Umorzenie wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, lecz korzysta ze zaniechania poboru podatku na mocy rozporządzenia Ministra Finansów; zwrot nadpłaty kredytu jest neutralny podatkowo, nie powodując przysporzenia majątkowego.

Zwolnienie z długu, zgodnie z art. 508 Kodeksu cywilnego, przez EB i FB wobec CB i DB skutkuje powstaniem przychodu podatkowego, który podlega opodatkowaniu PIT jako przychód z innych źródeł na mocy art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, niezależnie od rzekomego ekwiwalentu w postaci cofnięcia pozwu o zachowek.

Umorzenie kredytu mieszkaniowego w części dot. zakupu lokalu mieszkalnego można objąć zaniechaniem poboru podatku dochodowego, natomiast kwota umorzona na miejsce postojowe podlega opodatkowaniu. Wypłata dodatkowej kwoty w ugodzie nie stanowi przychodu, gdyż jest zwrotem uprzednio wpłaconych środków.

Umorzenie wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego przeznaczonego na jedną inwestycję mieszkaniową odpowiada kryteriom zaniechania poboru podatku dochodowego, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów, uzasadniając zaniechanie opodatkowania. Zwroty nienależnych środków oraz kosztów procesowych nie podlegają opodatkowaniu jako przychód.

Przelew wierzytelności dokonany w ramach sekurytyzacji, będącej usługą opodatkowaną VAT-em, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, co wynika z art. 2 pkt 4 ustawy PCC. Operacja ta jest częścią kompleksowej usługi sekurytyzacji.

Sprzedaż wierzytelności przez spółkę Y. na rzecz spółki X., podlegająca podatkowi od wartości dodanej w innym państwie UE, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce, o ile co najmniej jedna ze stron jest podatnikiem tego podatku.

Umorzenie wierzytelności z tytułu kredytu hipotecznego zaciągniętego na cele mieszkaniowe uznaje się za przychód podlegający opodatkowaniu, jednakże na mocy rozporządzenia Ministra Finansów pobór podatku może być zaniechany. Zmiana ta nie dotyczy umorzenia części zadłużenia dotyczącej lokalu niemieszkalnego.

Umorzenie części zadłużenia z tytułu kredytu hipotecznego stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, lecz w niniejszej sprawie zastosowanie ma zaniechanie poboru podatku na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów, co zwalnia podatniczkę z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od uzyskanego przychodu.

Płatności przekazywane przez spółkę do spółki celowej SPV w ramach administrowania wierzytelnościami nie kwalifikują się jako przychody wymienione w art. 21 ust. 1 ani w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.

Wstąpienie dewelopera w prawa wierzycieli na podstawie subrogacji nie stanowi czynności opodatkowanej VAT. Wnioskodawca oraz deweloper mają prawo do odliczenia VAT od nabytych usług związanych z dzierżawą i wsparciem, o ile te usługi służą do działalności opodatkowanej.

Wypłata kwoty dodatkowej na rzecz Kredytobiorcy na podstawie ugody pozasądowej nie stanowi przychodu podatkowego w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, ponieważ jest to zwrot nadpłaconych środków, a nie przysporzenie majątkowe.

Częściowe umorzenie zobowiązań przez wierzycieli prowadzi do powstania przychodu zakwalifikowanego jako przychód z innych źródeł. Przychód podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych, a umorzenie nie uprawnia do zaliczenia wartości umorzonych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, jako że nie stanowią one odpłatności wymienionej w art. 22 ust. 1 ustawy PIT.

Zwrot środków wpłaconych tytułem spłaty kredytu hipotecznego, dokonany na podstawie ugody, nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zawarcie takiej ugody nie skutkuje umorzeniem wierzytelności, a tym samym nie rodzi obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Umorzenie kredytu refinansowego zaciągniętego na cele inne niż bezpośrednio związane z zakupem lokalu mieszkalnego nie podlega zaniechaniu poboru podatku dochodowego, chyba że zadłużenie dotyczy kredytów faktycznie przeznaczonych na cele mieszkaniowe, określone w przepisach art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o PIT.

Wypłata ceny sprzedaży z tytułu odpłatnego nabycia wierzytelności, w związku ze stwierdzeniem nieważności umowy kredytowej, obliguje nabywcę do pełnienia funkcji płatnika i poboru zaliczki na podatek dochodowy, przy braku możliwości uwzględnienia kosztów poniesionych przez zbywcę jako kosztów uzyskania przychodów, z uwagi na brak związku przyczynowego z przychodem.

Umorzenie kredytu przeznaczonego na spłatę zobowiązań związanych z jedną inwestycją mieszkaniową kwalifikuje się do zaniechania poboru podatku, jeśli kredyt był udzielony przed 15 stycznia 2015 r., a podatnik nie korzystał wcześniej z podobnego zwolnienia. Część umorzenia odnosząca się do odrębnej inwestycji mieszkaniowej nie korzysta z zaniechania poboru.

Zaniechanie poboru podatku dochodowego od umorzonych wierzytelności w zakresie kredytu hipotecznego możliwe jest wyłącznie w odniesieniu do kredytu zaciągniętego na jedną inwestycję mieszkaniową, przy czym rozporządzenie nie przewiduje podziału na dwie inwestycje mieszkaniowe w obrębie jednego kredytu.

Na zbywcy wierzytelności, dokonującym nieodpłatnej cesji, nie ciąży obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 4 ustawy o tym podatku, obowiązek ten spoczywa na nabywcy.

Umorzenie zadłużenia kredytu hipotecznego na cele mieszkaniowe, nawet przy prowadzeniu działalności gospodarczej w danej nieruchomości, spełnia przesłanki zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o ile są spełnione warunki rozporządzenia Ministra Finansów.

Umorzone wierzytelności z tytułu kredytu mieszkaniowego mogą podlegać zaniechaniu poboru podatku dochodowego, jeśli spełnione są przesłanki określone w rozporządzeniu; natomiast zwrot kosztów procesowych jest podatkowo neutralny do faktycznie poniesionej wartości tych kosztów, patomiast nadwyżka tej kwoty stanowi przychód.

Wierzytelności nieściągalne spółki, związane z działalnością komisową, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem ich definitywności oraz odpowiedniego udokumentowania nieściągalności poprzez środki prawne.

Usługi sekurytyzacji wierzytelności, świadczone przez zagranicznego SPV na rzecz polskiej spółki, stanowią usługę finansową zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy VAT. Główną podstawą opodatkowania tej transakcji jest wartość dyskonta ustalana przy każdej sprzedaży wierzytelności. Transakcja ta dla celów VAT kwalifikowana jest jako import usług przez polską spółkę.

Otrzymane środki z sekurytyzacji wierzytelności leasingowych jako sprzedaż samej wierzytelności są neutralne podatkowo; jednakże dochód z opłat leasingowych rozpoznaje się w dniu ich wymagalności, a dyskonto związane z transakcją stanowi jednorazowy koszt uzyskania przychodów w chwili sprzedaży transzy.

Zwrotne przeniesienie wierzytelności w ramach kompleksowej usługi sekurytyzacji, będącej usługą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o PCC.