Transakcje posiadające znamiona dostawy towarów lub świadczenia usług podlegają opodatkowaniu VAT w momencie ich faktycznego dokonania zgodnie z Ustawą o VAT.

Zwolnienie z VAT przy imporcie ma zastosowanie tylko wtedy, gdy spełnione są wszystkie warunki dotyczące miejsca dostawy i właściwej dokumentacji transakcji międzynarodowych.

Wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodu, jeżeli spełnia kryteria racjonalności i celowości w kontekście prowadzonej działalności, a jego poniesienie pozostaje w związku przyczynowym z generowaniem przychodów przez podatnika.

Świadczenia niematerialne świadczone odpłatnie przez podatnika, które spełniają kryteria systematyczności i mają bezpośredni związek z otrzymanym wynagrodzeniem, kwalifikują się jako usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Decyzja WSA uchylająca nałożenie kary pieniężnej jest wadliwa; NSA nakazuje ponowne rozpoznanie sprawy, wskazując, iż brak zezwolenia kategorycznie wyklucza egzonerację.

Świadczenie omawianych usług może być zwolnione z podatku VAT, jeżeli spełnia szczegółowe warunki art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, co wymaga ich szczegółowej kwalifikacji zgodnej z przepisami prawnymi.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego prawa podatkowego, przychody uzyskane przez podatnika należy klasyfikować zgodnie z wytycznymi ustawy o podatku dochodowym, co determinuje ich opodatkowanie właściwymi stawkami.

Przychody z tytułu sprzedaży nieruchomości, nabytej w drodze spadku lub darowizny, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a brak poniesienia kosztów nabycia nie zwalnia z tego obowiązku.

Dochody z wynajmu lokali mieszkalnych w ramach działalności gospodarczej są opodatkowane na zasadach ogólnych właściwych dla tej działalności, chyba że podatnik zdecyduje się na opodatkowanie ryczałtem.

Dla celów podatku VAT zasadne jest rozróżnienie transakcji jako dostawy towarów bądź świadczenia usług, w oparciu o dominujący element transakcji, zgodnie z zasadami oceny świadczeń kompleksowych i ich podatkowego traktowania.

Świadczenie pieniężne wypłacane pracownikom w ramach programu motywacyjnego stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód ze stosunku pracy.

Wydatki, które spełniają kryteria wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że mają bezpośredni związek z działalnością gospodarczą podatnika i są należycie udokumentowane.

Obowiązek podatkowy w VAT w przypadku transakcji pośrednika krajowego zależy od miejsca faktycznego świadczenia usługi oraz charakteru relacji umownych, co determinuje miejsce opodatkowania i zobowiązania podatnika.

Przychód uzyskany przed rejestracją działalności gospodarczej nie kwalifikuje się jako przychód z działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o PIT.