Wartość zapłaconego podatku u źródła w wyniku korekt rozliczeń po kontrolach celno-skarbowych za lata 2019-2023, może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 CIT, mimo braku klauzuli ubruttowienia w umowach. Jest to koszt pośredni, potrącalny w momencie poniesienia.

Podatek u źródła zapłacony przez płatnika na skutek korekt podatkowych może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu (art. 15 ust. 1 CIT), nawet bez umownej klauzuli ubruttowienia, pod warunkiem wykazania, że służył zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu i jest potwierdzony dowodami księgowymi.

Polska spółka z o.o. ma prawo, zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o CIT, zastosować zwolnienie z podatku dochodowego od dywidend dla swoich udziałowców będących polskimi rezydentami podatkowymi, przy założeniu posiadania przez nich odpowiedniego udziału i rezydencji. Zastrzeżono obowiązek uzyskania od wspólników pisemnego oświadczenia, zgodnie z art. 26 ust. 1f ustawy o CIT.

Wynagrodzenie wypłacane przez spółkę za nabycie licencji z prawem do sublicencjonowania oprogramowania mieści się w ramach art. 21 ust. 1 ustawy o CIT jako przychód z praw autorskich, a spółka jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat.

Podatek u źródła zapłacony w wyniku korekt jest kosztem uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 CIT, zaliczanym w momencie poniesienia, mimo braku klauzuli ubruttowienia, gdy wydatek spełnia przesłanki definitywności i związku z działalnością.

Podatek u źródła zapłacony przez płatnika może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełnia przesłanki art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, niezależnie od istnienia klauzuli ubruttowienia w umowie, a potrącenie tego kosztu następuje w dacie jego faktycznego poniesienia.

Podatek u źródła zapłacony przez płatnika w wyniku korekty rozliczeń może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a jego ujęcie jako koszt pośredni następuje w momencie jego poniesienia, nawet przy braku klauzuli ubruttowienia w umowach.

Otrzymane środki z sekurytyzacji wierzytelności leasingowych jako sprzedaż samej wierzytelności są neutralne podatkowo; jednakże dochód z opłat leasingowych rozpoznaje się w dniu ich wymagalności, a dyskonto związane z transakcją stanowi jednorazowy koszt uzyskania przychodów w chwili sprzedaży transzy.

Zapłata podatku u źródła przez spółkę, wynikająca z kontroli celno-skarbowej i ubruttowienia odsetek, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jako koszt pośredni według art. 15 ust. 1 i 4d ustawy o CIT, nawet bez klauzuli ubruttowienia.

Wynagrodzenie wypłacane za licencję użytkownika końcowego oprogramowania komputerowego nie mieści się w katalogu należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przez co nie podlega zryczałtowanemu podatkowi u źródła w Polsce.

Zapłata podatku u źródła przez spółkę, wynikająca z dokonanych korekt rozliczeń, spełnia przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jako koszt pośredni, potrącalny w dacie jego poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 1 i 4d ustawy o CIT.

Podatek u źródła zapłacony przez spółkę na podstawie korekt po kontrolach celno-skarbowych może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jako koszt pośredni, potrącany w dacie poniesienia, o ile spełnia ogólne warunki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie z tytułu licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie użytkowane w modelu SaaS, ograniczone do prawa użytkowania zgodnie z jego przeznaczeniem, nie podlega obowiązkowi poboru podatku u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie za Licencje użytkownika końcowego, czyli za prawo do korzystania z oprogramowania dla własnych potrzeb nie stanowi należności licencyjnych, zatem nie podlega opodatkowaniu u źródła podatkiem dochodowym w Polsce na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz obowiązującej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Podatek dochodowy zapłacony przez polski podmiot w kraju, z którym brak jest umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie podlega odliczeniu od polskiego podatku dochodowego oraz nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu na gruncie ustawy o CIT.

Wypłaty dokonywane na rzecz zagranicznego kontrahenta z tytułu nabycia uprawnień do emisji CO2 nie podlegają podatkowi u źródła, a koszty nabycia tych uprawnień są kosztem uzyskania przychodu z chwilą ich umorzenia, co odzwierciedla bezpośredni związek z osiąganymi przychodami.

Wynagrodzenie wypłacane z tytułu usług pośrednictwa agencyjnego, handlowego oraz wsparcia sprzedaży, świadczone przez zagranicznych kontrahentów, podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, jako świadczenia o charakterze doradczym, reklamowym oraz badania rynku.

Wynagrodzenie z tytułu nabycia licencji użytkownika końcowego do oprogramowania niewykorzystujące praw autorskich nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, dlatego nie podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce.

Wynagrodzenie płacone za licencję użytkownika końcowego na oprogramowanie, ograniczone do użytku wewnętrznego bez przeniesienia pełnych praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnych podlegających podatkowi u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie wypłacane za korzystanie z programu komputerowego na podstawie licencji użytkownika końcowego, bez przeniesienia autorskich praw majątkowych, nie mieści się w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i nie podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce.

Zapłata przez spółkę polską A, działającą w ramach subrogacji na rzecz cypryjskiej spółki B, kwoty obejmującej sumę kapitału i naliczonych odsetek z tytułu pożyczki, nie powoduje obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła, gdyż zachowana jest ciągłość stosunku zobowiązaniowego, a zobowiązanie pożyczkowe dłużnika pozostaje niespełnione.

Wynagrodzenie z tytułu zakupu licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie nie stanowi przychodu objętego art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT, wobec czego nie rodzi obowiązku poboru podatku u źródła przy wypłacie takich należności zagranicznemu dostawcy.

Wynagrodzenie z tytułu transakcji sekurytyzacji syntetycznej, jako świadczenie za przeniesienie ryzyka kredytowego, nie stanowi płatności kwalifikowanej w art. 21 ust. 1 UPDOP, nie obciążając wnioskodawcy obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku u źródła.

Wynagrodzenie wypłacane w ramach transakcji sekurytyzacji syntetycznej nie stanowi płatności wymienionej w art. 21 ust. 1 UPDOP, co zwalnia Wnioskodawcę z obowiązku poboru podatku u źródła oraz weryfikacji statusu rzeczywistego właściciela Kontrahenta.