Czynsz najmu nieruchomości ponoszony przez podatnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej może być kwalifikowany jako koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem wykazania jego związku z osiągnięciem przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Koszty odsetek i prowizji od kredytów na finansowanie/refinansowanie udziałów w spółce Y należy alokować jako koszty działalności operacyjnej, jeśli zwiększają przychody z działalności gospodarczej, a nie z zysków kapitałowych.

Roczne premie uznaniowe wypłacone przez spółkę zgodnie z regulaminem wynagradzania stanowią koszty uzyskania przychodów w roku ich faktycznej wypłaty, pod warunkiem zgodności z przyjętymi regulaminami, z odwołaniem do literalnej wykładni art. 15 ust. 4g ustawy o CIT.

Sprzedaż nieruchomości nabytej przez zasiedzenie, dokonaną przed upływem pięciu lat od dnia stwierdzenia zasiedzenia, traktuje się jako źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, mimo posiadania nieruchomości w tym samym czasie przez poprzednich prawnych właścicieli od wcześniejszego okresu.

Wydatki na nabycie i eksploatację jachtu żaglowego jako koszty reprezentacyjne, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zapłata podatku u źródła przez spółkę, wynikająca z kontroli celno-skarbowej i ubruttowienia odsetek, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów jako koszt pośredni według art. 15 ust. 1 i 4d ustawy o CIT, nawet bez klauzuli ubruttowienia.

Odszkodowanie wypłacone w wyniku naruszeń zakazu konkurencji i nieprawidłowości w działalności spółki partnerskiej nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Brak jest związku przyczynowo-skutkowego między poniesieniem tego kosztu a osiągnięciem przychodu, jego zabezpieczeniem lub zachowaniem źródła. Ryzyko gospodarcze ponosi wyłącznie podatnik, a jego skutków nie można przenosić na skarb państwa.

Otrzymując dywidendy od spółek zależnych, które są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy CIT, podatnik nie jest zobowiązany do proporcjonalnego przypisywania kosztów pośrednich do tych przychodów zgodnie z art. 15 ust. 2-2b ustawy CIT, gdyż przychody te nie wiążą się z poniesieniem kosztów bezpośrednich.

Opłaty marketingowe ponoszone przez podatnika na podstawie umowy cywilnoprawnej, której celem jest promocja działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem wykazania przez podatnika związku przyczynowo-skutkowego z przychodami oraz właściwego ich udokumentowania.

Wydatki poniesione na przełożenie wodociągu w nowy ślad stanowią koszty modernizacji istniejącego środka trwałego, a zatem nie mogą być jednorazowo zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów, lecz winny zwiększać wartość początkową tego środka trwałego zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT.

Wydatki poniesione przez podatnika na czesne i materiały dydaktyczne związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu, jeśli służą uzyskaniu, zachowaniu lub zabezpieczeniu przychodów oraz pozostają w bezpośrednim związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przychody z dywidend zwolnione z CIT, zgodnie z art. 20 ust. 3 Ustawy CIT lub umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie wymagają alokacji pośrednich kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 2-2b Ustawy CIT, z uwagi na ich pasywny charakter niewiążący się z kosztami podatnika.

Sprzedaż nieruchomości nabytych w drodze darowizny w 2018 roku przed upływem 5 lat stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, lecz koszty uzyskania przychodów mogą obejmować udokumentowane nakłady, a przychód przeznaczony na cele mieszkaniowe może korzystać z ulgi mieszkaniowej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f.

Wynagrodzenie dodatnie typu earn-out w umowach sprzedaży udziałów kwalifikuje się jako pośredni koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4d CIT. W zbyciu udziałów w celu umorzenia koszty nabycia są rozpoznawalne podatkowo, lecz strata nie jest generowana, niepowiązana z art. 12 ust. 4 pkt 3 CIT.

Zapłata podatku u źródła przez spółkę, wynikająca z dokonanych korekt rozliczeń, spełnia przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jako koszt pośredni, potrącalny w dacie jego poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 1 i 4d ustawy o CIT.

Podatek u źródła zapłacony przez spółkę na podstawie korekt po kontrolach celno-skarbowych może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, jako koszt pośredni, potrącany w dacie poniesienia, o ile spełnia ogólne warunki zawarte w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Korzyść finansowa uzyskana przez spółkę w ramach uczestnictwa w programie partnerskim A., warunkowana zatwierdzeniem zgłoszonych transakcji, stanowi przychód podatkowy, gdyż jest to świadczenie usług. Otrzymanie rebate'u należy traktować jako przychód w momencie wykonania usługi, a nie jako redukcję kosztów uzyskania przychodów.

Opłaty marketingowe poniesione przez podatnika w związku z nabyciem usług promocyjno-marketingowych zrealizowanych przez związek pracodawców, pod warunkiem spełnienia przesłanek z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, o ile zachodzi związek przyczynowy z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przesunięcie terminu przeniesienia własności lokalu mieszkalnego, będące następstwem opóźnienia dewelopera, nie uprawnia do skorzystania z ulgi mieszkaniowej zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, jeśli nabycie własności nie nastąpiło w okresie 3 lat od końca roku podatkowego, w którym dokonano zbycia nieruchomości.

Wydatki związane z leasingiem operacyjnym kampera, mimo jego funkcji jako mobilne biuro, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów z uwagi na ich osobisty charakter i brak niezbędności w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Straty z tytułu odpłatnego zbycia obligacji, będących papierami wartościowymi, nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT, gdyż obligacje inkorporują wierzytelności pożyczkowe.

Po 2022 roku lokale mieszkalne używane w działalności gospodarczej nie podlegają amortyzacji jako koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co obejmuje również lokale niewykorzystywane w najmie lub dzierżawie.

Strata z tytułu odpłatnego zbycia obligacji, które uznawane są za wierzytelności, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT, chyba że wierzytelność uprzednio została zarachowana jako przychód należny.

Podatnik, jako wspólnik spółki osobowej, nie może zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z przejętymi zobowiązaniami, które faktycznie poniosły spółki przyjmujące aporty. Płatność musi być dokonana przez podatnika, aby mogła stać się kosztem uzyskania przychodu.