Opłaty marketingowe ponoszone przez franczyzobiorcę na rzecz związku pracodawców mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, o ile zostanie wykazany adekwatny związek przyczynowy z uzyskaniem przychodów oraz zostaną właściwie udokumentowane.

Kara umowna zapłacona za opóźnienie w świadczeniu usług przez podatnika może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, jeśli związek z osiąganym przychodem jest bezpośredni i nie mieści się w wykluczeniach zamieszczonych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku sprzedaży środka trwałego, który uprzednio został wycofany z ewidencji z powodu decyzji organu podatkowego, podatnik może rozpoznać koszty zakupu tego środka jako koszty uzyskania przychodu, o ile istnieje bezpośredni związek tych wydatków z uzyskanym przychodem.

Opłaty marketingowe ponoszone przez członków Związku, będącemu organizacją pracodawców, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów pod warunkiem udokumentowania wydatków, potwierdzenia ich definitywnego i ekwiwalentnego charakteru oraz wykazania przyczynowo-skutkowego związku z działalnością gospodarczą podatnika.

Wydatki na organizację integracji pracowniczych, wyłączając alkohol, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zapewniając, że wydatek wpływa na zwiększenie efektywności pracowników i nie stanowi kosztu reprezentacji. (Art. 15 ust. 1 CIT).

Kwota salda dodatniego, ustalana ostatecznie po zakończeniu okresu rozliczeniowego na podstawie raportu od Operatora, stanowi koszt uzyskania przychodu dla wytwórcy energii w systemie aukcyjnym, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Kwota zwrotu Salda Dodatniego, uzyskana w wyniku aukcyjnego systemu wsparcia OZE, wynika z racjonalnego umotywowania osiągnięcia przychodów jako koszt pośredni podlegający rozpoznaniu po zakończeniu pełnego okresu rozliczeniowego. Potwierdzenie tego kosztu powinno wynikać z ostatecznego raportu od operatora energii.

Oddział prowadzący działalność poprzez zagraniczny zakład ma prawo do wyłączenia wzrostu kosztów nabycia mediów z kalkulacji minimalnego CIT. Osiągnięcie wskaźnika rentowności powyżej 2% w jednym z trzech poprzednich lat umożliwia zwolnienie z CIT minimalnego w kolejnych latach, ale nie w roku osiągnięcia tego wskaźnika.

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie, wynikająca z systemu aukcyjnego OZE, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 CIT, rozpoznawany w dacie ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie ostatecznego rozliczenia, które nie podlega zmianom po zakończeniu okresu rozliczeniowego (saldo niemożliwe do rozliczenia z Saldem Ujemnym).

Sprzedaż nieruchomości przez podatniczkę, dokonana przed upływem pięciu lat od jej nabycia, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, niezależnie od zmniejszenia części udziału w majątku wspólnym w drodze podziału. Zatem obowiązkiem podatniczki jest wykazanie dochodu uzyskanego z takiej transakcji w zeznaniu PIT-39.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na benefity dla współpracowników jest uzasadnione, gdy benefity te stanowią dodatkowy element wynagrodzenia za usługi i są ujęte w umowach współpracy. "Benefity nieujęte w takich umowach oraz te, które obciążają współpracowników, nie mogą być kosztem podatkowym."

Saldo Dodatnie wynikające z różnicy cenowej w systemie aukcyjnym OZE stanowi koszt uzyskania przychodów dla wytwórcy energii, uznawany w momencie jego księgowego potwierdzenia po zakończeniu ustalonego okresu rozliczeniowego, zgodnie z art. 15 ustawy o CIT.

Saldo Dodatnie, będące rozliczeniem wynikającym z aukcyjnego systemu wsparcia OZE, stanowi koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej podmiotu i winno być rozpoznane jako koszt podatkowy w momencie jego księgowania na podstawie wiarygodnego, finalnego potwierdzenia od podmiotu zarządzającego rozliczeniami.

Kwota stanowiąca Saldo Dodatnie, ustalona na podstawie ostatecznego rozliczenia zgodnie z obowiązującymi przepisami, stanowi koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, a jej rozpoznanie powinno nastąpić w momencie ostatecznego rozliczenia po zakończeniu każdego 3-letniego okresu rozliczeniowego.

Wydatki związane z działalnością bieżącą przedsiębiorstwa, takie jak podatki i ubezpieczenia, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów i podlegają rozliczeniu w dacie księgowego ujęcia. Odpisy na ZFŚS uznaje się za koszty podatkowe pod warunkiem faktycznego przekazania na rachunek funduszu.

Saldo Dodatnie stanowi koszt uzyskania przychodu w ramach CIT, a moment jego rozpoznania przypada na datę ujęcia w księgach na podstawie ostatecznych rozliczeń z operatorem rozliczeń po każdym zamkniętym 3-letnim okresie wsparcia.

Kwota zwrotu Salda Dodatniego stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i powinna być rozpoznana jako koszt pośredni w momencie zakończenia okresu rozliczeniowego, gdy wartość Salda Dodatniego jest ostateczna i niezmienna.

Dodatek wypłacany pracownikom z tytułu rezygnacji z samochodu służbowego stanowi koszt uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, gdyż ma na celu redukcję wydatków związanych z samochodami i zabezpieczenie źródła przychodów.

Koszt Wynagrodzenia Stałego z umów CDS, ponoszony przez Spółkę, stanowi koszt uzyskania przychodu z innego niż zyski kapitałowe źródła, rozpoznawany jako koszt pośredni w odniesieniu do działalności operacyjnej, w myśl art. 15 ust. 4d ustawy CIT.

Kwota Salda Dodatniego, wynikająca z systemu wsparcia OZE, stanowi koszt pośredni uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 CIT, ujmowany w momencie ostatecznego rozliczenia 3-letniego okresu, co pozwala na właściwe zabezpieczenie źródła przychodów.

Opłaty marketingowe, uiszczane przez spółkę w ramach współpracy ze związaną organizacją pracodawców w celu świadczenia usług promocji i reklamy, spełniają przesłanki uznania za koszty uzyskania przychodów według art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, o ile pozostają w bezpośrednim związku z potencjalnym przychodem i nie są wymienione w katalogu wyłączeń.

Saldo Dodatnie stanowi koszt uzyskania przychodu, kwalifikowany jako koszt pośredni, którego rozpoznanie następuje po zakończeniu okresu rozliczeniowego, co wynika z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz praktyki interpretacyjnej KIS. Tym samym moment uznania kosztu przypada na czas ostatecznego rozliczenia.

Niedostarczenie urządzeń przez kontrahenta nie może być uznane za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie strat do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie spełnia przesłanek staranności oraz właściwego udokumentowania, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Podatnik, mogący zidentyfikować cenę nabycia papierów wartościowych sprzedawanych z określonej transzy zakupowej, jest uprawniony do ustalania kosztów uzyskania przychodów na podstawie tej ceny, bez konieczności stosowania zasady FIFO, obowiązującej jedynie w przypadkach nieokreślonej ceny nabycia.