Działalność obejmująca budowę prototypu spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT. Jednakże, aby wydatki związane z taką działalnością mogły być uznane za koszty kwalifikowane, ich rozliczanie musi być dokonane w sposób jednolity dla całego projektu prac rozwojowych.

Wydatek poniesiony na polisę ubezpieczeniową dla prokurenta stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli wykazano związek wydatku z przychodami z działalności gospodarczej poprzez zabezpieczenie źródła przychodów.

Wydatki na Opłaty marketingowe ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością gastronomiczną, udokumentowane fakturą VAT i niebędące składkami członkowskimi, mogą być zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów, jeżeli spełniają przy tym kryterium związku z przychodami oraz pozostają w granicach określonych w art. 22 ust. 1 ustawy PIT.

Wydatki ponoszone na zakup kosmetyków do makijażu oraz biżuterii ezoterycznej, mające charakter reprezentacyjny i służące kreowaniu wizerunku przedsiębiorcy, nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Działalność obejmująca budowę prototypów spełnia przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, jednakże do odliczenia kosztów w ramach ulgi badawczo-rozwojowej wymagane jest jednolite ujęcie tych kosztów w podatkowych kosztach uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4a updop.

Koszty materiału złomowanego, związane z przychodami z odpadu produkcyjnego, powinny być przypisane do działalności pozastrefowej, co implikuje konieczność korekty zeznań CIT-8. Zwolnieniem podatkowym objęte są tylko dochody z działalności określonej w zezwoleniu SSE.

Działalność wnioskodawcy w zakresie budowy prototypu stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy CIT. Jednakże niektóre wydatki związane z tą działalnością nie spełniają warunków do uznania ich za koszty kwalifikowane w ramach ulgi B+R ze względu na niewłaściwe zastosowanie różnych metod zaliczenia kosztów uzyskania przychodów.

Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w zakresie budowy prototypu w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy CIT, jednakże formy rozliczania kosztów prac rozwojowych muszą być jednolite (według art. 15 ust. 4a) w ramach jednego projektu, co warunkuje możliwość skorzystania z ulgi B+R.

Działalność Spółki w zakresie budowy prototypu stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy CIT, jednakże odliczenie kosztów kwalifikowanych jest ograniczone jednorodnym rozliczeniem zgodnie z art. 15 ust. 4a ustawy CIT.

Działalność Wnioskodawcy w zakresie tworzenia prototypów spełnia warunki działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy CIT. Jednakże, aby uznać koszty z nią związane za kwalifikowane, konieczne jest jednolite traktowanie tych kosztów w ramach metody jednej zrozumiale wybranej na podstawie art. 15 ust. 4a CIT.

Podatnicy mają prawo zwiększyć stawki amortyzacyjne dla pojazdów używanych intensywniej niż przeciętne, zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT, jeśli wykorzystywane uprzywilejowaną działalność wykazuje intensywną eksploatację lub wymaga szczególnej sprawności technicznej.

Przechowywanie dokumentów księgowych wyłącznie w formie elektronicznej jest zgodne z przepisami prawa podatkowego i rachunkowego, pod warunkiem spełnienia wymogów dotyczących autentyczności, integralności i dostępności, co umożliwia zaliczenie związanych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Dochód z przeniesienia autorskich praw majątkowych do programów komputerowych, tworzonych w ramach działalności badawczo-rozwojowej, podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką 5% zgodnie z art. 30ca ustawy o PIT, przy spełnieniu wymogów prowadzenia szczegółowej ewidencji.

Odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych sklasyfikowanych w grupie 1 KŚT mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu, nawet gdy dla celów bilansowych nieruchomość nie podlega amortyzacji, o ile nie są spełnione kumulatywne warunki ograniczenia z art. 15 ust. 6 ustawy CIT.

Wydatki związane z leasingiem i eksploatacją drugiego samochodu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 46a i 47a ustawy o PIT, przy spełnieniu odpowiednich warunków i z uwzględnieniem ustawowych ograniczeń.

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia obligacji, jako wierzytelności, chyba że wierzytelność została wcześniej zarachowana jako przychód należny; art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT wyklucza pełne rozliczenie strat z takich transakcji w kosztach podatkowych.

Strata z odpłatnego zbycia obligacji, jako papierów wartościowych o charakterze dłużnym, nie jest kosztem uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, chyba że wierzytelność wynikająca z obligacji była wcześniej zarachowana jako przychód należny.

Prowizje i opłaty platform płatniczych, jako związane ogólnie z działalnością gospodarczą, nie stanowią kosztów bezpośrednio związanych z działalnością badawczo-rozwojową i wytworzeniem kwalifikowanego IP, a tym samym nie mogą być uwzględniane we wskaźniku nexus przy wyliczaniu dochodu kwalifikowanego z IP BOX.

Opłaty marketingowe ponoszone przez podatnika na usługi świadczone przez organizację zrzeszającą franczyzobiorców, w celu promocji działalności gospodarczej, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, jeśli wykazany zostanie związek przyczynowy z osiąganiem przychodów i spełnione są przesłanki dotyczące charakteru, celu i dokumentacji wydatku.

Wydatki poniesione na składki ubezpieczeniowe na życie członków zarządu mogą stanowić koszty uzyskania przychodów spółki, ponieważ pełnią funkcję zabezpieczającą i motywacyjną, oraz są wzajemnym świadczeniem związanym z wykonywaniem obowiązków zarządczych, nie stanowiąc przy tym świadczeń jednostronnych. Koszty te są potrącalne w momencie ich poniesienia jako koszty pośrednie według art. 15 ust. 4d

Zawarcie ugody dokonującej potrącenia wzajemnych roszczeń oraz wypłaty przez bank określonych kwot na rzecz kredytobiorcy nie skutkuje powstaniem przychodu podatkowego po stronie kredytobiorcy, jeśli środki te stanowią zwrot własnych uprzednio przekazanych środków lub zwrot kosztów procesowych, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponoszone przez wnioskodawcę opłaty marketingowe mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, jeśli mają charakter definitywny, są gospodarczo uzasadnione, związane z działalnością gospodarczą wnioskodawcy, właściwie udokumentowane i nieujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT.

Spółka nieruchomościowa może zaliczać do kosztów uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, jeśli dla celów bilansowych nieruchomość nie stanowi środka trwałego, a tym samym odpisy te nie obciążają wyniku finansowego.

Przechowywanie w postaci elektronicznej skanów faktur, przy jednoczesnym zniszczeniu papierowych oryginałów, jest zgodne z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i nie pozbawia podatnika prawa do zaliczenia kosztów jako uzyskania przychodów, pod warunkiem spełnienia wymogów dokumentacyjnych oraz zapewnienia organom podatkowym dostępu do tych skanów.