Opłaty marketingowe ponoszone przez podatnika w ramach współpracy z organizacją pracodawców, ukierunkowane na promocję i zwiększenie przychodów z działalności franczyzowej, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, o ile spełniają przesłanki art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, są właściwie udokumentowane oraz nie znajdują się w katalogu wyłączeń art. 23.

W przypadku obniżenia wartości nominalnej udziałów w spółkach z o.o., spółka jako płatnik ma obowiązek pobrania 19% podatku dochodowego od osób fizycznych, przy jednoczesnym prawie do obniżenia przychodu o koszty uzyskania przychodu odpowiadające wniesionym wkładom pieniężnym, w proporcji do wartości nominalnej udziałów sprzed obniżenia.

Strata z likwidacji nie w pełni zamortyzowanego systemu "B", nie będącej skutkiem zmiany rodzaju działalności, stanowi koszt uzyskania przychodów, gdy spełnia przesłanki racjonalności ekonomicznej i efektywności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy CIT.

Wydatki na dodatkowe wynagrodzenie chorobowe do 100% podstawy mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, spełniając warunki celowości i racjonalności oraz właściwego udokumentowania, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Opłaty marketingowe ponoszone przez podatnika, które są związane z promocją działalności gospodarczej i mają na celu osiągnięcie przychodów oraz zostały właściwie udokumentowane, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile nie znajdują się w art. 23 tej ustawy.

Zapłata wynagrodzenia na podstawie ugody, związanego z nienależytym wykonaniem usług, stanowi wydatek wyłączony z kosztów uzyskania przychodów według art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT, niezależnie od istnienia okoliczności łagodzących winę podatnika.

Opłaty marketingowe, ponoszone przez podatnika w związku z działalnością członka organizacji pracodawców, mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, jeżeli spełniają przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, przy czym należy je właściwie udokumentować i wykazać związek przyczynowy z osiąganiem przychodów.

Opłaty marketingowe, ponoszone na podstawie Kontraktu ze Związkiem przez franczyzobiorcę restauracji, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, jeśli są poniesione w celu promocji działalności i są właściwie udokumentowane.

Koszty finansowania dłużnego wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 15c ust. 1 ustawy o CIT mogą, zgodnie z zasadą FIFO, być zaliczone do kosztów w pięciu kolejnych latach podatkowych, przed kosztami bieżącymi, o ile inne przepisy nie stanowią wyraźnie inaczej.

Wydatki ponoszone na usługi HR nie mieszczą się w katalogu art. 15e ust. 1 ustawy o CIT i nie podlegają ograniczeniom, zatem stanowią koszty uzyskania przychodów bez wyłączeń przewidzianych dla usług zarządzania i kontroli.

Wypłacone odszkodowanie na podstawie ugody cywilnoprawnej nie stanowi kosztu uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż nie wykazuje związku przyczynowo-skutkowego z uzyskaniem lub zabezpieczeniem przychodów Spółki, a wynika z działań osób fizycznych sprzed momentu utworzenia Spółki.

Opłaty marketingowe ponoszone przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem uwzględnienia ich związku przyczynowego z działalnością, zapewnienia właściwego udokumentowania oraz braku przeciwwskazań wymienionych w art. 23 ustawy o PIT.

Wydatki związane z Umową Zastawu oraz Umową Powierniczą mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów potrącalne w dacie ich poniesienia jako koszty pośrednie, niezwiększające wartości początkowej aktywów, jeśli wspierają one działalność gospodarczą i są związane z zabezpieczeniem źródła przychodów.

Cash-pooling rzeczywisty, jako technika zarządzania płynnością finansową w grupie kapitałowej, skutkujący transferami środków pieniężnych, jest neutralny pod kątem CIT, nie generując przychodu ani kosztu podatkowego, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek i różnic kursowych. Uczestnicy nie rozpoznają przychodów z nieodpłatnych świadczeń, pod warunkiem wzajemności świadczeń.

Opłaty poniesione przez spółkę na związanie partnerskie oraz uczestnictwo w międzynarodowym wydarzeniu mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, o ile istnieje związek przyczynowy z przychodami, a wydatki nie są kwalifikowane jako reprezentacyjne w rozumieniu ustawy o CIT.

Koszty sfinansowane ze świadczenia interwencyjnego przyznanego na podstawie Ustawy powodziowej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów według art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, o ile nie są wyłączone na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy.

Opłaty marketingowe uiszczane przez podatnika na rzecz związku pracodawców, które nie są składkami członkowskimi, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają przesłanki z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT oraz są należycie udokumentowane.

Wydatki na skup akcji własnych przekazanych uczestnikom programu motywacyjnego stanowią koszt uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, o ile dotyczą uczestników programu związanych z jednostką dominującą. Natomiast wydatki dotyczące uczestników z jednostek zależnych winny być rozliczane jako koszty bezpośrednio związane z przychodami osiągniętymi z tych jednostek.

Opłaty ponoszone przez bank z tytułu Zaangażowania Partnerskiego i uczestnictwa w Wydarzeniu Głównym nie stanowią kosztów reprezentacji i mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, jako że spełniają przesłanki celowości i funkcjonalności w kontekście działalności gospodarczej banku.

Wydatki poniesione na szkolenie przyszłego pracownika, będącego współmałżonkiem przedsiębiorcy, przed jego formalnym zatrudnieniem, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze względu na ich osobisty charakter oraz brak bezpośredniego związku z osiągnięciem przychodów.

Wydatki poniesione na uzyskanie i przekształcenie lokatorskiego prawa do lokalu w odrębną własność, jak wkład mieszkaniowy i spłata kredytu związana z budową, stanowią koszty uzyskania przychodu przy odpłatnym zbyciu tego lokalu przed upływem 5 lat od momentu przekształcenia.

Koszty uzyskania przychodów z tytułu datio in solutum obejmują wydatki odpowiadające wartości nominalnej wkładu, z wyłączeniem agio; stanowią one koszty podatkowe wyłącznie w ramach odpłatnego zbycia udziałów, zgodnie z regulacjami ustawy o CIT.

Przychody wspólnoty lokalowej z nieruchomości niemieszkalnych nie podlegają zwolnieniu podatkowemu przewidzianemu dla zasobów mieszkaniowych (art. 17 ust. 1 pkt 44 updop). Wspólnota może stosować 9% stawkę podatku dochodowego (art. 19 ust. 1 pkt 2 CIT) od 2019 roku, jeśli spełnia wymagania dotyczące statusu małego podatnika.

Opłaty marketingowe ponoszone przez podatnika mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, o ile spełniają wymogi art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, w tym posiadają związek z działalnością gospodarczą i są należycie udokumentowane.