Opłata egzekucyjna za zajęcie rachunku bankowego może być pobrana wyłącznie wówczas, gdy nastąpi faktyczne zajęcie wierzytelności pieniężnych. Prawidłowa wykładnia przepisu art. 64 § 1 pkt 4 u.p.e.a. prowadzi do wniosku, że jeżeli na zajętym rachunku bankowym brak jest środków pieniężnych, nie dochodzi do zajęcia wierzytelności, a więc nie ma wówczas podstaw do naliczenia opłaty egzekucyjnej.

1. Postanowienie sądu drugiej instancji oddalające wniosek strony o zwolnienie od kosztów sądowych w postępowaniu kasacyjnym nie podlega zaskarżeniu do Sądu Najwyższego, ponieważ nie kończy postępowania w sprawie (art. 3941 § 2 k.p.c.), jednak na wniosek strony Sąd Najwyższy może, rozpoznając zażalenie na odrzucenie skargi kasacyjnej z powodu jej nieopłacenia należną opłatą sądową, rozpoznać także

Określenie "związane z prowadzeniem działalności gospodarczej" użyte w art. 1a ust. 1 pkt 3, art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a), czy też w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l. jest pojęciem o innym zakresie znaczeniowym, niż "zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej" (art. 2 ust. 2 u.p.o.l.). O ile bowiem, stosownie do treści art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. (w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a oraz

Podatnik, który pośredniczy w sprzedaży towarów zamawianych na zagranicznych portalach i wystawianych na aukcjach w Polsce, rozlicza VAT jedynie od prowizji.