Stosowane w typowych przypadkach zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków dla ubezpieczonych będących pracownikami są na ogół znane i nie przysparzają większych trudności przy naliczaniu zasiłków. Przedstawiamy sposoby postępowania w sytuacjach, które występują rzadziej i przez to powodują wątpliwości co do przyjęcia konkretnej zasady.

Zasady ustalania podstawy wymiaru zasiłków dla ubezpieczonych będących pracownikami zostały określone w rozdziale 8 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zwanej w dalszej części opracowania ustawa zasiłkową. Zasady te, stosowane na co dzień w typowych przypadkach, są na ogół znane i nie przysparzają większych trudności przy naliczaniu zasiłków

20 lutego 2004 r. odbył się dyżur telefoniczny dla Czytelników „MONITORA księgowego” z zakresu ubezpieczeń społecznych. Najczęściej poruszanymi kwestiami były wątpliwości dotyczące ubezpieczenia zdrowotnego, zasad naliczania zasiłków oraz ubezpieczenia emerytalno-rentowego.

Zagadnienie finansowania świadczeń z tytułu niezdolności do pracy (wynagrodzenia za czas choroby i zasiłku chorobowego) w kontekście zliczania okresu zasiłkowego zgłaszane jest przez płatników składek jako budzące wiele wątpliwości. W poprzednim numerze omówione zostały zasady dotyczące finansowania tych świadczeń wypłacanych w tym samym okresie zasiłkowym.