Przeniesienie udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu przed upływem 5 lat od nabycia stanowi odpłatne zbycie, co zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako źródło przychodu.

Wypłata dywidendy w formie rzeczowej stanowi przychód z zysków kapitałowych, który można pomniejszyć o koszty nabycia akcji i stratę kapitałową z zachowaniem ustawowych limitów.

Zwrot części wkładu do spółki oraz rozliczenie pożyczek jako datio in solutum mogą być uznane za koszty nabycia nieruchomości, obniżając przychód z ich sprzedaży, co stanowi koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o PIT.

Przeniesienie własności nieruchomości w ramach umowy "datio in solutum", w zamian za zwolnienie z długu, stanowi odpłatne zbycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, co prowadzi do powstania podlegającego opodatkowaniu przychodu, nawet gdy zbycie to nie następuje w postaci pieniężnej, lecz poprzez zmniejszenie zobowiązań majątkowych zbywcy.

Nabycie przez podatnika udziału w nieruchomości w ramach umowy datio in solutum, gdy wartość nabytego prawa odpowiada faktycznie poniesionym wydatkom, nie generuje przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 9 oraz 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zbycie udziału w nieruchomości przez datio in solutum, realizowane po upływie 5 lat od nabycia i poza działalnością gospodarczą, nie stanowi źródła przychodu dla zbywcy. Nabywca może skorzystać z ulgi mieszkaniowej, jeśli dokonuje nabycia w drodze zwolnienia z długu w celach mieszkaniowych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT.

Przeniesienie własności pojazdu na wspólnika w zamian za zwolnienie z obligacji pożyczkowej w ramach datio in solutum prowadzi do powstania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT, w wysokości uregulowanego zobowiązania, lub wartości rynkowej świadczenia.

Zbycie udziałów w nieruchomości w ramach datio in solutum, w zamian za zwolnienie z długu, stanowi odpłatne zbycie nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy PIT, generując przychód podlegający opodatkowaniu.

Przeniesienie wierzytelności w ramach datio in solutum generuje przychód podatkowy odpowiadający wartości zobowiązania. Otrzymanie wierzytelności przez beneficjentów nie powoduje powstania przychodu podatkowego z uwagi na brak przysporzenia majątkowego.

Świadczenie w miejsce wykonania, polegające na przeniesieniu przedsiębiorstwa spółki jawnej na pożyczkodawcę w celu zaspokojenia długu (datio in solutum), stanowi przychód z odpłatnego zbycia i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w zakresie działalności gospodarczej.

Wartość majątku likwidacyjnego, przekazywanego przez spółkę w procesie likwidacji, tworzy przychód podatkowy odpowiadający wartości rynkowej przekazywanych składników, przy jednoczesnym uznaniu kosztów uzyskania przychodów w wysokości nominalnej przekazywanych wierzytelności, ograniczonej do wartości przychodu, według art. 14a i art. 12 ustawy o CIT.

Nabycie wierzytelności w związku z likwidacją spółki kapitałowej skutkuje powstaniem przychodu podatkowego wyłącznie w części przekraczającej koszt nabycia lub objęcia udziałów, zaś wygaśnięcie wierzytelności wskutek konfuzji nie rodzi takiego obowiązku. Przekazanie majątku likwidacyjnego in natura stanowi przychód podatkowy w wysokości rynkowej wartości przekazanych aktywów.

Nabycie wierzytelności w ramach likwidacji spółki z o.o. tworzy przychód podatkowy po otrzymującej stronie w wartości netto przekraczającej koszt nabycia udziałów. Wygaśnięcie wierzytelności przez konfuzję nie stanowi przychodu, w braku przełomowej korzyści majątkowej. Przekazanie majątku likwidacyjnego z kolei prowadzi do powstania przychodu równemu wartości rynkowej przekazanych składników.

Przeniesienie udziałów w spółce z o.o. na pożyczkodawcę w celu umorzenia długu (datio in solutum) stanowi odpłatne zbycie praw majątkowych, generujące przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o PIT.

Nabycie lokalu mieszkalnego od małżonka w ramach świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum), wykorzystywane dla własnych potrzeb mieszkaniowych, kwalifikuje się jako wydatek na własne cele mieszkaniowe i uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Nabycie lokalu mieszkalnego na podstawie umowy datio in solutum nie stanowi wydatku na własne cele mieszkaniowe uprawniającego do zwolnienia w myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PIT, jeśli środki pieniężne użyte na udzielenie pożyczki nie zostały przeznaczone na ten cel.

Nabycie udziału w nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu jest neutralne podatkowo z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych jako odpłatne świadczenie, a nieodpłatne świadczenia podlegają opodatkowaniu wyłącznie w przypadkach przewidzianych przez ustawę.

Zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w zakresie udziału nabytego w 2015 r. nie rodzi obowiązku podatkowego z uwagi na upływ ustawowego pięcioletniego terminu; natomiast obowiązek podatkowy powstaje w zakresie udziału nabytego w 2023 r., gdzie koszty uzyskania przychodu mogą obejmować wartość wierzytelności wygasłej w wyniku datio in solutum.

Cesja wierzytelności w drodze datio in solutum dokonana pomiędzy podmiotami zagranicznymi nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdy nie mieści się w zamkniętym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu, a prawa majątkowe są wykonywane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Darowizna nieruchomości od małżonka do majątku wspólnego nie stanowi nabycia dla celów podatkowych. Przychód ze sprzedaży jest opodatkowany, gdy nabycie udziału nastąpiło w ciągu pięciu lat przed sprzedażą.

Przeniesienie nieruchomości na wierzyciela w ramach datio in solutum przed upływem pięciu lat od nabycia, stanowi odpłatne zbycie, generując przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podstawą jest różnica między rynkową wartością zbywanej nieruchomości a kosztami jej nabycia oraz udokumentowanymi nakładami zwiększającymi jej wartość.

Umowa przeniesienia własności nieruchomości w ramach datio in solutum, polegająca na zwolnieniu z długu, nie stanowi czynności cywilnoprawnej podlegającej podatkowi od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie jest wymieniona w zamkniętym katalogu czynności określonym w art. 1 ust. 1 ustawy PCC.

Koszty uzyskania przychodów z tytułu datio in solutum obejmują wydatki odpowiadające wartości nominalnej wkładu, z wyłączeniem agio; stanowią one koszty podatkowe wyłącznie w ramach odpłatnego zbycia udziałów, zgodnie z regulacjami ustawy o CIT.

Koszty uzyskania przychodów związane z przeniesieniem udziałów w ramach datio in solutum ustala się na zasadach ogólnych, a transakcja nie może być uznana za wymianę udziałów, jeżeli dokonujący jej podmiot nie był podatnikiem CIT w czasie wniesienia wkładu niepieniężnego.