Wydatki poniesione przez A S.A. na nabycie akcji oraz koszty związane z wdrożeniem programu motywacyjnego nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ nie istnieje związek przyczynowy między tymi wydatkami a przychodami tejże spółki, lecz odnoszą się one do korzyści spółek portfelowych.

Opłaty marketingowe uiszczane na rzecz Związku za świadczone usługi mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o ile są właściwie udokumentowane i mają związek przyczynowy z osiąganiem przychodów, a nie są jedynie składką członkowską.

Koszty uzyskania przychodów mogą obejmować wynagrodzenia za usługi doradcze oraz VDD i VDR, o ile bezpośrednio przyczyniają się do osiągnięcia lub zabezpieczenia przychodów Spółki, a nie służą jedynie benefitowi uczestniczącemu we wspólnictwie podmiotowi trzeciemu. Koszty związane z usługami ponoszonymi na zbycie udziałów w jedynym wspólniku nie stanowią podstawy do ich uznania w rachunkach Spółki.

Składki na ubezpieczenie na życie opłacane przez pracodawcę na rzecz członka zarządu mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów pod warunkiem spełnienia przesłanek art. 16 ust. 1 pkt 59 updop, co nie miało miejsca w niniejszym przypadku, z uwagi na możliwość wypłaty środków z tytułu dożycia oraz odstąpienia od umowy.

Odpisy amortyzacyjne od ulepszonych środków trwałych, sfinansowane dodatkowo ze środków własnych, wymagają ponownego ustalenia proporcji KUP/NKUP, z uwzględnieniem finansowania dotacyjnego. Każdy przypadek zmiany wartości środka trwałego musi respektować zasadę rozdziału kosztów według źródeł finansowania, niezależnie od późniejszego finansowania ulepszeń.

Rozpoznanie kosztów nabycia wierzytelności możliwe jest proporcjonalnie w momencie uzyskania przychodu ze spłat wierzytelności. Koszty te nie mogą przekroczyć wartości przychodu ani wyczerpać ceny nabycia wierzytelności.

Koszty związane z wdrożeniem i realizacją programu motywacyjnego, w tym odkupu udziałów fantomowych, stanowią koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim i operacyjnym. Przychody z tytułu zbycia udziałów fantomowych należy zaliczyć do przychodów z kapitałów pieniężnych, a nie operacyjnych.

Wydatki ponoszone na najem części lokalu mieszkalnego będącego wyłączną własnością małżonki, z którą podatnik ma rozdzielność majątkową, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, jeśli są wykorzystywane wyłącznie w działalności gospodarczej, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Straty z tytułu likwidacji lub sprzedaży nie w pełni amortyzowanych środków trwałych związanych z produkcją nierentownych grup produktów, które nie wynikają z zmiany rodzaju działalności, mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów działalności pozastrefowej opodatkowanej na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT.

Otrzymana należność z tytułu sprzedaży wierzytelności w postaci zachowku stanowi przychód z praw majątkowych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, podlegający wykazaniu w PIT-36. Koszty uzyskania przychodów nie obejmują równowartości należnego zachowku, jeśli brak jest udokumentowanych wydatków związanych z jego nabyciem.

Saldo Dodatnie, jako koszt pośredni uzyskania przychodu, może zostać rozpoznane jako koszt w dacie jego ostatecznego potwierdzenia przez zarządcę rozliczeń po zakończeniu 3-letniego okresu rozliczeniowego, a nie w trakcie prowadzenia bieżących raportów do operatora.

Saldo Dodatnie, powstające w wyniku aukcji OZE i wynikające z wyższej rynkowej ceny energii w stosunku do ceny aukcyjnej, kwalifikuje się jako pośredni koszt uzyskania przychodów, ponoszony w celu zabezpieczenia działalności gospodarczej; jego rozpoznanie jako koszt podatkowy winno nastąpić dopiero po jego ostatecznym ustaleniu po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

Instytucja finansowa, uznana zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 7 Prawa bankowego, może kwalifikować przychody z umorzenia certyfikatów i wykupu obligacji jako przychody inne niż zyski kapitałowe w oparciu o art. 7b ust. 2 ustawy o CIT.

Kwota Salda Dodatniego, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, stanowi dla wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, ujmowany w księgach po ostatecznym rozliczeniu trzyletnim okresie, jako koszt pośredni, nie bezpośredni. Organ zaakceptował tę interpretację, uznając stanowisko za prawidłowe.

W zakresie kosztów uzyskania przychodu, Saldo Dodatnie użytkowane przez Wytwórcę energii z OZE powinno być uznane za koszt pośredni ponoszony w momencie jego księgowego ujęcia jako zobowiązanie wobec ZR, na podstawie ostatecznego potwierdzenia wysokości przez ZR po zakończeniu każdego 3-letniego okresu rozliczeniowego.

Saldo Dodatnie powstałe w systemie aukcyjnym OZE podlega uznaniu za koszt uzyskania przychodu w momencie jego ostatecznego ujawienia po zakończeniu okresu rozliczeniowego, zgodnie z przepisami ustawy o CIT.

Kwota Salda Dodatniego, ustalona na podstawie ostatecznego rozliczenia sprzedaży energii w trzyletnim okresie rozliczeniowym, stanowi koszt uzyskania przychodów rozpoznawany po zakończeniu okresu, co wynika z zasady, iż takie rozliczenie jest ostateczne i wiarygodne.

Prace Fit-out wykonywane w wynajmowanej powierzchni biurowej nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Wydatki te mogą być rozpoznane jako pośrednie koszty uzyskania przychodów, potrącalne jednorazowo w dacie ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości mogą być zwolnione z opodatkowania, jeśli przychód zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe w terminie trzech lat od końca roku, w którym dokonano zbycia, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, pod warunkiem przeznaczenia środków na cel opisany w art. 21 ust. 25.

Wydatki spółki na artykuły spożywcze, gastronomiczne i cateringowe, które przyczyniają się do poprawy komfortu pracy i efektywności procesu biznesowego, mogą być kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 PDOP, pod warunkiem, że nie są wydatkami na działalność socjalną oraz spełniają przesłanki określone przez ustawę PDOP.

Wydatki ponoszone przez Spółkę na osoby fizyczne z Ukrainy, wykonujące zdalnie usługi wspierające działalność operacyjną, można uznać za koszty uzyskania przychodów pod warunkiem braku tworzenia zakładu w rozumieniu umowy polsko-ukraińskiej oraz właściwego udokumentowania.