Podatkowa Grupa Kapitałowa, której członkowie mogą indywidualnie wybierać metodę ustalania różnic kursowych, stosownie do przepisów ustawy o CIT, nie musi stosować jednolitego podejścia w tym zakresie, z uwagi na brak szczególnych regulacji prawnych dotyczących podatkowej grupy kapitałowej w zakresie różnic kursowych.

Zwrot przez bank nadpłaconych rat kredytu oraz kosztów ubezpieczeń i prowizji, dokonany w ramach ugody, nie stanowi przychodu podatkowego na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrot ten nie kreuje trwałego przysporzenia majątkowego, a odsetki za zwłokę korzystają z odpowiedniego zwolnienia.

Postępowanie nadzwyczajne w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej prowadzi do ustalenia, czy kwestionowana decyzja jest dotknięta wadą prawną z rażącym naruszeniem prawa; decyzja ws. rejestracji pojazdu Mercedes-Benz została uznana za wydaną z rażącym naruszeniem prawa wskutek braku odpowiednich dokumentów homologacyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając prawidłowość stwierdzenia nieważności decyzji rejestracyjnej pojazdu, wydanej z rażącym naruszeniem przepisów prawa rejestracyjnego.

Plac manewrowy do nauki jazdy stanowi budowlę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, a wcześniejsze wyroki WSA obligują do konsekwentnego stosowania wykładni przepisów dotyczących zwolnień podatkowych.

Umowy o świadczenie usług, realizujące zadania o charakterze technicznym, do których stosuje się przepisy o zleceniu, podlegają obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego. Dochodzenie praw przez stronę w postępowaniach administracyjnych i sądowych wymaga umotywowanego wykazania naruszenia przepisów w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

W przypadku postanowień sądowych objętych tajemnicą śledztwa, zasadą pozostaje ograniczenie dostępu do nich jako informacji publicznych, przy niezależnym obowiązku prokuratora w zakresie zgody na ich ujawnienie w kontekście przepisów materialnoprawnych o ochronie śledztwa.

Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się z oceną, iż skarżący nie spełnił wymogów uznania go za działacza opozycji antykomunistycznej lub osobę represjonowaną, podkreślając niedostateczność przedstawionych dowodów oraz brak przesłanek ustawowych do przyznania danego statusu.