Nadpłata podatku dokonana przez podatnika podlega zaliczeniu na poczet jego zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych z urzędu, zgodnie z określoną kolejnością, zaś decyzje w tym zakresie mają charakter administracyjno-rachunkowy i nie mogą być dowolnie kształtowane przez organ podatkowy ani podatnika.

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w wysokości

W przypadku zaliczenia nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych przez organ podatkowy, działanie takie jest regulowane odpowiednimi przepisami prawa podatkowego, w tym art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej, i nie wymaga zgody ani uznania podatnika. Postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty pełni funkcję potwierdzenia wykonania czynności rachunkowo-technicznej

W sprawach dotyczących zaliczenia nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do przestrzegania regulacji ustawowych odnośnie zaliczenia nadpłat (art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej) i dokonuje tego z urzędu. Postanowienie w tej kwestii ma charakter formalny, potwierdzające wykonanie czynności rachunkowo-technicznej oraz nie zależy

Zgodnie z art. 139 KPA, organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub interes społeczny. Przy ocenie, czy dokonano rozstrzygnięcia na niekorzyść strony odwołującej się należy porównać zarówno rozstrzygnięcia organów obu instancji, jak i ich materialnoprawne skutki. Uchylenie przez organ odwoławczy decyzji instancji

Ustawodawca nie wskazuje terminu, od którego ma być liczony 5-letni okres używania znaku. Chodzi tu więc o jakikolwiek okres 5-letni, byle przez ten czas zachowana została ciągłość używania oznaczenia; muszą to być kolejne, a więc następujące po sobie lata. Okres ten musi być nieprzerwany. Upływ 5-letniego okresu używania danego oznaczenia, liczony od momentu powzięcia wiadomości o jego używaniu, powoduje

Decyzja organu administracji powinna być oparta na rzetelnym i kompletnym materiale dowodowym, a brak odpowiedniego ustalenia kręgu osób zobowiązanych do płatności i szczegółowej oceny sytuacji materialnej może prowadzić do uchylenia decyzji na podstawie art. 138 § 2 k.p.a.