Opłaty za licencje użytkownika końcowego, nieprzenoszące praw autorskich, nie mieszczą się w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, nie powodując obowiązku poboru podatku u źródła, gdyż są jedynie opłatą za korzystanie na własny użytek, nie stanowiąc należności licencyjnych w rozumieniu UPO.

Wynagrodzenie za Licencje użytkownika końcowego, czyli za prawo do korzystania z oprogramowania dla własnych potrzeb nie stanowi należności licencyjnych, zatem nie podlega opodatkowaniu u źródła podatkiem dochodowym w Polsce na mocy art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz obowiązującej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Podatek dochodowy zapłacony przez polski podmiot w kraju, z którym brak jest umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie podlega odliczeniu od polskiego podatku dochodowego oraz nie może być uznany za koszt uzyskania przychodu na gruncie ustawy o CIT.

Wypłaty dokonywane na rzecz zagranicznego kontrahenta z tytułu nabycia uprawnień do emisji CO2 nie podlegają podatkowi u źródła, a koszty nabycia tych uprawnień są kosztem uzyskania przychodu z chwilą ich umorzenia, co odzwierciedla bezpośredni związek z osiąganymi przychodami.

Wynagrodzenie wypłacane Dostawcy zagranicznemu za licencję użytkownika końcowego na korzystanie z oprogramowania w modelu SaaS przez polskiego rezydenta podatkowego nie skutkuje obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie z tytułu nabycia licencji użytkownika końcowego do oprogramowania niewykorzystujące praw autorskich nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, dlatego nie podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce.

Wynagrodzenie płacone za licencję użytkownika końcowego na oprogramowanie, ograniczone do użytku wewnętrznego bez przeniesienia pełnych praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnych podlegających podatkowi u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Wynagrodzenie z tytułu transakcji sekurytyzacji syntetycznej, jako świadczenie za przeniesienie ryzyka kredytowego, nie stanowi płatności kwalifikowanej w art. 21 ust. 1 UPDOP, nie obciążając wnioskodawcy obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku u źródła.

Wynagrodzenie wypłacane w ramach transakcji sekurytyzacji syntetycznej nie stanowi płatności wymienionej w art. 21 ust. 1 UPDOP, co zwalnia Wnioskodawcę z obowiązku poboru podatku u źródła oraz weryfikacji statusu rzeczywistego właściciela Kontrahenta.

Zyski przedsiębiorstwa indyjskiego z tytułu usług modyfikacji materiałów reklamowych świadczonych na rzecz polskiej spółki, kwalifikowane na mocy umowy polsko-indyjskiej, podlegają opodatkowaniu wyłącznie w Indiach, co wyłącza obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce.

Płatnik, wypłacając odsetki przypadające Bankowi 2, który jest rezydentem japońskim i rzeczywistym właścicielem odsetek, jest uprawniony do pobrania 10% WHT na podstawie UPO PL-JP, przy zachowaniu należytej staranności oraz posiadaniu stosownego certyfikatu rezydencji.

Płatnik wypłacając odsetki na rzecz Banku 2, działającego jako rzeczywisty właściciel, ma prawo zastosować 10% stawkę WHT na podstawie art. 11 ust. 2 Umowy PL-JP, przy spełnieniu warunków należytej staranności i dokumentacji rezydencji.

X Sp. z o.o. jest uprawniona do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 10% od odsetek przekazywanych do Banku 2 zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania Polska-Japonia, gdy Bank 2 jest rzeczywistym właścicielem odsetek.

Oświadczenie płatnika WH-OSC zgodnie z art. 26 ust. 7a ustawy o CIT nie może być składane przed faktycznym zaistnieniem zdarzenia podatkowego, jakim jest przekroczenie limitu kwoty wypłat, co skutkuje koniecznością wdrożenia art. 26 ust. 2e ustawy. Skuteczność takiego oświadczenia wymaga wiedzy posiadanej na dzień faktycznej wypłaty.

Złożenie oświadczenia WH-OSC, jako przesłanki wyłączającej mechanizm pay and refund, przed datą wypłaty dywidendy przekraczającej limit z art. 26 ust. 2e CIT, jest niezgodne z prawem. Płatnik musi dokonać oświadczenia po zaistnieniu zdarzeń określonych dla jego skuteczności.

Prowizja zapłacona do SPV przez spółkę w związku z przystąpieniem do sekurytyzacji stanowi koszt uzyskania przychodów jednorazowo w momencie poniesienia. Spłaty wierzytelności odkupionych od SPV są opodatkowane jako przychód, z możliwością rozpoznania kosztów nabycia. Płatności do SPV nie podlegają podatkowi u źródła.

Rzeczywistym właścicielem odsetek wobec umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest Bank 2 jako rezydent Japonii, co uzasadnia pobranie 10% podatku u źródła na podstawie UPO PL-JP. Wnioskodawca, jako płatnik, jest zobowiązany do wykazania należytej staranności oraz posiadania certyfikatu rezydencji.

Spółka A sp. z o.o., przy wypłacie odsetek na rzecz Banku 2, może zastosować 10% stawkę podatku u źródła, zgodnie art. 11 ust. 2 UPO PL-JP, jeśli Bank 2 jest rzeczywistym właścicielem odsetek.

Polski rezydent podatkowy jest uprawniony do pobrania 10% WHT od odsetek wypłacanych do Banku 2 (rezydenta Japonii) zgodnie z art. 11 ust. 2 UPO PL-JP, o ile Bank 2 posiada status rzeczywistego właściciela.

Rzeczywistym właścicielem odsetek przypadających Bankowi 2 jest sam Bank, co uprawnia Wnioskodawcę do pobrania obniżonego 10% WHT na podstawie art. 11 ust. 2 UPO PL-JP, przy spełnieniu warunków formalnych, takich jak posiadanie certyfikatu rezydencji.

W przypadku wypłaty odsetek przez polskiego płatnika do Banku 2 z Japonii, spełniającego wymagania rzeczywistego właściciela, podatek u źródła może zostać obniżony do 10% na mocy polsko-japońskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, przy założeniu posiadania ważnego certyfikatu rezydencji i oświadczenia o rzeczywistej własności odsetek.

Wynagrodzenie wypłacone zagranicznemu rezydentowi podatkowemu za użytkowanie oprogramowania w modelu 'end-user' nie jest objęte obowiązkiem poboru zryczałtowanego podatku źródłowego w Polsce, ponieważ nie następuje transfer praw autorskich ani licencjonowanie do modyfikacji oprogramowania. Spółka korzysta z oprogramowania jedynie na potrzeby własne.

Dochody z dywidend i odsetek wypłacane na rzecz niemieckiego funduszu inwestycyjnego przez polską spółkę zależną nie podlegają zwolnieniu z podatku CIT w Polsce, jako że fundusz nie jest podatnikiem tych dochodów. Preferencyjne opodatkowanie u źródła możliwe jest jedynie dla inwestorów funduszu, po przedstawieniu ich certyfikatów rezydencji.

Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę za nabycie usług ubezpieczeniowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż usługi te nie są podobne do gwarancji ani poręczeń.