Umorzenia nienależnie pobranego świadczenia rodzinnego nie uzasadnia niski stan dochodów, które nadto nie pochodzą z zatrudnienia lub działalności gospodarczej (art. 30 ust. 9 u.ś.r.).

Wynikającą z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. zasadą rozliczania kosztów bezpośrednio związanych z przychodami jest ich odpowiednie odnoszenie do przychodu uzyskanego ze sprzedaży wierzytelności. Do momentu uzyskania całkowitej spłaty każda częściowa spłata wierzytelności wiązać się będzie z uprawnieniem do potrącenia jako kosztu uzyskania przychodu odpowiedniej części wydatku na jej nabycie, wyrażonego w

Skoro w treści art. 22 ust. 1 u.p.d.f. mowa jest o kosztach poniesionych, to niewątpliwie chodzi o wydatki, które mają charakter rzeczywisty, a ponadto niezbędne jest istnienie ich związku z przychodami. W tym kontekście szczególnego znaczenia nabiera też prawidłowe udokumentowanie ponoszonych kosztów, umożliwia to bowiem ustalenie, czy spełnione zostały ustawowe przesłanki pozwalające uznać dany wydatek

Dzierżawca nieruchomości Skarbu Państwa nie może być adresatem zwolnienia podmiotowo - przedmiotowego z art. 7 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., bowiem nie można zaliczyć go do kategorii podmiotów "zarządzających portem” nawet wówczas, gdy na terenie dzierżawionego gruntu usytuowane są zbiorniki połączone rurociągiem przesyłowym stanowiącym elementy infrastruktury portowej.

Wskazanie, o jakim mowa w art. 3 ust. 2 ustawy zabużańskiej, może być dokonane wyłącznie przez spadkobiercę, a więc osobę żyjącą. Warunkiem sine qua non skuteczności owego wskazania jest bowiem, by osoba wskazująca posiadała uprawnienie do rekompensaty. Z chwilą jej śmierci, krąg podmiotów uprawnionych ulega konfiguracji. W miejsce dotychczasowego spadkobiercy wchodzą kolejni, także uprawnieni do dokonania

W postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z 10 maja 1990 r. stronami, oprócz Skarbu Państwa i właściwej miejscowo gminy, może być tylko podmiot, który wykaże, że legitymuje się tytułem prawnym do mienia będącego przedmiotem komunalizacji (prawnorzeczowym lub prawem zarządu), istniejącym w dniu 27 maja 1990 r.

Obywatel, który bezskutecznie domagał się od prokuratora generalnego wniesienia w jego sprawie skargi nadzwyczajnej do Sądu Najwyższego, nie może poskarżyć się do sądu administracyjnego. Pismo prokuratora informujące o pozostawieniu jego wniosku bez dalszego biegu nie jest decyzją administracyjną, a jako takie nie podlega kognicji sądów administracyjnych.