Przychody z działalności gospodarczej w zakresie marketingu afiliacyjnego, sklasyfikowane w PKWiU 63.11.20.0, mogą być opodatkowane ryczałtem ewidencjonowanym w wysokości 8,5%, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Przychody z dzierżawy praw do znaku towarowego stanowią przychód z praw majątkowych, a nie z najmu i dzierżawy, wobec czego podlegają opodatkowaniu według skali podatkowej, a nie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Dochody uzyskane z przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania, wytworzonych w ramach działalności badawczo-rozwojowej, mogą być opodatkowane preferencyjną stawką 5% w ramach IP Box, pod warunkiem prowadzenia ewidencji pozwalającej na powiązanie kosztów z dochodami oraz spełnienia przesłanek z art. 30ca ustawy o PIT.

Otrzymana kwota w ramach ugody jako zwrot nadpłaconych rat kapitałowo-odsetkowych od kredytu hipotecznego nie stanowi przychodu podatkowego podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdy nie prowadzi do realnego przysporzenia majątkowego w rozumieniu ustawy o PIT.

Planowana sprzedaż nieruchomości i majątku zbywanego nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części, co skutkuje opodatkowaniem transakcji podatkiem VAT jako dostawy towarów z możliwością rezygnacji ze zwolnienia, dając nabywcy prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Przekroczenie przez podatnika progu przychodów w wysokości 2 milionów euro nie skutkuje utratą prawa do opodatkowania ryczałtem w danym roku podatkowym, a zmiana formy opodatkowania jest wymagana dopiero od następnego roku podatkowego. Wnioskodawca ma prawo do wyboru formy opodatkowania na kolejny rok, w tym możliwości opodatkowania podatkiem liniowym 19%.

Sprzedaż niezabudowanej nieruchomości, dokonana w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, jeśli działania sprzedających są ograniczone do zwykłego zarządu majątkiem osobistym, a zamiary i okoliczności transakcji wskazują incydentalny charakter sprzedaży oraz brak profesjonalizacji działań.

Sprzedaż działek po podziale i uzbrojeniu w media stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, jako że potwierdza działania przybierające formę zawodową charakterystyczną dla działalności gospodarczej, a tym samym wnioskodawca działa jako podatnik VAT.

Przychody uzyskane z odpłatnego zbycia kryptowalut przez Wnioskodawcę nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej, lecz kapitałów pieniężnych. Przychód ten podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym zgodnie z art. 30b ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umorzenie wierzytelności z kredytu konsolidacyjnego, zastępującego kredyty mieszkaniowe, nie jest objęte zaniechaniem poboru podatku, gdy beneficjent nie był pierwotnym kredytobiorcą tychże kredytów.

Wniesienie nieruchomości jako wkładu niepieniężnego do spółki z o.o. skutkuje powstaniem przychodu z kapitałów pieniężnych w wysokości wartości rynkowej wpisanej do rejestru podwyższenia kapitału zakładowego, stanowiącej podstawę do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 oraz art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podatnik świadczący usługi księgowe, nieprzekraczający rocznego limitu obrotów, może od 1 stycznia 2026 r. skorzystać ze zwolnienia z VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem niewykonywania czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13.

Sprzedaż nieruchomości i środków trwałych, nabytych w ramach majątku wspólnego małżonków i przekazanych drogą spadku, po upływie pięciu lat od nabycia przez spadkodawcę, nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja o rejestracji pojazdu bez wymaganych dokumentów homologacji stanowiła oczywiste naruszenie prawa, ale nie rażące, z uwagi na brak zamierzonego skutku społeczno-gospodarczego, co wykluczało stwierdzenie jej nieważności.

Sąd uznał, że oczywiste naruszenie przepisów prawa materialnego przez organ rejestrujący pojazd, polegające na braku wymaganych dokumentów, samo w sobie nie wystarcza do stwierdzenia nieważności decyzji. Zasadność takiego stwierdzenia wymaga wystąpienia skutków, które naruszają zasadnicze normy praworządności.