Przepis art. 32 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, nie sprzeciwiając się podjęciu decyzji bez własnego przeprowadzenia przez organy inspekcji sanitarnej ustaleń co do niebezpieczeństwa zaistnienia skutków szkodliwych dla zdrowia przez wprowadzony do obrotu środek, nie narusza art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002

Przepis art. 32 ust. 1 ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia, nie sprzeciwiając się podjęciu decyzji bez własnego przeprowadzenia przez organy inspekcji sanitarnej ustaleń co do niebezpieczeństwa zaistnienia skutków szkodliwych dla zdrowia przez wprowadzony do obrotu środek, nie narusza art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002

Właściciel nieruchomości, którego interes prawny został naruszony przez ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, naruszające zapisy obowiązującego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, jest uprawniony do zaskarżenia tego planu do sądu administracyjnego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego musi pozostawać w zgodzie z ustaleniami studium

Na podstawie art. 183 § 1 p.p.s.a., kontrola Naczelnego Sądu Administracyjnego ogranicza się do granic skargi kasacyjnej, przy czym obowiązkiem skarżącego jest precyzyjne wskazanie naruszonych przepisów prawa materialnego oraz wykazanie, na czym polegało naruszenie tych przepisów.

Postępowanie sporne nie stanowi nadzwyczajnego trybu, którego celem jest weryfikacja zgodności z prawem decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji, lecz jest postępowaniem, w którym organ ocenia na podstawie dowodów przedłożonych przez strony tego postępowania czy zaistniała konkretna, wskazana we wniosku przesłanka unieważnienia tego prawa.