Działalność wnioskodawcy w zakresie projektowania i budowy prototypów kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT; jednakże, dla celów ulgi badawczo-rozwojowej, koszty projektów muszą być rozliczane jako koszty uzyskania przychodów w sposób jednolity wg metody wskazanej w art. 15 ust. 4a ustawy CIT.

Działalność Spółki związana z budową Prototypu spełnia przesłanki prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT, lecz ujmowanie kosztów prac badawczo-rozwojowych musi być jednolite dla celów podatkowych, a zastosowanie ulg na B+R wymaga spełnienia warunku jednolitego ich rozliczenia.

Działalność polegająca na budowie prototypu spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartą w art. 4a pkt 26 ustawy CIT, jednakże koszty tego projektu nie stanowią kosztów kwalifikowanych do ulgi B+R, gdyż zastosowano niewłaściwe zasady rozliczania podatkowego w ramach jednego projektu.

Działalność polegająca na budowie prototypów maszyn i urządzeń może być uznana za działalność badawczo-rozwojową kwalifikującą do ulgi B+R, jeśli jest podejmowana systematycznie, w sposób twórczy, jednakże różne metody księgowe stosowane do rozliczenia kosztów uniemożliwiają pełne skorzystanie z ulgi na jednym projekcie.

Realizacja Projektu UE 1 i UE 2 spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, co uprawnia do odliczenia związanych z nimi odpisów amortyzacyjnych, proporcjonalnie do wkładu własnego Spółki, zgodnie z art. 18d ust. 2a i 3 ustawy o CIT.

Działalność Spółki w zakresie budowy prototypu jest działalnością badawczo-rozwojową, jednakże koszty kwalifikowane muszą być jednolicie ujęte w kosztach uzyskania przychodów; ich różne ujmowanie w jednym projekcie uniemożliwia skorzystanie z ulgi B+R.

Działalność obejmująca budowę prototypu spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT. Jednakże, aby wydatki związane z taką działalnością mogły być uznane za koszty kwalifikowane, ich rozliczanie musi być dokonane w sposób jednolity dla całego projektu prac rozwojowych.

Działalność wnioskodawcy w zakresie budowy prototypu stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy CIT. Jednakże niektóre wydatki związane z tą działalnością nie spełniają warunków do uznania ich za koszty kwalifikowane w ramach ulgi B+R ze względu na niewłaściwe zastosowanie różnych metod zaliczenia kosztów uzyskania przychodów.

Działalność polegająca na budowie Prototypu stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy CIT. Jednakże odliczenie wydatków poniesionych na tę działalność w ramach ulgi B+R wymaga jednolitego uznania tych kosztów zgodnie z art. 15 ust. 4a CIT, bez kombinacji różnych metod księgowych.

Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w zakresie budowy prototypu w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy CIT, jednakże formy rozliczania kosztów prac rozwojowych muszą być jednolite (według art. 15 ust. 4a) w ramach jednego projektu, co warunkuje możliwość skorzystania z ulgi B+R.

Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia prototypów spełnia warunki działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT. Jednakże, aby uznać koszty z nią związane za kwalifikowane, konieczne jest jednolite traktowanie tych kosztów w ramach metody jednej zrozumiale wybranej na podstawie art. 15 ust. 4a CIT.

Sprzedaż nieruchomości z zastosowaniem zwolnienia z VAT po jej wykorzystaniu w działalności gospodarczej powoduje obowiązek korekty podatku naliczonego, zgodnie z dziesięcioletnim okresem korekty dla środków trwałych, mimo braku amortyzacji takiej nieruchomości w sensie podatku dochodowego. Korekta obejmuje zarówno koszt nabycia, jak i wykończenia nieruchomości, gdy miały wpływ na jej wartość.

Działalność Wnioskodawcy w zakresie projektowania i budowy maszyn stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy PIT, a wydatki na materiały i wynagrodzenia pracowników, mogą być uznane za koszty kwalifikowane, z wyłączeniem wynagrodzeń za usprawiedliwione nieobecności pracowników.

Opłaty marketingowe ponoszone przez Wnioskodawczynię w ramach umowy ze Związkiem można kwalifikować jako koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, pod warunkiem ich udokumentowania oraz wykazania związku z przychodami z działalności gospodarczej.

Opłaty marketingowe ponoszone przez podatnika jako wynagrodzenie za usługi marketingowe świadczone na podstawie umowy cywilnoprawnej, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, o ile opłaty te nie stanowią składek członkowskich i spełniają przesłanki z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, w tym związek przyczynowy z uzyskanymi przychodami.

Działalność Wnioskodawcy stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, co uprawnia do skorzystania z ulgi B+R, a ponoszone koszty mogą być uznane za kwalifikowane w ramach art. 26e ustawy.

Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia oprogramowania kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu art. 18d ust. 1 ustawy o CIT. Niektóre koszty, w tym wynagrodzenia z tytułów B2B, nie spełniają przesłanek uznania ich za kwalifikowane w ramach ulgi B+R, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a CIT.

Działalność związana z projektowaniem nietypowych szalunków i deskowań stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 updop, co uprawnia do korzystania z ulgi badawczo-rozwojowej. Koszty związane z tymi projektami, spełniając warunki określone w art. 18d ust. 2-3 updop, mogą być kwalifikowane jako koszty podlegające odliczeniu od podstawy opodatkowania.

Projekty realizowane przez X Sp. z o.o., które mają na celu stworzenie nowych rozwiązań technologicznych w ramach działalności badawczo-rozwojowej, spełniają ustawowe wymogi twórczości, innowacyjności i systematyczności, co uprawnia Spółkę do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej na mocy art. 18d ustawy CIT.

Artykuł 113 ustawy o VAT nie pozwala na zwolnienie z podatku VAT dla usług doradczych nawet, jeśli mają one charakter ekspercki, z wyjątkiem określonych przypadków doradztwa rolniczego. Przekroczenie rocznego limitu 200 000 zł wartości sprzedaży wyłącza dalsze korzystanie ze zwolnienia podatkowego.

Opłaty marketingowe uiszczane na rzecz Związku, będące odpłatnością za usługi reklamowe i promocyjne, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, jako wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, pod warunkiem odpowiedniego udokumentowania ich związku z działalnością gospodarczą.

Opłaty marketingowe ponoszone na rzecz Związku pracodawców, będące wynagrodzeniem za usługi promocyjno-marketingowe, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wydatki poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Opłaty marketingowe ponoszone przez podatnika na rzecz Związku, jako koszty świadczenia usług marketingowych, stanowią koszt uzyskania przychodów, o ile spełniają warunki określone w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, w tym nie są klasyfikowane jako składki członkowskie niewliczane do kosztów podatkowych.

Opłaty marketingowe ponoszone przez podatnika będącego franczyzobiorcą mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełniają przesłanki art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie są składkami członkowskimi, i są należycie udokumentowane jako wydatek wpływający na przychody.