Spółka, realizując twórczą i systematyczną działalność badawczo-rozwojową, spełnia kryteria art. 4a pkt 26-28 oraz art. 18d Ustawy o CIT, co uprawnia ją do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej, uwzględniając ponoszone koszty jako kwalifikowane. Działalność obejmuje prace badawczo-rozwojowe niezmienne i nieprzewidywalne oraz daje możliwość odliczenia kosztów, bez zwrotu środków w innej formie, zgodnie

Wydatki na nabycie i eksploatację jachtu żaglowego jako koszty reprezentacyjne, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Po 2022 roku lokale mieszkalne używane w działalności gospodarczej nie podlegają amortyzacji jako koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co obejmuje również lokale niewykorzystywane w najmie lub dzierżawie.

Wydatki poniesione do dnia oddania środka trwałego do użytkowania, ściśle powiązane z konkretnym przedsięwzięciem inwestycyjnym, powiększają jego wartość początkową i stanowią podstawę do odpisów amortyzacyjnych jako kosztów uzyskania przychodów.

Osobom prawnym, które klasyfikują nieruchomości jako inwestycje w bilansie, nie przysługuje prawo do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych tych nieruchomości jako kosztów uzyskania przychodów, jeśli spełniają definicję spółki nieruchomościowej. Wnioskodawca, nie dokonując odpisów rachunkowych, nie może uznać ich za koszt podatkowy zgodnie z art. 15 ust. 6 CIT.

Spółka nieruchomościowa, dla której nieruchomość traktowana jest jako inwestycja bilansowa i nie są od niej dokonywane odpisy amortyzacyjne obciążające wynik finansowy, jest uprawniona do zaliczenia podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów, mimo ograniczeń z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT.

Podatnik ma prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych na mocy art. 16i ust. 5 ustawy CIT zarówno retroaktywnie, jak i prospektywnie, co potwierdzają orzeczenia sądów administracyjnych, które zapewniają elastyczność w dostosowywaniu stawek do zmian gospodarczych, takich jak pandemia COVID-19.

Podatnik ma prawo zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 33% dla używanego i wpisanego do rejestru zabytków budynku niemieszkalnego sklasyfikowanego pod symbolem 109 KŚT, po raz pierwszy wprowadzonego do jego ewidencji środków trwałych, gdyż spełnia warunki określone w art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Spółka nieruchomościowa, która nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych dla celów rachunkowych od nieruchomości zaliczonych do grupy 1 KŚT, nie jest uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych na podstawie ustawy o CIT.

Stawka indywidualna amortyzacji dla lokalu niemieszkalnego po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji może być ustalona na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT, a nie art. 22j ust. 4, jako że odnosi się do inwestycji w obcych środkach trwałych. Stanowisko wnioskodawcy uznane jest za nieprawidłowe z uwagi na błędne wskazanie podstawy prawnej.

Odpisy amortyzacyjne wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o CIT od dnia 1 stycznia 2022 r. stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie odpłatnego zbycia Nieruchomości, co wynika z braku wyraźnego wyłączenia w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Działalność spółki w ramach projektu, co do zasady, stanowi działalność badawczo-rozwojową, uprawniającą do ulgi podatkowej na podstawie art. 18d ustawy o CIT, a ponoszone koszty wynagrodzeń, materiałów oraz odpisy amortyzacyjne od licencji są uznane za koszty kwalifikowane, jeśli spełniają wymogi ustawowe.

Podatnik, eksploatujący budynki, budowle oraz urządzenia w warunkach pogorszonych lub używający ich intensywnie, ma prawo do zastosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i ustawy o CIT, stosując współczynniki do wartości określonych przez ustawodawcę.

Środki trwałe powinny być wprowadzone do ewidencji nie później niż w miesiącu przekazania do używania, a późniejsze wprowadzenie stanowi ich ujawnienie. Retroaktywne ujmowanie środków z mocą wsteczną i naliczanie zaległych odpisów amortyzacyjnych nie jest dopuszczalne na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Amortyzacja części mieszkalnej lokalu wykorzystywanej do działalności gospodarczej nie jest dopuszczalna, natomiast wydatki na software i sprzęt mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Sprzedaż nieruchomości nieformalnie związanej z działalnością spółki cywilnej nie rodzi przychodu z działalności gospodarczej, lecz z odpłatnego zbycia nieruchomości i, po upływie pięcioletniego okresu od nabycia, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Spółka nieruchomościowa jest uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodu odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nieruchomości, jeśli nieruchomość nie jest środkiem trwałym w rozumieniu przepisów o rachunkowości i brak jest bilansowych odpisów amortyzacyjnych wpływających na wynik finansowy jednostki.

Opłata subskrypcyjna za oprogramowanie nabyte w modelu SaaS może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie jej poniesienia, nie kwalifikując zakupionego oprogramowania jako wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji.

Opłata Sublicencyjna poniesiona za korzystanie z oprogramowania na licencji w okresie krótszym niż rok stanowi koszt uzyskania przychodów w momencie poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Oprogramowanie to nie może być zaliczane do wartości niematerialnych i prawnych, ani podlegać amortyzacji z mocy art. 16b ust. 1 CIT.

Korekta kosztów podatkowych o odpisy amortyzacyjne na skutek niewłaściwego uznania własności przedmiotu nie może być dokonana na bieżąco, gdy brak jest przesłanek błędu rachunkowego lub omyłki; wymaga to korekty wstecznej.

Działalność Wnioskodawcy spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej umożliwiające zastosowanie ulgi B+R, lecz nie wpływa na podstawę daniny solidarnościowej ani nie uprawnia do korekty deklaracji DSF-1.

W przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego częściowo sfinansowanego dotacją, koszt uzyskania przychodu stanowi różnica pomiędzy wartością początkową środka a kwotą dokonanych odpisów amortyzacyjnych, niezależnie od części finansowanej dotacją.

Zgodnie z art. 16c pkt 2a ustawy o CIT, lokale mieszkalne zaklasyfikowane jako środki trwałe, niezależnie od użytkowania w działalności gospodarczej, nie podlegają amortyzacji podatkowej. Kwalifikacja lokali musi uwzględniać ich formalne przeznaczenie.

W ramach konsorcjum prowadzącego wspólne przedsięwzięcie gospodarze uznaje się, że przychody i koszty uczestników są zdefiniowane proporcjonalnie do ich udziału w zyskach wynikających z umowy. Każdy z konsorcjantów rozpoznaje przychody i koszty podatkowe zgodnie z regułą art. 8 ustawy o PIT, niezależnie od faktycznej dystrybucji środków pieniężnych.