie zachowuje

Osobie uprawnionej do świadczeń chorobowych i z tytułu macierzyństwa w czasie obniżenia wymiaru czasu pracy lub zmiany w sposób niekorzystny warunków jej zatrudnienia z powodu epidemii płatnik zasiłków powinien ustalić podstawę wymiaru ww. świadczeń zgodnie z ustawą covidową. Nie należy w tym przypadku stosować art. 40 ustawy zasiłkowej. Zatem przy zmianie etatu podstawa zasiłkowa nie jest ustalana

Jeżeli w okresie wcześniej pobieranego zasiłku np. chorobowego pracownikowi obniżono wymiar czasu pracy z powodu COVID-19 oraz między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo była ona krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe, ma on prawo do wyrównania zasiłku. Przed zmianą przepisów w takich przypadkach pracownicy otrzymywali zasiłki ustalone od nowego wymiaru czasu pracy

Każdy płatnik składek musi ustalić na 30 listopada 2020 r., ile osób zgłasza do ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli na ten dzień płatnik zgłosi do tego ubezpieczenia co najmniej 21 osób, w 2021 r. będzie wypłacał zasiłki (chorobowe, opiekuńcze, macierzyńskie, wyrównawcze oraz świadczenia rehabilitacyjne). Jeśli natomiast liczba ubezpieczonych okaże się mniejsza od 21, wówczas zasiłki od przyszłego roku

W razie zmiany wymiaru czasu pracy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy. Warunkiem ustalenia nowej podstawy jest, aby zmiana etatu nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w okresie maksymalnie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność. Zasada ta dotyczy również m.in. zasiłku macierzyńskiego i opiekuńczego.

Od 1 marca 2020 r. obowiązują wyższe kwoty wolne od potrąceń z zasiłków (chorobowych, macierzyńskich, opiekuńczych) oraz świadczenia rehabilitacyjnego. Zostały one zwaloryzowane kwotowo jak w poprzednim roku rozliczeniowym trwającym do 29 lutego 2020 r. Płatnicy zasiłków ustalają wysokość potrąceń z zasiłków z zastosowaniem dotychczasowych granic, które nie uległy zmianie.

Zasiłek chorobowy lub macierzyński wypłacony na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów podlega zwrotowi. Do niedawna ze zwrotem tak wypłaconego świadczenia musieli się liczyć przede wszystkim ubezpieczeni, czyli osoby odnoszące bezpośrednie korzyści. W przełomowej uchwale z 11 grudnia 2019 r. (III UZP 7/19) Sąd Najwyższy dopuścił jednak możliwość wybrania przez organ rentowy płatnika

Od 1 sierpnia 2019 r. obowiązuje nowe zwolnienie dla przychodów osiąganych przez podatników, którzy nie ukończyli 26. roku życia. Okazuje się, że stosowanie nowej ulgi budzi wiele wątpliwości. Świadczy o tym liczba pytań, jakie w tym zakresie wpłynęły do naszej redakcji. Przedstawiamy odpowiedzi na te pytania.

PROBLEM Jesteśmy płatnikiem zasiłków. Czy wpłaty do PPK będziemy obliczać tylko od wynagrodzeń czy również od zasiłków? Co w sytuacji, gdy za część miesiąca wypłacamy wynagrodzenie, a za resztę np. zasiłek macierzyński? Czy jest jakaś minimalna kwota, poniżej której nie nalicza się wpłat do PPK?

Każdy płatnik składek musi ustalić na 30 listopada 2018 r., ile osób zgłasza do ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli na ten dzień płatnik będzie zgłaszał do tego ubezpieczenia co najmniej 21 osób, w 2019 r. będzie wypłacał zasiłki (chorobowe, opiekuńcze, macierzyńskie, wyrównawcze oraz świadczenia rehabilitacyjne). Jeśli natomiast liczba ubezpieczonych będzie mniejsza od 21 wówczas zasiłki od przyszłego

Od 1 stycznia 2011 r. wzrośnie kwota wynagrodzenia minimalnego. Pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy nie będzie mógł zarabiać mniej niż 1386 zł brutto; jedynie w pierwszym roku pracy trochę mniej, bo 1108,80 zł. Poza tym od 1 stycznia 2011 r. wzrosną również świadczenia, których wielkość zależy od wynagrodzenia minimalnego. Przedstawiamy, jaki wpływ ma wzrost minimalnego wynagrodzenia