Roszczenia ze stosunku pracy, co do zasady, przedawniają się po upływie 3 lat od dnia, w którym stały się wymagalne. Przedawnienie roszczenia powoduje, że wprawdzie nie można mówić o jego wygaśnięciu, ale jego skuteczne dochodzenie zarówno przez pracownika, jak i przez pracodawcę może być bardzo utrudnione, a nawet niemożliwe.

Urlop wypoczynkowy niewykorzystany w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył do niego prawo, staje się urlopem zaległym. Pracodawca powinien go udzielić najpóźniej do 30 września następnego roku. Zatem urlopu zaległego za 2013 r. należy udzielić pracownikom maksymalnie do 30 września 2014 r.

Przejęliśmy zakład pracy w trybie art. 231 Kodeksu pracy. Czy w związku z takim przejęciem będziemy mogli kontynuować okres zwolnienia z opłacania składek na Fundusz Pracy i FGŚP za jedną z pracownic, która wróciła do pracy po urlopie rodzicielskim?

Urlop wypoczynkowy przedawnia się z upływem 3 lat od dnia, w którym jego udzielenie stało się wymagalne. Termin przedawnienia urlopu należy zatem liczyć od 1 stycznia następnego roku, za jaki urlop przysługiwał, lub od 1 października kolejnego roku, za jaki urlop się należał, jeżeli został on przesunięty na następny rok.

Większość roszczeń ze stosunku pracy przedawnia się, co do zasady, z upływem 3 lat od dnia, w którym stały się wymagalne. Upływ terminu przedawnienia powoduje, że roszczenie nie może być dochodzone przed sądem, chyba że dłużnik (pracodawca lub pracownik) zrzeknie się przedawnienia.

28 października 2011 r. została opublikowana ustawa o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców, czyli tzw. ustawa deregulacyjna bis (ułatwienia dla przedsiębiorców wprowadzone pierwszą ustawą deregulacyjną zostały omówione w Mk nr 11/2011). Ustawa o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców wprowadziła kilka istotnych zmian, których celem ma być poprawa sytuacji przedsiębiorców