Podatnik prawidłowo alokuje odpisy amortyzacyjne od nabytego patentu, dzieląc je pomiędzy przychody z zysków kapitałowych i inne źródła, zgodnie z adekwatnym kluczem alokacji, w sytuacji gdy przypisanie kosztów bezpośrednio do źródeł przychodów nie jest możliwe (art. 15 ust. 2 i 2b CIT).

W przypadku środków trwałych, które nie są trwale związane z innymi obiektami, amortyzacji podlegają oddzielnie z zastosowaniem różnych stawek zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych. Podatnik może dokonać wstecznej korekty stawek amortyzacyjnych w granicach przedawnienia zobowiązań podatkowych, jeżeli pierwotnie do rozliczenia przyjęto niewłaściwe stawki zgodne z art. 16a ustawy o podatku dochodowym

W świetle znowelizowanego art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, spółka nieruchomościowa nie jest uprawniona do zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli nie dokonuje równoczesnych odpisów rachunkowych obciążających wynik finansowy.

Koszt nabycia licencji oraz prace wdrożeniowe, o ile są niezbędne do uruchomienia i funkcjonalnego wykorzystania oprogramowania, stanowią podstawę wartości początkowej amortyzowanej wartości niematerialnej i prawnej, zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 i art. 16g ust. 3 ustawy o CIT.

Podatnicy będący mikroprzedsiębiorcami mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla budynków niemieszkalnych, zlokalizowanych na obszarze gmin o specyficznych wskaźnikach bezrobocia i zamożności, zgodnie z art. 22j ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co uprawnia ich do zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej i skrócenia okresu amortyzacji do co najmniej 10 lat.

Podatnicy składający wnioski o wydanie indywidualnych interpretacji, w przypadku środków trwałych, muszą wykazać aktywne uczestnictwo w ich procesie wytworzenia, aby uprawnienia do stosowania preferencyjnych zasad amortyzacji, takich jak indywidualne stawki amortyzacyjne i skrócony okres amortyzacji, mogły być zastosowane.

Transakcja nabycia nieruchomości przez spółkę od podmiotów powiązanych, dokonana na warunkach rynkowych, nie stanowi dochodu z tytułu ukrytego zysku ani nie podlega opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek, pod warunkiem utrzymania operacyjnych okoliczności ekonomicznych niezależnych od powiązań oraz przeznaczenia zakupionej nieruchomości wyłącznie na cele działalności gospodarczej, zgodnie z art

Budynek handlowo-usługowy może być uznany za środek trwały, jeśli jest kompletny i zdatny do użytku, a odpisy amortyzacyjne mogą być dokonywane w pełnej wysokości, nawet jeśli tylko część budynku jest faktycznie użytkowana, o ile nie doszło do zawieszenia działalności gospodarczej.

Nakłady na modernizację budynku mieszkalnego przekształconego w biurowy, kwalifikowane jako inwestycje w obcych środkach trwałych zaliczone do KŚT nr 105, mogą podlegać amortyzacji podatkowej w CIT. Wyłączenie z art. 16c pkt 2a ustawy CIT nie dotyczy tego przypadku, jeśli klasyfikacja wskazuje na budynek niemieszkalny.

Wydatki poniesione na budowę tymczasowych dróg i placów składowych na czas inwestycji stanowią wartość początkową środków trwałych, jako że są związane z wytworzeniem budowli na cudzym gruncie i będą amortyzowane jako inwestycje w cudzych środkach trwałych, a nie jako koszty uzyskania przychodów.

Wartość początkową środków trwałych nabytych w drodze spadku należy określać według ich wartości rynkowej z dnia nabycia spadku, bez kontynuacji odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Konfuzja wierzytelności i zobowiązań wynikająca z podziału przez wydzielenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie skutkuje powstaniem przychodu do opodatkowania CIT ani dla spółki przejmującej, ani dla spółki dzielonej.

Opłaty z leasingu operacyjnego nie stanowią kosztów kwalifikowanych w uldze B+R; natomiast wynagrodzenia pracowników za prace B+R mogą być uznane za takie koszty, jeśli spełniają określone ustawowo warunki dotyczące ich bezpośredniego związku z realizacją działań badawczo-rozwojowych.

Budynki i lokale mieszkalne, niezależnie od ich faktycznego wykorzystania na potrzeby działalności gospodarczej, podlegają wykluczeniu z amortyzacji podatkowej według ustawy PIT. Formalna klasyfikacja nieruchomości warunkuje uznanie odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów.

Projekt X, realizowany przez Wnioskodawcę, spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26-27 ustawy CIT, co uprawnia do ulgi B+R i odliczenia poniesionych kosztów kwalifikowanych od podstawy opodatkowania.

Działalność podmiotu w zakresie badań i rozwoju jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT i umożliwia odliczenie odpowiednich kosztów osobowych, materiałowych i amortyzacyjnych jako kosztów kwalifikowanych pod ulgę B+R, z uwzględnieniem wyłączeń z tytułu działalności na terenie SSE.

Wnioskodawca, w przypadku zmiany sposobu użytkowania budynku z przeznaczeniem mieszkalnym w proporcji mniejszej niż użytkowej, ma prawo do kontynuacji ujmowania w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, gdy budynek zachowuje charakter niemieszkalny.

Amortyzacji na zasadzie odpisów podatkowych nie podlegają budynki sklasyfikowane jako mieszkalne według pozwolenia na budowę, nawet jeśli w rzeczywistości pełnią funkcję biurową, co wyklucza uznanie ich jako koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej.

Działalność wnioskodawcy w zakresie budowy prototypu stanowi działalność badawczo-rozwojową, spełniając definicję zawartą w art. 4a pkt 26) ustawy o CIT. Niemniej, brak jednolitego podejścia do rozliczeń kosztów uniemożliwia uznanie części z nich za koszty kwalifikowane w świetle ulgi B+R.

Działalność Spółki związana z budową Prototypu spełnia przesłanki prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT, lecz ujmowanie kosztów prac badawczo-rozwojowych musi być jednolite dla celów podatkowych, a zastosowanie ulg na B+R wymaga spełnienia warunku jednolitego ich rozliczenia.

Działalność polegająca na budowie prototypu spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartą w art. 4a pkt 26 ustawy CIT, jednakże koszty tego projektu nie stanowią kosztów kwalifikowanych do ulgi B+R, gdyż zastosowano niewłaściwe zasady rozliczania podatkowego w ramach jednego projektu.

Działalność polegająca na budowie prototypów maszyn i urządzeń może być uznana za działalność badawczo-rozwojową kwalifikującą do ulgi B+R, jeśli jest podejmowana systematycznie, w sposób twórczy, jednakże różne metody księgowe stosowane do rozliczenia kosztów uniemożliwiają pełne skorzystanie z ulgi na jednym projekcie.

Działalność Spółki w zakresie budowy prototypu jest działalnością badawczo-rozwojową, jednakże koszty kwalifikowane muszą być jednolicie ujęte w kosztach uzyskania przychodów; ich różne ujmowanie w jednym projekcie uniemożliwia skorzystanie z ulgi B+R.

Działalność wnioskodawcy w zakresie budowy prototypu stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy CIT. Jednakże niektóre wydatki związane z tą działalnością nie spełniają warunków do uznania ich za koszty kwalifikowane w ramach ulgi B+R ze względu na niewłaściwe zastosowanie różnych metod zaliczenia kosztów uzyskania przychodów.