Decyzja udzielająca pozwolenia na budowę w strefie kontrolowanej gazociągu narusza art. 35 ust. 1 pkt 2 P.b. oraz § 110 pkt 1 r.w.t.; stwierdzono rażące naruszenie prawa oraz brak nieodwracalnych skutków prawnych w rozumieniu art. 156 § 2 k.p.a.

Wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie zawsze musi być podpisany; zgłoszenia instalacji nie stanowią informacji publicznej, a decyzja odmowna wymaga jedynie pisemnego poinformowania o tym fakcie.

Pracodawca nie może przetwarzać danych osobowych pracownika pozyskanych z mediów społecznościowych bez wyraźnej podstawy prawnej, a orzeczenia administracyjne muszą być oparte na kompletnym i rzetelnie ocenionym stanie faktycznym oraz prawnym, wspartym konkretnymi dowodami.

Kara umowna, której wysokość uzależniona jest od czynników nieznanych w chwili zawarcia umowy (w tym przypadku "aktualnej ceny" towaru w przyszłości), nie spełnia wymogu "określonej sumy" w rozumieniu art. 483 § 1 k.c. i jest nieważna. Podstawa wyliczenia kary umownej musi być znana stronom w momencie zawierania umowy, umożliwiając im obliczenie jej dokładnej wysokości bez konieczności późniejszego

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że nieruchomości będące częścią Państwowego Funduszu Ziemi nie podlegają komunalizacji, zgodnie z art. 11 ust. 1 pkt 3 ustawy komunalizacyjnej, i oddalił skargę kasacyjną Gminy Jarocin.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego decydujące jest, czy wnioskodawca sprawuje stałą opiekę nad osobą niepełnosprawną, co wyklucza możliwość podjęcia pracy zarobkowej, niezależnie od momentu rezygnacji z pracy (art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych).

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że budowa stajni stanowiła samowolę budowlaną, a legalizacja obiektu była niemożliwa z powodu naruszenia norm techniczno-budowlanych. Rozstrzygnięcie nie naruszyło zasady lex retro non agit wobec samowolnie wzniesionych budynków.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego była zasadna, mimo błędów formalnych. Kara pieniężna nałożona za niezgodne z uchwałą krajobrazową urządzenie reklamowe była prawidłowa.